Η γαλλική Liberation είδε στο Σύνταγμα «μία παλίρροια λευκού και μπλε χρώματος» από τις σημαίες που κρατούσαν οι διαδηλωτές που συγκεντρώθηκαν για το Μακεδονικό.
Η κυβέρνηση από την άλλη είδε έναν όχλο (παρ'' ότι αυτή τη φορά απέφυγε να τον χαρακτηρίσει), που της χαλούσε το αφήγημα ότι επέλυσε το χρονίζον εθνικό πρόβλημα. Για αυτό και επέλεξε να πνίξει στα χημικά μια φιλήσυχη διαδήλωση από κόσμο που είχε προσέλθει στο Σύνταγμα με πηγαία και άδολη αγάπη γι'' αυτό που θεωρεί εθνικό του δίκιο και ιστορική του περιουσία.
Το έβλεπες στις οικογένειες που κρατούσαν σημαίες, στους ηλικιωμένους που περπάτησαν κατάκοποι χιλιόμετρα για να φτάσουν στην πλατεία, στο νεαρόκοσμο που ήταν τυλιγμένος με σημαίες. Έβλεπες ότι ήταν άνθρωποι άμαθοι από συγκρούσεις με την αστυνομία, που δεν είχαν γευτεί ξανά τη στυφή γεύση και την ασφυξία των χημικών.
Σε αυτό τον κόσμο επέλεξε η κυβέρνηση να εξαπολύσει σε ένα όργιο ψεκασμού, με αφορμή ολιγάριθμες ομαδούλες μπάχαλων φασιστών και προβοκατόρων, τους οποίους μπορούσε να απομονώσει.
Δεν πέρασαν πολλά χρόνια που οι κυβερνώντες ως αντιπολίτευση κατήγγειλαν αυτά που σήμερα ως κυβέρνηση ανενδοίαστα μετέρχονται. Τότε που υπόσχονταν την κατάργηση των χημικών. Τώρα δεν ορρωδούν προ ουδενός προκειμένου να δείξουν ποιος είναι το αφεντικό της χώρας.
Συνήθως δεν καταφεύγουμε στην εύκολη κριτική των επιχειρησιακών σχεδίων της Αστυνομίας, ούτε έχουμε την αφέλεια να λέμε ότι η κρατική βία μπορεί και πρέπει να αποφευχθεί επειδή στην εξουσία βρίσκονται αυτοί που δήλωναν Ποπολάροι. Άλλωστε έχει τύχει να έχουμε παρακολουθήσει επί τόπου δυο φορές την σκληρότητα της σοσιαλιστικής αστυνομικής βίας σε δυο διαφορετικούς «παραδείσους».
Όμως η ηγεσία της αστυνομίας, δηλαδή η κυβέρνηση, χθες άφησε τα επεισόδια να εξελιχθούν και επιδόθηκε σε αχρείαστα υπερβολική χρήση χημικών. Φαίνεται το περσινό ειρηνικό συλλαλητήριο την είχε θορυβήσει. Σαν καλοί εξουσιαστές έπρεπε να αμαυρώσουν το χθεσινό, να το ακυρώσουν με κάθε τρόπο και να το διαλύσουν, αλλά με εύσχημο τρόπο, τη δράση κάποιων κουκουλοφόρων.
Πέραν της επιχειρησιακής πτυχής, υπάρχει και το εξοργιστικό: Οι επί δεκαετίες φλογεροί καταγγελείς της αστυνομικής βίας σε κάθε ελάχιστη επέμβαση της αστυνομίας, και της χρήσης χημικών, αυτοί που είχαν έτοιμες τις πανομοιότυπες οργίλες ανακοινώσεις του Γραφείου Τύπου για τη βαναυσότητα της αστυνομίας, δεν είχαν χθες την δημοκρατική ευαισθησία να ζητήσουν μία συγνώμη για την επίθεση στους συγκεντρωμένους.
Η μοναδική τους προσπάθεια ήταν με πρόσχημα τα επεισόδια να απαξιώσουν το συλλαλητήριο, αποδίδοντάς το εμμέσως στη Χρυσή Αυγή. Γι'' αυτό άλλωστε τα τρολ της στο διαδίκτυο, επί ημέρες προσπαθούσαν να αποτρέψουν τη συμμετοχή, προβάλλοντας τη συμμετοχή της Χρυσής Αυγής.
Έτσι χθες το Μαξίμου κατήγγειλε ότι τον τόνο έδωσαν στοιχεία και μέλη της Χ.Α., και υπενθύμισε το απαράδεκτο μεν, μεμονωμένο δε, σύνθημα σε σχολείο της Βόρειας Ελλάδας ότι «η δημοκρατία πούλησε τη Μακεδονία». Το χρησιμοποιεί ως ασπίδα, το γενικεύει και το έχει έτοιμο επιχείρημα για κάθε χρήση.
Στο ίδιο μήκος κύματος η αρμόδια υπουργός με tweet ρωτούσε: «Θα καταδικάσει ο κ. Μητσοτάκης τις σημερινές βίαιες επιθέσεις ενάντια σε αστυνομικούς, φωτορεπόρτερ ακόμα και στελέχη τη ΝΔ ή επειδή προέρχονται από ακροδεξιούς ή κάνει πως δεν βλέπει; Και συνέχιζε «Όταν εκτρέφεις το τέρας» - προφανώς η υπουργός αναφέρεται σε εκείνο το τέρας με το οποίο συνυπήρχαν στις πλατείες της καταγγελίας και τα συλλαλητήρια του «Όχι».
Και οι δύο όμως δεν ζήτησαν μια ελάχιστη συγνώμη. Όσο για τους αστυνομικούς που χτυπήθηκαν σίγουρα δεν χτυπήθηκαν από το κύριο σώμα του συλλαλητηρίου που γεύτηκε τα χημικά αλλά από μάχιμες ομάδες ακροδεξιών και προβοκατόρων σε διατεταγμένη υπηρεσία. Όμως εστιάζοντας στη δράση 50 κουκουλοφόρων που μπορεί να είναι της ΧΑ, κάνεις αόρατο τον κόσμο και το αίτημά του για τη Μακεδονία. Πολύ βολικό. Ζητάς από τον Μητσοτάκη να καταδικάσει τα επεισόδια της Χ.Α., εστιάζεται η πολιτική ατζέντα στα επεισόδια και εξαφανίζεται το συλλαλητήριο!
Γιάννης Σιδέρης
