Του Γιάννη Σιδέρη
Σχεδόν το αναμενόμενο: Η νεκροψία της Συνόδου που είχε αναφέρει, ο Γιούνκερ, έδειξε δείγματα ασαφή.
Μια συμφωνία περίπλοκη, πολύπλοκη, τεχνοκρατική και χαώδης. Και μόνο το γεγονός ότι η συμφωνία χαρακτηρίζεται ως προσωρινή, δείχνει την ανασφάλεια της ευρωπαϊκής πλευράς, σαν να αναζητά άλλοθι για την πολυπλοκότητα της λύσης, αλλά και για το γεγονός ότι άπτεται σκιερών πτυχών του Διεθνούς Δικαίου.
Η Ελλάδα θα πρέπει να θεωρήσει την Τουρκία ως «ασφαλή χώρα». Η Τουρκία είναι μη δημοκρατική χώρα, αλλά είναι όντως ασφαλής, για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Από όσο γνωρίζουμε από την ειδησεογραφία, ουδείς φυλακίστηκε στην Τουρκία γι' αυτές του τις ιδιότητες. Αντιθέτως αν ήταν Κούρδος θα κινδύνευε.
Δεδομένου όμως ότι κάθε αίτηση ασύλου θα εξετάζεται κατά περίπτωση, μπορεί να αποφευχθεί η θυσία Κούρδων φυγάδων στο βωμό της επιτυχίας της Συμφωνίας.
Φυσικά υπάρχουν νομικά προβλήματα όσον αφορά την αναγνώριση από την Τουρκία, της Συνθήκης της Γενεύης για τους πρόσφυγες, η οποία Τουρκία αναγνωρίζει μόνο …Ευρωπαίους πολίτες στο πλαίσιο της Συνθήκης! Ωστόσο ο ρεαλισμός, ο κυνισμός αν θέλετε, επιτάσσει την άποψη ότι δεν θα είναι το πλέον ανασταλτικό της συμφωνίας.
Λαβύρινθος
Υπάρχουν και χειρότερα! Πέραν των λαβυρινθωδών διατάξεων, υπάρχουν και οι τεχνικές δυσκολίες. Γύρω στις δυόμισι χιλιάδες άνθρωποι, ειδικοί επί του ασύλου, νομικοί, δικαστές, αστυνομικοί, υπάλληλοι κρατικών υπηρεσιών και υπάλληλοι διεθνών ανθρωπιστικών οργανώσεων, θα πρέπει να εγκατασταθούν στα ελληνικά νησιά, να εξετάζουν μία προς μία τις αιτήσεις ασύλου... διαδικασία αρκετά χρονοβόρα για ένα κράτος με τα χάλια της Ελλάδας. Όλα θα είναι δυσχερέστερα και ακόμη πιο χρονοβόρα, εάν θα υπάρχουν ενστάσεις και θα πρέπει εκάστη απόφαση - για έκαστο μεμονωμένο άτομο - να επανακριθεί.
Στο ενδιάμεσο, είναι άγνωστο αν θα επαρκούν οι υποδομές για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες στα νησιά.
Σε πολιτικό επίπεδο το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι η μετεγκατάσταση εξακολουθεί να είναι εθελοντική. Η Πολιτική απόφαση των πρώην Ανατολικών κρατών δεν αλλάζει, και αυτό θα επιδεινώσει τον πολιτικό διχασμό εντός της Ε.Ε.
Παράλληλα ο αριθμός των 72.000 που προβλέπονται για μετεγκατάσταση είναι αρκετά λιγότερος των 160.000 που προσδιόριζε η αρχική συμφωνία.
Εν τω μεταξύ οι 46.000 εκπατρισμένοι που βρίσκονται εντός της ελληνικής επικράτειας, αναγκάζονται να καθηλωθούν στη χώρα μας και το όνειρό τους να γίνει εφιάλτης, ενώ είναι μάλλον δεδομένο ότι η αρχική συγκίνηση και προσφορά του κόσμου, σταδιακά θα στερέψει.
Εδώ δημιουργείται και το ερώτημα: Πώς μπαίνουν στο ψυγείο οι μονομερείς ενέργειες, όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός, αφού τα σύνορα θα παραμείνουν κλειστά; Οι 46.000 και οι άλλοι που θα έρθουν, θα έχουν πάντα το όνειρο της φυγής προς την Κεντρική Ευρώπη, ενώ οι βόρειοι γείτονες θα τους το απαγορεύουν.
Μάλλον έχουμε να δούμε πολλά επεισόδια ακόμη στα σύνορα, σαν αυτό τη εισόδου στο έδαφος της ΠΓΔΜ, και της άτυπης επιστροφής τους.
ΥΓ: Παρεμπιπτόντως, άρχισε και πάλι η κίνηση από τη Λιβύη. Αναμένεται να δούμε πως θα αντιδράσει η Ιταλία, αλλά και η Ε.Ε. Ακόμα και αυτή η ατελής συμφωνία κινδυνεύει να είναι πολύ «ανθρωπιστική» σε σύγκριση με κάτι αυταρχικότερο που ίσως έρθει, εάν οι ροές από τη Λιβύη αυξηθούν δραματικά…
