Κάτι γίνεται στην κορυφή του κράτους στο ψηφιακό πεδίο, αλλά διαχέεται με δυσκολία στο σώμα του κρατικού μηχανισμού και του κοινωνικού συνόλου.
Ο εργώδης υπουργός Κυριάκος Πιερρακάκης (του οποίου την άποψη για… την Αγιά Σοφιά και τον Ερντογάν δεν την ακούσαμε στα τηλεπαράθυρα, όπως πολλών συναδέλφων του…), παρουσίασε χθες στον Πρωθυπουργό την ψηφιακή παροχή υπηρεσιών από τα ΚΕΠ. Η πλατφόρμα myKEPlive δίνει στους πολίτες τη δυνατότητα να εξυπηρετηθούν με προγραμματισμένη βιντεοκλήση από εκπαιδευμένο υπάλληλο των ΚΕΠ, υποβάλλοντας τις σχετικές εκκλήσεις από το σπίτι τους, χωρίς να περιμένουν στην ουρά κάποιας υπηρεσίας.
Το ηλεκτρονικό ΚΕΠ που θα εξυπηρετεί φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις, καλύπτει 52 διοικητικές διαδικασίες και επιτρέπει την εξ’ αποστάσεως ενημέρωση για 235 διαδικασίες αδειοδότησης που αφορούν την παροχή υπηρεσιών.
Επίσης πριν τέσσερις ημέρες ο Γιάννης Βρούτσης εξέθεσε στη τηλεόραση του ΣΚΑΙ (γιατί τα τηλεοπτικά παράθυρα και τα ραδιόφωνα είναι τα σύγχρονα υπουργικά γραφεία τύπου, από όπου εξαγγέλλουν οι υπουργοί των δύο τελευταίων κυβερνήσεων τα μέτρα που θα λάβουν), εξεδίπλωσε τις διαδοχικές κατηγορίες συνταξιούχων που θα σταδιακά θα μπαίνουν στο πρόγραμμα ΑΤΛΑΣ, με αποτέλεσμα «στο τέλος του 2021 το 85% των νέων συντάξεων θα απονέμεται ηλεκτρονικά σε λίγα δευτερόλεπτα».
Ωραία όλα αυτά. Στην κορυφή του κράτους η ψηφιακή πολιτική προχωράει με ενάργεια, και εάν πετύχει θα απαλλάξει τους πολίτες από τον ρόλο του εξουσιαζόμενου της απάνθρωπης γραφειοκρατίας, από την μακρόχρονη ταλαιπωρία τους και την κατασπατάληση εργατοωρών τους, αλλά και τη χώρα από τεράστιο οικονομικό κόστος, καθώς έχει υπολογιστεί ότι η γραφειοκρατία στη χώρα μας έχει ετήσιο κόστος άνω των 7 δισ.
Σύντομη απογραφή: Ως τις 8 Ιουλίου, είχαν εκδοθεί ψηφιακά 772.653 έγγραφα, είχαν γίνει 199. 541 ηλεκτρονικές εξουσιοδοτήσεις, 463.245 υπεύθυνες δηλώσει, 57.672 πιστοποιητικά οικογενειακής κατάστασης, 16.373 πιστοποιητικά γέννησης, κλπ.
Είναι ένα βήμα συγχρονισμού με το μέλλον. Άλλωστε σύμφωνα με το World Economic Forum, μέχρι το 2022 το 60% του παγκόσμιου ΑΕΠ θα ψηφιοποιηθεί. Υπάρχουν βέβαια και τα αρνητικά, αφού σύμφωνα με μελέτη του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, από την ψηφιοποίηση στην αγορά εργασίας, σχεδόν ένας στους δέκα εργαζόμενους απειλείται από αυτήν. Όμως αυτό είναι το μέλλον. Δεν μπορούμε να το αποφύγουμε. Πρέπει να το προλάβουμε.
Ωστόσο αυτή τη θελκτική εικόνα του ψηφιακού κράτους της επόμενης ημέρας δεν την εισπράττει ο πολίτης, που συνθλίβεται στη γραφειοκρατία, τον μέχρι παράνοιας παραλογισμό των δημοσίων υπηρεσιών. Κάθε ημέρα διαβάζεις ιστορίες τρέλας. Πολίτες π.χ. που θέλουν να κλείσουν ραντεβού με την εφορία, τηλεφωνούν, δεν το σηκώνει κανείς επί ημέρες, και όταν πηγαίνουν αυτοπροσώπως τους εξηγούν ότι έπρεπε πρώτα να έχουν κλείσει… τηλεφωνικά ραντεβού! Αν θέλει χωρίς ραντεβού, θα πρέπει να πάει στις πέντε το πρωί να πάρει χαρτί προτεραιότητας! Αυτό είναι ένα ελάχιστο από τα χιλιάδες περιστατικά. Τα ίδια και στον ΕΦΚΑ και σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες.
Υπάρχει μία χαώδης διαφορά ανάμεσα στις κυβερνητικές πράξεις (γιατί είναι πράξεις πλέον, όχι εξαγγελίες) και στο βαθύ δημόσιο, θύλακες του οποίου βρίσκονται στην... προβιομηχανική εποχή. Και δεν είναι μόνο αυτοί. Είναι και ο ιδιωτικός τομέας. Οι τράπεζες π.χ. αντιστάθηκαν επί μακρόν στο να δέχονται εξουσιοδοτήσεις μέσα από την πλατφόρμα gov.gr και χρειάστηκαν αλλεπάλληλες επικοινωνίες του Πιερρακάκη για να γίνουν αποδεκτές. Αντίσταση διαπιστώθηκε και στους γιατρούς για την άυλη συνταγογράφηση – αυτό μάλλον δι’ ιδίοις λόγοις.
Αλλά αν η στάση των τραπεζών πήγαζε από τις διοικήσεις τους, δεν πήγαζαν από τις διοικήσεις οι αρνήσεις υπαλλήλων ιδιωτικών μαιευτηρίων να εκδώσουν τα νέα πιστοποιητικά γέννησης. Στην περίπτωσή τους δεν υπήρχε καν σκοπιμότητα. Μόνο η άρνηση να ξεβολευτούν και να μάθουν κάτι καινούργιο, παρότι αυτό αποδείχτηκε στην συνέχεια αυτοματοποιημένο και εύκολο. Και εκεί χρειάστηκε προσωπική παρέμβαση Πιερρακάκη!
Η κυβέρνηση προσπαθεί με συνεχείς εγκυκλίους να αντιμετωπίσει αυτού του είδους τις αντιστάσεις, που συχνά δεν έχουν ως αιτία την αδιαφορία των υπαλλήλων αλλά τον φόβο του καινούργιου και τις παγιωμένες λαβυρινθώδεις διαδικασίες του δημοσίου. Όμως οι εγκύκλιοι δεν λύνουν το πρόβλημα. Ίσως θα πρέπει να σκεφτεί κάτι άλλο, αλλά δεν είναι η στήλη που δικαιούται να το προτείνει.
Διαφορετικά θα κάνει προγράμματα, θα ανακοινώνει πλατφόρμες και από αυτά θα εξυπηρετούνται μόνο οι ψηφιακά εγγράμματοι πολίτες, και πάντα ανάλογα με την υπηρεσία. Θα εγκατασταθεί μια άλλη εκδοχή αυτού που λέμε «Μια Ελλάδα κομμένη στα δύο».
