Τον Μητσοτάκη οι Συριζαίοι στα social media τον τρολάρουν ως «Ανέμελο». Δεν έχει σημασία αν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα ή όχι (που μάλλον όχι, γιατί έχει δείξει ότι είναι αρκετά προγραμματισμένος, και αυτά τα δύο δεν συνδυάζονται). Πάντως έχει κάθε λόγο να είναι ανέμελος, με τέτοια αντιπολίτευση που του έτυχε.
Χθες το τζετ σετ της Μυκόνου βρήκε θερμό συμπαραστάτη για την απαγόρευση στα πλούσια ξενύχτια του. Τον αριστερό αρχηγό Αλέξη, που ανακάλυψε το κοσμικό νησί ως τη «ναυαρχίδα» του ελληνικού τουρισμού, και την ανέφερε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα της παταγώδους κυβερνητικής αποτυχίας στη διαχείριση της πανδημίας.
Υποστήριξε πάλι τα ίδια για το ΕΣΥ, και ότι άνοιξε χωρίς υγειονομικά μέτρα τις πύλες εισόδου της χώρας - έστω και αν κανένας φόρτος δεν παρατηρείται σε αυτές. Χθες, από τα 2,604 κρούσματα μόνο 11 εντοπίστηκαν στις πύλες τις χώρας, ενώ προχθές λιγότερα, μόνο 7.
Παράλληλα ζήτησε «επιθετική καμπάνια προκειμένου να δώσει το σήμα ότι οι διακοπές στα ελληνικά νησιά είναι ασφαλείς υγειονομικά» (μόνο που οι καμπάνιες πληρώνονται Αλέξη, και όταν πληρώνονται ο ΣΥΡΙΖΑ ωρύεται για τα «πετσωμένα ΜΜΕ»).
Ουσιαστικά ήταν η πλέον αχρείαστη έκτακτη πολιτική επίσκεψη αρχηγού σε ένα μέρος.
Μια έκτακτη επίσκεψη και δη αρχηγού αντιπολίτευσης, προσλαμβάνει σημασία ανάλογη με την έκταση και ένταση ενός γεγονότος. Και ο περιορισμός της νυχτερινής διασκέδασης για μια εβδομάδα, δεν σηματοδοτούσε κάποιο μείζον πρόβλημα που να δικαιολογεί έκτακτη επίσκεψη (έστω και ο περιορισμός εξόργισε… τον Αντώνη Ρέμο που αναγκάστηκε να κάνει τις διακοπές του στη Σαντορίνη).
Αν κάτι είχε ενδιαφέρον τελικά από την όλη επίσκεψη, ήταν η τυχαία συνάντηση του Τσίπρα με συμμαθητή του, και οι αναμνήσεις από την αντικοινωνική τους συμπεριφορά κατά τη διάρκεια σχολικής εκδρομής στη Ρόδο. Αλλά αυτά εμείς δεν τα ανακυκλώνουμε. Αφορούν τις στήλες της παραπολιτικής.
Αν όμως η μετάβαση στη Μύκονο, πέρα από αχρείαστη ήταν και άχρωμη, το ακριβώς αντίθετο ήταν η αντιπαράθεση του ΣΥΡΙΖΑ για το καθεστώς εισαγωγής στα πανεπιστήμια. Σε μια κοινωνία όπου η καθιέρωση ελάχιστης βάσης εισαγωγής επιδοκιμάζεται από το 71%, των πολιτών (με αρνητικό μόνο το 13,5% ), πάλι κυνήγησε ανεμόμυλους, νομίζοντας ότι δίνει τον υπέρ πάντων αγώνα.
Για ποιους; Για το 23,5%! Και χρησιμοποιώντας λόγο που ξεπερνούσε κάθε πολιτική λογική, έκανε σημείο αναφοράς έναν μαθητή που δεν κατάφερε να περάσει στην αρχιτεκτονική Αθήνας, και ο οποίος δεν θεωρούσε πως οι αντίστοιχες της Πάτρας ή της Κρήτης ήταν κατάλληλες για τη μεγαλοσύνη του.
Και έτσι ο Τσίπρας ρώτησε την Κεραμέως: «Τι έχει να απαντήσει στον Διονύση», ενώ τη χαρακτήρισε… «Ηρώδη που σφαγιάζει τα όνειρά τους, επειδή ντίλαρε με τους ιδιοκτήτες κολεγίων» (υπάρχουν φυσικά και τα δημόσια ΙΕΚ, αλλά έχει κολλήσει εμμόνως - και με υποκρισία - στα κολέγια).
Τη χυδαιότητα όμως τη διέπραξε ο τομεάρχης Παιδείας Νίκος Φίλης, που ενέπλεξε τα παιδιά της Κεραμέως: «Έχετε δύο μικρά παιδιά. Όταν μεγαλώσουν θα θυμούνται, θα ακούσουν ότι η μητέρα τους κατέσφαξε τουλάχιστον 20.000, 18χρονα. Αυτό είναι το παράσημό σας»!
«Κατέσφαξε»!! Τέτοια ανήθικη εμπλοκή παιδιών δεν έχει ξαναγίνει στη Βουλή, παρά μόνο από την σύζυγο του Μιχαλολιάκου της Χ.Α. και για άλλη αιτία. Στον Τσίπρα ουδείς ποτέ είπε τίποτα για τα κολέγια, παρότι κατηγορεί για ντιλάρισμα…
Επίσης ο Τσακαλώτος χθες στο κομματικό ραδιόφωνο του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε ότι «ο θυμός πρέπει να μετατραπεί σε πολιτικό σχέδιο ανατροπής αυτού του καθεστώτος».
Ίσως έχει πιο ευαίσθητες κεραίες από εμάς. Υπάρχει βέβαια θυμός, αλλά μόνο σε δύο εστίες. Η πρώτη και μεγάλη, είναι οι αντιεμβολιαστές. Ανεξάρτητα αν είναι «ψεκασμένος θυμός», είναι παράλληλα γνήσιος και πηγαίος. Γι’ αυτό και η συγκέντρωση των εμβολιαστών της προηγούμενης εβδομάδας είχε πολλαπλάσιους συμμετέχοντες από την συγκέντρωση της «μητέρας των μαχών» για το εργασιακό.
Σε αυτούς επενδύει ο ΣΥΡΙΖΑ. Γι΄ αυτό εφηύρε τον «διχασμό» που κάνει η κυβέρνηση. Από τη μια δέχεται σε ειδικές κατηγορίες να είναι υποχρεωτικός και την ίδια στιγμή καταψηφίζει τα μέτρα που τον καθιστούν υποχρεωτικό.
Η άλλη κατηγορία είναι οι συνδικαλιστές των εκπαιδευτικών. Έχουν θυμό γιατί τους ξεβολεύει με την αξιολόγηση. Όμως σε αυτόν τον θυμό λείπει το κοινωνικό βάθος.
Δεν είναι μόνο οι ολιγάριθμες συγκεντρώσεις τους, που δείχνουν μη συμμετοχή των εκπαιδευτικών, αλλά και η κοινωνία. Το 75,3% τάσσεται υπέρ της αξιολόγησης, και μόνο ένα 18,6 κατά. Λιγότερο δηλαδή και από την δυνητικό εκλογικό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί ο Μητσοτάκης να μη νιώθει ανέμελος;
