Το «ως εδώ» στην παραβατικότητα στα πανεπιστήμια συνοψίζει την ομόθυμη κοινωνική οργή για φαινόμενα όπως το βάρβαρο περιστατικό με την ταμπέλα στον πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, δήλωσε ο Μ. Χρυσοχοΐδης, από το βήμα της Βουλής επισημαίνοντας πως «η πανεπιστημιακή αστυνομία είναι ύστατη καταφυγή και όχι ως πολιτική επιλογή» για να εκφράσει την ελπίδα πως «μακάρι σε λίγα χρόνια να μην χρειάζεται η αστυνομία μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια».
Με τοποθέτησή του στη συζήτηση που διεξάγεται στην επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής για το νέο νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας που αφορά την πανεπιστημιακή αστυνομία, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη περιέγραψε με μελανά χρώματα την ανομία και τη βία που επικρατούν επί δεκαετίες στους χώρους πολλών πανεπιστημίων και υπογράμμισε ότι «το δίλημμα δεν είναι δημοκρατία ή αστυνομικό κράτος, αστυνομία ή όχι στα πανεπιστήμια».
Σύμφωνα με τον Μιχάλη Χρυσοχοϊδη η απάντηση για την κυβέρνηση είναι αυτονόητη: «Κάτω από το χαλί δεν έκρυψε ούτε κρύβει, ούτε θα κρύψει πρόβλημα».
«Εδώ που φτάσαμε, αυτό είναι δουλειά της Αστυνομίας, της ύστατης καταφυγής», συνέχισε και πρόσθεσε ότι τα Πανεπιστήμια είναι αυτοδιοίκητα, αλλά όχι χωρίς τον κοινό έλεγχο, ούτε χωρίς τη δυνατότητα κριτικής των πεπραγμένων τους και να τονίσει ότι δυστυχώς, «έχουν αποτύχει στην αντιμετώπιση της βίας με πρώτα θύματα τους ίδιους και αυτό αποτελεί μια τρύπα στο κράτος δικαίου και η πολιτεία είναι δυο φορές υπεύθυνη αν κάτσει με σταυρωμένα χέρια».
«Αυτή είναι η πραγματικότητα για το επίμαχο θέμα. Μια απλή κατανόηση, καθόλου ευχάριστη της πραγματικότητας και μια απόφαση, όπως έγινε και σε τόσα άλλα θέματα, να μπει τέλος στον παραλογισμό», ξεκαθάρισε και εξήγησε πως η πλειοψηφία των πολιτών και η αντιπολίτευση δεν διαφωνούν ως προς την αναγνώριση του προβλήματος ανομίας στα ακαδημαϊκά ιδρύματα, αλλά ως προς τον τρόπο αντιμετώπισή του.
«Η πλειοψηφία των Πανεπιστημιακών, τα περισσότερα κόμματα να αντιδρούν στον νόμο και η πλειοψηφία των πολιτών, με τους μισούς και παραπάνω από τους ψηφοφόρους της αντιπολίτευσης να συμφωνεί. Ο κόσμος ξέρει, ζει και καταλαβαίνει το αναγκαίο κακό», σημείωσε.
Ο ίδιος τόνισε πως «κανείς δεν θέλει την αστυνομία στα πανεπιστήμια. Ούτε η ίδια η αστυνομία που δουλειά της είναι το οργανωμένο έγκλημα. Ούτε δουλειά μας είναι η παρακολούθηση τήρησης μέτρων covid από τους πολίτες. Η ΕΛΑΣ είναι το ύστατο καταφύγιο όταν το σύστημα δεν δουλεύει. Είναι αναγκαστική πράξη όχι ιδεολογική επιλογή».
Ασκώντας κριτική στις πρυτανικές αρχές ο υπουργός ανέφερε ότι «η ευθύνη του πρύτανη, δηλαδή η δυνατότητα και ικανότητα των πρυτανικών αρχών να εφαρμόσουν από μόνες τους, με διάρκεια, ένα σχέδιο προστασίας και ασφάλειας δυστυχώς δεν υποστηρίζεται από τα γεγονότα. Ο πρότερος βίος δεν είναι υπέρ τους» και διερωτήθηκε: Γιατί θα πετύχουν σήμερα, εκεί που αποτυγχάνουν επί δεκαετίες;
«Η συνήθειά τους να διευθύνουν, ανεχόμενοι και συνυπάρχοντας με τις ακραίες βίαιες μειοψηφίες, δεν αποτελεί προσόν, είναι μέρος του προβλήματος. Είναι κατά κάποιο τρόπο εθισμένοι στην απειλή κακοποίησης θεωρώντας τη αναγκαίο κακό. Ίσως η πιο θλιβερή και κραυγαλέα απόδειξη των παραπάνω είναι ότι την πρόσφατη βαρβαρότητα της ΑΣΟΕΕ τη μάθαμε από ανάρτηση των εγκληματιών. Όχι από καταγγελία ή κινητοποίηση των πρυτανικών αρχών», είπε και υπογράμμισε «η εικόνα της ΑΣΟΕΕ συγκλόνισε και αφύπνισε. Το «ως εδώ» συνοψίζει πιστεύω την κοινή και ομόθυμη κατακραυγή».
