Διάφοροι αναλυτές και αρθρογράφοι επισημαίνουν συχνά πυκνά - με προφανή σκοπό να πριονίσουν την εικόνα αποτελεσματικότητας της κυβέρνησης - ότι ο Κ. Μητσοτάκης είναι τάχα τυχερός επειδή έχει απέναντί του μια αντιπολίτευση σε νεκροφάνεια. Ιδίως μετά την αποχώρησή του - πέντε φορές ηττημένου - Αλέξη Τσίπρα από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, την εμφάνιση του αταξινόμητου Κασσελάκη και την πλήρη αδυναμία του Νίκου Ανδρουλάκη να πείσει ως πρωθυπουργίσιμος, η επίκληση αυτής της τύχης είναι σκανδαλωδώς προπαγανδιστική.
Η μοίρα των κυβερνήσεων, όπως τουλάχιστον έχει δείξει η πολιτική ιστορία, εξαρτάται πρωτίστως από τις δικές της αποτυχίες και ελάχιστα συμβάλλει στην αποδόμησή τους, η επιτυχής αντιπολίτευση.
Η διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, μοιάζει με παρκούρ μέσα σε μείζονες γεωπολιτικές κρίσεις, περιλαμβανομένων πολέμων στη γειτονιά μας, μια φονική πανδημία που διέλυσε την οικονομία, μια κλιματική κατάρρευση με αδιανόητες φυσικές καταστροφές, λοιμούς και καταποντισμούς. Ενώ βαδίζει στον πέμπτο χρόνο της θητείας της, κουβαλώντας επιτεύγματα αλλά και κόπωση και κακές συνήθειες που δημιουργεί ο κυβερνητισμός, η πιθανότητα να κληθεί να διαχειριστεί έναν εκτεταμένο πόλεμο στη Μ. Ανατολή δημιουργεί νέες συντεταγμένες.
Δεν αφαιρεί ούτε προσθέτει η ανύπαρκτη αντιπολίτευση που ομφαλοσκοπεί και προσπαθεί να βρει αρχηγό, πολιτική και πρόταση, όταν το κυβερνητικό επιτελείο καλείται με σύνεση, προνοητικότητα και προβλεψιμότητα να φτιάξει τον οδικό χάρτη των επόμενων μηνών. Λαμβάνοντας υπόψη την υποχώρηση της ανάπτυξης στην Ευρώπη, τα μαύρα σύννεφα που σκέπασαν τις αγορές παγκοσμίως λόγω και της ανησυχίας ότι οι ΗΠΑ οδεύουν σε νέα ύφεση και φυσικά των εξελίξεων στη Μέση Ανατολή.
Ο σχεδιασμός του Μεγάρου Μαξίμου εν όψει και της ΔΕΘ, εξ ορισμού θα τεθεί υπό αίρεση, ακόμη κι αν τα πράγματα στη σύγκρουση Ισραήλ - Ιράν δεν ξεφύγουν εντελώς από το σημερινό πλαίσιο. Δεν υπάρχει τίποτα μη προβλέψιμο για την οικονομία μας, μέσα σε αυτό το περιβάλλον και η απαίτηση να ικανοποιηθούν οι πιεστικές ανάγκες του «τώρα», εκ των πραγμάτων θα εξεταστεί υπό το πρίσμα των αναπόδραστων και εντελώς προβλέψιμων αναγκών του «αύριο».
Η πτυχή της τύχης που μπορεί να ανιχνευτεί μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο, είναι ύπαρξη πολιτικής σταθερότητας στη χώρα. Η ύπαρξη μιας συνεκτικής και κανονικής κυβέρνησης, που διαθέτει εμπειρία διακυβέρνησης και έναν πρωθυπουργό με αποδεδειγμένα αντανακλαστικά αντίδρασης στις μεταβολές του διεθνούς περιβάλλοντος.
Τυχερός δεν είναι ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του.
Τυχερός είναι ο Στ. Κασσελάκης που έχει να αντιμετωπίσει μόνο τη φουρτούνα για την πισίνα – γούρνα και τα ποδόλουτρα, όπως ανέφερε ο εντελώς συμπαθής και εντελώς απολιτίκ αναπληρωτής εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Παυσανίας Παπαγεωργίου.
Τυχερός είναι και ο Νίκος Ανδρουλάκης που ανταγωνίζεται για την προεδρία του αντισύριζα ΠΑΣΟΚ με τον Χάρη Δούκα, που κάνει επιθετικό φλέρτ σε Κασσελάκη - Πολάκη και το «λαό» τους, δηλώνοντας ότι η διαφορετική άποψη είναι πλούτος, δεν είναι τοξικότητα.
