Του Γιάννη Σιδέρη
Για να αιτιολογήσουν - προφανώς και να δικαιολογήσουν - την εκ βάθρων αλλαγή στάσης απέναντι στους δανειστές, και την υπογραφή του 3ου μνημονίου, μια σειρά στελεχών, μεταξύ των οποίων ο Γιάννης Δραγασάκης και η Τασία Χριστοδουλοπούλου, είχαν χρησιμοποιήσει τον όρο «βίαιη ενηλικίωση του ΣΥΡΙΖΑ».
Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ενηλικιώθηκε. Απλώς υποτάχθηκε.
Πολιτική ενηλικίωση, μεταξύ άλλων, σημαίνει κατανόηση του περιβάλλοντος κόσμου, της θέσης σου και των δυνατοτήτων σου μέσα σε αυτόν, της σοβαρής και μεθοδικής προσπάθειας ισχυροποίησής της θέσης αυτής, της εργώδους προσπάθειας για ευημερία του λαού σου, χωρίς τυχοδιωκτισμούς, τακτικισμούς και λογικές χαρτοπαίχτη – γιατί τότε εύκολα μένεις στον άσσο, και συ και ο λαός σου.
Με αυτή την οπτική ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ενηλικιώθηκε. Κάποτε στην ιδεοληπτική και αγαθιάρικη εφηβεία του, πίστευε ότι θα αλλάξει την Ευρώπη με το δίκαιο των αιτημάτων του και το… παναθρώπινο των ιδεών του. Έφαγε τα μούτρα του, ηττήθηκε, αλλά εξακολουθεί να εκπέμπει την ίδια φραστική μπουρμπουλήθρα περί της ανάγκης για αλλαγή των άλλων – και ποτέ του εαυτού του!
Ο Αλέξης Τσίπρας κατά τις κοινές δηλώσεις με την καγκελάριο Μέρκελ επανέλαβε τα ωραία και υψιπετή για την «κρίσιμη περίοδο που περνά η Ευρώπη», η οποία «απαιτεί ένα νέο όραμα για το μέλλον της. Απαιτεί καλή πίστη, συνεργασία, αλληλοεκτίμηση μεταξύ των εταίρων».
Ωραία και οραματικά ακούγονται, αλλά παραπέμπουν στο «δάσκαλε που δίδασκες». Την ώρα που μιλούσε για καλή πίστη, συνεργασία, αλληλοεκτίμηση εταίρων, οι «θεσμοί» τον εγκαλούσαν και εξέφραζαν την ανησυχία τους για τις επιπτώσεις που μπορεί να έχουν τα μέτρα που μονομερώς πήρε – προφανώς τα πήρε στο όνομα της καλής πίστης και συνεργασίας.
Την ίδια ώρα επίσης, σύμφωνα με πληροφορίες του Spiegel, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ζητούσε συγνώμη που η ελληνική κυβέρνηση δεν είχε ενημερώσει τους δανειστές για τις παροχές που ανακοίνωσε ο κ. Τσίπρας.
Με δήλωσή του στην Εφημερίδα των Συντακτών, ο υπουργός Οικονομικών επιβεβαίωσε το δημοσίευμα: «Είπα ότι πάντα είναι καλή η διαβούλευση, αλλά δεν είχαμε χρόνο γιατί τα λεφτά έπρεπε να τα ξοδέψουμε φέτος για να μην επηρεαστεί ο δημοσιονομικός στόχος του 2017 και ότι σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση δρα στο πνεύμα της συμφωνίας, αλλά σε κάποια θέματα πρέπει να έχει μια διακριτική ευχέρεια να κυβερνήσει».
Διπλή η ήττα: Και δυσχέραναν την «εύκολη αξιολόγηση», και ζήτησαν συγνώμη.
Παράλληλα ο κοινός νους διερωτάται: Δηλαδή πόσο έκτακτη ήταν η απόφαση του επιδόματος και δεν υπήρχε χρόνος για ενημέρωση; Και γιατί να είναι έκτακτη; Εκτακτα είναι γεγονότα – και οι συνακόλουθες αναγκαίες εκταμιεύσεις χρημάτων – όταν συμβαίνουν φυσικές καταστροφές, μεγάλες πυρκαγιές, σεισμοί, λιμοί, θεομηνίες. Την πορεία των εσόδων την παρακολουθούσε η στατιστική Αρχή, την κατέγραφε σε αριθμούς και την απεικόνιζε σε δείκτες.
Είχαν δηλαδή βάθος χρόνου να ενημερώσουν, να συνεννοηθούν, να πείσουν και να αποσπάσουν το ΟΚ. Και εν τέλει αν δεν έπειθαν, μπρος στην αδήριτη ανάγκη να χρηματοδοτηθούν οι συνταξιούχοι (και όχι ας πούμε οι μακροχρόνια άνεργοι), ας το επιχειρούσαν.
Και εν τέλει: Ας θεωρήσουμε κατανοητό και εθνικά υπερήφανο ότι δεν ενημέρωσαν τους δανειστές, στο πλαίσιο της… παληκαρίσιας πολιτικής που ασκεί η κυβέρνηση, αφού «δεν είμαστε αποικία». Αν πρυτάνευσε αυτή η περήφανη (λέμε τώρα) λογική, γιατί δεν την συνέχισαν; Γιατί ο κ. Τσακαλώτος δεν τους το είπε και κατάμουτρα των γερμανών βουλευτών, αλλά εν παραδοχή και ταπεινότητι, τους ζήτησε συγνώμη; Γιατί μόνο στο εσωτερικό εκφωνούνται τα ηρωικά και αψίκορα περί μη αποικίας και στο εξωτερικό μόνο οι συγνώμες;
Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ απλώς δεν ενηλικιώθηκε. Εξακολουθεί στο εσωτερικό να δρα με την ρητορική των υπερφίαλων διακηρύξεων που πιάνουν σε τμήματα του πόπολου και στο εξωτερικό να ζητεί εύνοια για να μετριασθούν οι επιπτώσεις των λαθών του.
Έτσι χάνει κατά κράτος: Η αξιολόγηση που θα έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί στις 5 Δεκέμβρη, πάει για Ιανουάριο – και αν… Τα βραχυπρόθεσμα πάγωσαν προς το παρόν, και μόνο με πολιτική απόφαση (ουσιαστικά με το «άφες αυτοίς» που θα πουν οι δανειστές) θα ξεπαγώσουν. Η δόση των 6,2 δισ. που χρειάζεται η αγορά καθυστερεί, η πολυπόθητη ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση πάει πιο πίσω, και η ανάπτυξη καθυστερεί.
Οι ανήλικοι χάνουν μάχες ώσπου να ενηλικιωθούν. Ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει και σε κατάσταση – υποτιθέμενης – ενηλικίωσης.
