Το αυριανό ραντεβού γνωριμίας του πρωθυπουργού με τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, υπό άλλες συνθήκες, θα ήταν μια θεσμική κανονικότητα και μια αναμενόμενη κίνηση πολιτικού πολιτισμού από πλευράς του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Όμως η συνθήκη ανάδειξης του κ. Κασσελάκη στην προεδρία του κόμματος και η ατελής και μέχρι τώρα προβληματική, προσπάθεια να ηγηθεί σε έναν ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος στο κατώφλι της διάσπασης, κάνει το τετ α τετ εξαιρετικά ενδιαφέρον. Ασχέτως εάν από την Κουμουνδούρου πασχίζουν να εμφανίζουν το ραντεβού ως δική τους θεσμική πρωτοβουλία - ενώ είναι γνωστό ότι ο πρωθυπουργός είχε απευθύνει την πρόσκληση στο τηλεφώνημα που έκανε για να συγχαρεί τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ όταν εξελέγη - έχουν σημασία δυο τρία πραγματάκια.
Γιατί το σύστημα Κασσελάκη ανταποκρίθηκε και επιδίωξε, αυτή τη χρονική στιγμή, τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό, με ποια ατζέντα και με ποια πρόθεση; Επιδιώκεται κάποια «νομιμοποίηση» από τον αντίπαλό του, την ώρα που η ηγεσία Κασσελάκη αμφισβητείται πρώιμα και χωρίς έλεος από τους συντρόφους του;
Μήπως η συνάντηση με τον κ. Μητσοτάκη ήταν το «άλλοθι» προκειμένου να ζητήσει - χωρίς να φάει πόρτα - ραντεβού με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και τον Γενικό Γραμματέα του ΚΚΕ, οι οποίοι έλαβαν επισήμως αιτήματα; Δημιουργώντας την εντύπωση μιας μελλοντικής συμπόρευσης;
Τι στίγμα θα θελήσει να εκπέμψει με τη δήλωση του μετά και πόσο χρόνο θα χρειαστεί για να διαψεύσει εντελώς τις λιγοστές προσδοκίες, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αποτελέσει συντεταγμένη και σοβαρή αξιωματική αντιπολίτευση, έχοντας βασικούς συμβουλάτορες και καθοδηγητές τον Παύλο Πολάκη, τον Νίκο Παππά, τον Γιώργο Τσίπρα και τα τοξικά εργαλεία άσκησης αντιπολίτευσης;
Ο στόχος του πρωθυπουργού κατά τη συνάντηση, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, είναι να αποσπάσει μια ελάχιστη δέσμευση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση θα σταματήσει να κινείται διαρκώς στο μαύρο και στην απόρριψη.
Λογική, πλην άκρως φιλόδοξη, επιδίωξη.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μόλις ολοκληρωθεί η θεσμική τελετουργία, θα είναι ξανά ο άνθρωπος που στο πρόσωπό του θα ενσαρκώνεται ένας πιο εκλεπτυσμένος συριζαϊκός πολακισμός.
Που αποκαλεί χλευαστικά τον πρωθυπουργό «Κολοκοτρώνη του ΕΣΥ», την κυβέρνηση ως «κυβέρνηση λαδέμπορων». Και εργαλειοποιεί το τραύμα της τραγωδίας των Τεμπών λέγοντας πως το «έγκλημα» και όχι η υπέρμετρη φιλοδοξία του, ήταν ο λόγος που είπε το ναι στον Αλέξη Τσίπρα.
Ή σε όποιον άλλον!
