Του Σάκη Μουμτζή
Η κυβερνητική δραστηριότητα έχει δύο σκέλη.
Την επιλογή προσώπων και την ψήφιση των νομοσχεδίων. Και στα δύο ο πρωθυπουργός τα πηγαίνει πολύ καλά.
Τα πρόσωπα τα οποία έχει επιλέξει και συνεχίζει να επιλέγει είναι—πλην ελαχίστων περιπτώσεων—πολύ αξιόλογα. Με βαριά βιογραφικά και καθαρό μητρώο.
Ουδόλως θα πρέπει να μας ενδιαφέρει αν είναι αποτυχόντες βουλευτές, αλλά μόνον αν έχουν τις ικανότητες για τις θέσεις που επιλέγησαν. Αν δηλαδή το κριτήριο δεν είναι η κομματική τους προϊστορία, αλλά τα προσόντα τους.
Κάποια ελάχιστα ονόματα, προκάλεσαν αντιδράσεις, αλλά το προσπερνάμε. Πάντα γίνονται λάθη και πάντα θα γίνονται, εφ όσον παράγεται έργο.
Όμως η επιλογή των προσώπων φανερώνει και την επιθυμία του πρωθυπουργού να διευρύνει τους πολιτικούς ορίζοντες του κόμματος του.
Κάνει ένα σαφές άνοιγμα, όχι απλώς προς το μεταρρυθμιστικό Κέντρο, το οποίο έχει καταλάβει, αλλά και προς ένα τμήμα της Κεντροαριστεράς. Εκμεταλλεύεται την πολιτική αφασία του ΚΙΝΑΛ και προσπαθεί να διεισδύσει στις παρυφές αυτού του χώρου.
Είναι ολοφάνερο πως αυτήν την στιγμή ο Κυρ.Μητσοτάκης και η κυβέρνηση του εκπέμπουν μιαν αυτοπεποίθηση. Είναι σίγουροι γι΄αυτά που πράττουν και αυτό το εισπράττουν οι πολίτες.
Όταν ένα κόμμα υπερβαίνει σε τόσο σημαντικό βαθμό τα πολιτικά του όρια, όταν η διεύρυνση του είναι τόσο ρηξικέλευθη, αυτό σημαίνει πως έχει εμπιστοσύνη στις δυνάμεις.
Αυτό σημαίνει πως ηγεμονεύει.
Γιατί δεν έχει σημασία προς ποιους απευθύνεται ένας ηγέτης, αλλά αν αυτοί αποδέχονται την πρόταση του. Και ο Α. Τσίπρας είχε απευθυνθεί σε προβεβλημένα στελέχη της Κεντροαριστεράς, αλλά αυτά αρνήθηκαν τις προτάσεις του.
Έτσι, ξέμεινε με τους τριτοκλασάτους του βαθέως ΠΑΣΟΚ.
Ο πρωθυπουργός στο τομέα της στελέχωσης της κρατικής μηχανής φαίνεται πως θα συνεχίσει να μας εκπλήσσει ευχάριστα.
Εδώ είμαστε και θα τα λέμε, χωρίς δεσμεύσεις και εξαρτήσεις.
Το δεύτερο σκέλος της κυβερνητικής δραστηριότητος των 45 ημερών, αφορά την ψήφιση νομοσχεδίων. Θα παραβιάσω ανοικτές θύρες αν πω ότι παρήχθη σημαντικότατο έργο.
Ποτέ άλλοτε, απ΄όσο θυμάμαι, κυβέρνηση δεν προώθησε τόσα νομοσχέδια μέσα στις πρώτες ημέρες της. Είθισται, μετά την εκλογική νίκη να ακολουθεί ένα διάστημα πολιτικής ραστώνης, που δικαιολογείται από την προηγηθείσα περίοδο πολιτικής έντασης.
Αυτοί εδώ, έπεσαν με τα μούτρα στην δουλειά από την πρώτη ημέρα. Δεν ήταν μόνον διαβασμένοι, ήταν και αποφασισμένοι.
Και στην πολιτική αυτό μετρά. Όχι οι προθέσεις, αλλά η εφαρμογή τους. Εννοείται, πως για την κυβέρνηση τα δύσκολα αρχίζουν με την έλευση του φθινοπώρου, όταν και θα δοκιμασθεί με την επαναστατική γυμναστική της Αριστεράς. Εκεί θα δούμε τις αντοχές της και την αποφασιστικότητα της.
Ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του έχουν βάλει πολλά στοιχήματα και θα πρέπει να τα κερδίσουν όλα. Γιατί η μια ήττα, η μια υποχώρηση, μπορεί να φέρει και μιαν άλλη ήττα και μιαν άλλη υποχώρηση. Έτσι χάνεται η εμπιστοσύνη των πολιτών.
Η Θάτσερ και ο Ρήγκαν καταξιώθηκαν γιατί ήταν οδοστρωτήρες απέναντι στις συντεχνίες και στα συμφέροντα.
Μέχρι στιγμής πάντως αυτή η κυβέρνηση τα πηγαίνει καλά. Πολύ καλά!!!
