Του Γιάννη Σιδέρη
Η πρόθεση είναι εκπεφρασμένη, την γνωρίζουν κάποιοι που έρχονται σε επαφή με το περιβάλλον Μαξίμου. Υπάρχει κλίμα απεγνωσμένης ανάγκης να πείσουν ότι με τη λήξη του προγράμματος (έτσι λέγονται τα μνημόνια στον καιρό των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ), η χώρα θα αποκτήσει την ανεξαρτησία της, και αυτό ίσως εκφραστεί ενδυματολογικώς, ειδικά αν η ρύθμιση για το χρέος κριθεί ικανοποιητική! Θα είναι η συμβολική απεικόνιση της «νίκης».
Τα περί ανεξαρτησίας τα υποστήριξε άλλωστε απολύτως σοβαρά ο αντιπρόεδρος Γιάννης Δραγασάκης στη γαλλική εφημερίδα «La Croix», λέγοντας ότι «από τον Αύγουστο δεν θα υλοποιούμε μεταρρυθμίσεις λιτότητας» και θα είμαστε με «αυξημένους βαθμούς ελευθερίας»! Προφανώς για να δώσει σήμα στις αγορές «μη μας παίρνετε στα σοβαρά» - καθότι κ. αντιπρόεδρε, αυτά και να τα έχεις αποφασίσει μονομερώς, όταν ακόμη συζητιέται το χρέος, δεν τα κοινοποιείς μονομερώς και πρόωρα...
Την ίδια ώρα ο Π. Σκουρλέτης δηλώνει ότι αυτό που κόπηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι «το φαγοπότι, οι μίζες και οι συμφωνίες κάτω από το τραπέζι» (τον ακούν και συνταξιούχοι!). Η Εφη Αχτσιόγλου αφήνει μισόλογα περί δήθεν επαναδιαπραγμάτευσης των συντάξεων, η Θεανώ Φωτίου βγαίνει στα παράθυρα, και όταν τη ρωτάνε αν θα κοπούν οι συντάξεις την πρωτοχρονιά του 19, τολμάει και επιτίθεται λέγοντας «τρομοκρατείτε τους συνταξιούχους» - οι δημοσιογράφοι που ρωτάνε τους τρομοκρατούν, όχι αυτοί που ψήφισαν τη μείωση!). Από τη μεριά της η κα Θοδώρα Τζάκρη, των δύο κομμάτων και των μνημονίων, αποφαίνεται ότι είναι… εθνικά επιβλαβής η συζήτηση για το κόψιμο των συντάξεων (αλίμονο: Να το μάθουν ο Τούρκοι και να μας ορμήσουν ή οι Σκοπιανοί και στυλώσουν τα πόδια;)!
Ενδεικτικός ο ανωτέρω ερανισμός, τελευταία σοδειά από το πλήθος των συριζαϊκών δηλώσεων που διαβεβαιώνουν αρειμανίως ότι θα «παλέψουν» να καταργήσουν τις μειώσεις που οι ίδιοι ψήφισαν.
Καταγράφεται μια αγεφύρωτη απόκλιση από το κοινωνικό κλίμα, αλλά κυρίως από τις δηλώσεις των ευρωπαίων αξιωματούχων που κλώθουν την τύχη μας. Ιδιαίτερα όταν σε αυτούς προστίθεται εκνευρισμένος και ο πάντα μειλίχιος προς την κυβέρνηση, Πιέρ Μοσκοβισί, προειδοποιώντας ότι «πρέπει να διασφαλίσουμε ότι οι Ελληνες δεν θα ξαναζήσουν την ίδια τραγωδία (….) η χώρα πρέπει να συνεχίσει τις προσπάθειές της για να ανακάμψει πλήρως» ( όταν έχουν απηυδήσει και οι φίλοι…).
Tο περιρρέον κλίμα στην κυβέρνηση αποτυπώθηκε ανάγλυφα χθες από τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Δεν έχει σημασία πότε θα κάνει εκλογές, αλλά είναι ενδεικτική η ρήση του «θα ήμουν ανόητος να μην επιθυμώ να το ζήσω και αυτό, να είμαι πρωθυπουργός μιας χώρας που θα αποφασίζει μόνη της και όχι κάτω από την αυστηρή επιτροπεία».
Αγνωστο αν το πιστεύουν ότι «θα είναι δικές μας οι αποφάσεις». Οι ακριτομυθίες των στελεχών του Μαξίμου - θέλουν να - δείχνουν ότι το πιστεύουν. Ωστόσο αν η συγκεκριμένη στάση δεν προεικάζει σκηνοθετημένη σύγκρουση (π.χ. «οι εταίροι παρότι βγήκαμε από τα μνημόνια θέλουν να μας δεσμεύουν και να στερούν την ανεξαρτησία των αποφάσεών μας»), αποδεικνύει άγνοια του περιβάλλοντος στο οποίο οι ίδιοι μας έβαλαν, όσο και του βάρους των δεσμεύσεων που δια των υπογραφών τους ανέλαβαν.
Πάντως τα αυγουστιάτικα πανηγύρια της μνημονιακής εξόδου, μάλλον θα βρουν τον πρωθυπουργό με γραβάτα, προκειμένου να πείσει το πόπολο για την αρχή της νέας… παλιγγενεσίας υπό την στιβαρή ηγεσία του. Το Φθινόπωρο θα έρθει και προσώρας φαντάζει μελαγχολικό ή τουλάχιστον ασταθές. Οι αγορές (αρέσει δεν αρέσει αυτές βαθμολογούν) θα επιδοκιμάσουν ή θα απορρίψουν την εύηχη αλλά όχι ευοίωνη, πρωθυπουργική προοπτική του «θα είναι δικές μας οι αποφάσεις».
Το κόψιμο των συντάξεων είναι δεδομένο με αποφάσεις που δεν είναι δικές μας, το ίδιο και η μείωση του αφορολόγητου. Τι μένει στην κυβέρνηση;
Μένει ο βερμπαλισμός της «καθαρής» εξόδου και η φραστική μπουρμπουλήθρα περί ανεξαρτησίας, οι οποίες όμως ενδιαφέρουν όλο και λιγότερους. Αντιθέτως ωθούν όλο και περισσότερους να του εκφράζουν φωναχτά την έντονη δυσαρέσκειά τους στις δημόσιες εμφανίσεις που κάνει, υπό την προστατευτική συνοδεία της αστυνομίας.
Φωτογραφία: Intimenews