Αναφερόμενος στις διαφωνίες από τα κόμματα της αντιπολίτευσης για τις ρυθμίσεις κατάργησης του ασύλου ανομίας και για τις δημόσιες συναθροίσεις επισήμανε τα εξής:
«Η κατάργηση του ακαταδίωκτου, του ατιμώρητου, που πολλοί το λένε άδικα κατάργηση του ασύλου, βοήθησε στο να μειωθούν σημαντικά όχι τόσο οι παραβατικές, αλλά οι καθαρά εγκληματικές συμπεριφορές και στην ΑΣΟΕΕ και στο Μετσόβιο, και στις φοιτητικές εστίες και στου Ζωγράφου και στην Θεσ/νικη. Γιάφκες, ναρκωτικά, παρεμπόριο, ορμητήρια κάθε είδους καταργήθηκαν. Αυτά καταργήθηκαν, το άσυλο στους εγκληματίες. Ποιο άσυλο ιδεών πειράχτηκε; Τι έγινε ένα χρόνο; Εμποδίστηκαν οι ιδέες ή οι ναρκοέμποροι, και όσοι είχαν σπορ να καίνε κάδους, λεωφορεία και αστυνομικούς κάθε Σαββατοκύριακο; Δηλαδή αποκαταστάθηκε μια στοιχειώδης λειτουργία στα Ιδρύματα και τους γύρω χώρους».
Και συνέχισε λέγοντας πως το ίδιο έγινε και με τον νόμο για τις συναθροίσεις. «Θεωρήθηκε casus belli , οι δηλώσεις, οι αντι-συνταγματικότητες, οι χαρακτηρισμοί, οι ακρότητες περί 1961 και Χούντες ξανακούστηκαν! Και τι έγινε; Εμποδίστηκε κανείς να διαδηλώσει; Όχι. Εμποδίστηκαν μόνο οι 50, 100, να κλείνουν τους δρόμους. Επίσης υποχρεώθηκε η Αστυνομία για να εφαρμόσει τον νόμο να αλλάξει επιχειρησιακό δόγμα. Να αναγνωρίσει για πρώτη φορά ότι η διαχείριση συναθροίσεων είναι θέμα συνεννόησης και όχι καταστολής. Έβλαψαν τη δημοκρατία μας όλα αυτά;».
Και διερωτήθηκε: Το δίλημμα είναι συνεχίζουμε να κάνουμε τα στραβά μάτια και σε κάθε Μπουραντώνη αγανακτούμε για τρείς μέρες ή έχουμε το θάρρος να λύσουμε το θέμα γιατί δεν ανέχεται άλλο η δημοκρατική μας συνείδηση αυτόν τον ευτελισμό;
Ως προς τα θέματα ασφαλείας και προστασίας στα Πανεπιστήμια, είπε ότι «νομίζω για τα θέματα ασφάλειας σήμερα συμφωνούμε στα περισσότερα. Συμφωνούμε πως η κατάσταση δεν είναι καλή. Από άποψη ασφάλειας υποδομών έχουμε θέμα (πυρασφάλεια, εστίες καταγραφή, σχέδια προστασίας). Από άποψη ασφάλειας προσώπων νομίζω συμφωνούμε ότι εδώ και δεκαετίες υπάρχει υπέρμετρη βία κατά καθηγητών και φοιτητών από ακραία στοιχεία που περιλαμβάνουν πολλές φορές και φοιτητές».
Όπως σημείωσε «το ζήτημα δεν είναι να καταμετράμε επεισόδια αλλά να σκεφτούμε ότι στα πανεπιστήμια υπάρχει αμηχανία να πατήσεις κάποιες κόκκινες γραμμές σκέψης. Υπάρχει κανείς που το θέλει εδώ αυτό; Στην ασφάλεια υποδομών , προστασία προσώπων, ελεύθερη διακίνηση ιδεών έχουμε μικρότερο ή μεγαλύτερο πρόβλημα και συμφωνούμε όλοι σε αυτή την διαπίστωση» για να προσθέσει «Εκεί που δεν συγκλίνουμε είναι στο πώς, δηλαδή στον τρόπο που πρέπει όλα αυτά να αλλάξουν».
Σύμφωνα με τον υπουργός υπάρχουν τέσσερις επιλογές: α) Με ευθύνη του πρύτανη και σεκιούριτι που υπάγονται στις πρυτανικές αρχές β) με ευθύνη του πρύτανη και αστυνομικές δυνάμεις που θα υπάγονται στον πρύτανη γ) με ευθύνη του πρύτανη και αστυνομικές δυνάμεις που θα υπάγονται στην ΕΛΑΣ και δ) με ευθύνη της αστυνομίας χωρίς την συνδρομή του πρύτανη.
«Αυτό που κάνει το νομοσχέδιο είναι η τρίτη επιλογή για να φτάσουμε σταδιακά στην πρώτη. Αυτό που κάνουμε σήμερα εμείς είναι πρόταση που εφαρμόζει μια μεγάλη δημοκρατική χώρα όπως είναι ο Καναδάς. Στόχος είναι να πάμε στην πρώτη πρόταση αλλά δεν μπορεί αυτό να είναι το πρώτο βήμα», κατέληξε.
