Το μήνυμα των εκλογών συχνά λειτουργεί ως επιταχυντής πολιτικών εξελίξεων. Ακριβώς με αυτή την προσέγγιση το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών δεν άφησε μόνο το αποτύπωμά του στα πολιτικά επιτελεία και στους αναλυτές αλλά και στην κοινωνία η οποία στην πλειοψηφία της επέλεξε την αποχή ή τη χωρίς ιδεολογικό προσανατολισμό επίδειξη της δυσαρέσκειάς της. Γνωρίζοντας φυσικά από δημοσκοπήσεις και τάσεις ότι δεν θα υπάρξει αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό που να επηρεάσει τη σταθερότητα της χώρας, όπως έγραψε χαρακτηριστικά ο Ευτύχης Βαρδουλάκης, οδηγηθήκαμε στις εκλογές της ασφαλούς διαμαρτυρίας.
Σε γενικές γραμμές σε επίπεδο στρατηγικής η Νέα Δημοκρατία είχε ως πρόταγμα τη σταθερότητα, την ανάγκη για καθαρή πρωτιά και τη χώρα ισχυρή στην Ευρώπη. Έχασε δυνάμεις αλλά παρέμεινε με διαφορά κυρίαρχη πολιτική δύναμη. Ο ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε στρατηγική με κάποια γνωστά εριστικά πρόσωπα να τίθενται στο περιθώριο, μειώνοντας την επιθετικότητά του και αναδεικνύοντας ως προμετωπίδα το ζήτημα της ακριβείας με βασικό στόχο την κατάληψη της δεύτερης θέσης.
Στόχος που επετεύχθη, χωρίς όμως να καταφέρει να αυξήσει δυναμική με δεδομένο ότι περιοριστικέ σε μια αυτοαναφορική αρχηγική προσέγγιση. Το ΠΑΣΟΚ είχε από επικοινωνιακής άποψης τη χειρότερη επίδοση: Αρκέστηκε σε μια παλαιού τύπου εκστρατεία δείχνοντας αδυναμία αντίληψης της εξέλιξης της πολιτικής πραγματικότητας, με αποτέλεσμα να φαίνεται αναχρονιστικότερο τόσο από τη ΝΔ, όσο από το ΣΥΡΙΖΑ, και ακολούθως να μην μπορεί να πείσει ως ενναλακτική. Τέλος, ο χώρος της δεξιάς αντιπολίτευσης και των άκρων βρήκε τη διεισδυτική δυναμική που ως τάση πήρε ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά σε αυτές τις εκλογές.
Επιτρέψτε μου όμως να επικεντρωθώ στη νέα γενιά. Όχι μόνο για λόγους συμβολισμού, αλλά για λόγους ουσίας. Η νέα γενιά αισθάνεται μακριά από την Ευρώπη. Την ίδια στιγμή ζούμε σε μια κοινωνία στην οποία ακόμη και σήμερα ο δημόσιος διάλογος κυριαρχείται ακόμη από τις συντάξεις και τα εφάπαξ του δημοσίου. Και που μόνο επιδερμικά ασχολήθηκε με την ανεργία των νέων, τη διαρροή επιστημόνων προς το εξωτερικό, τον εκσυγχρονισμό των πανεπιστήμιων ή τη στήριξη της νεανικής επιχειρηματικότητας. Την ίδια στιγμή, ο μέσος όρος ηλικίας των ευρωβουλευτών είναι πολύ υψηλότερος από τον μέσο όρο ηλικίας του πληθυσμού, αρά οι νέοι νιώθουν ότι αυτές οι εκλογές δεν τους αφορούν και δεν αλλάζουν κάτι στην καθημερινότητα τους.
Το παραπάνω είχε ως αποτέλεσμα οι νέοι να απέχουν της διαδικασίας, ενώ όσοι ψήφισαν έδωσαν προβάδισμα στο ΣΥΡΙΖΑ (17-24 ετών) παρόλο που στις εθνικές εκλογές του 2023 η ΝΔ υπερίσχυσε σημαντικά στην εν λόγω ηλιακή κατηγορία. Γεγονός που μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο πρωθυπουργός έδωσε μια ακόμα μάχη όντας προσιτός, χαλαρός και φιλικός κάτι που μέτρησε στη νέα γενιά χωρίς όμως να είναι επαρκές για να κυριαρχήσει εκ νέου στη συγκεκριμένη ηλιακή ομάδα.
Χρειάζεται οργανωτική ανασυγκρότηση, πολιτικές για τους νέους και μια νεολαία στην πρώτη γραμμή και κοντά στην κοινωνία. Αν θέλει η ΝΔ να διατηρήσει την κυριαρχία της πέρα από να επικαιροποιήσει το συνολικό της αφήγημα οφείλει να ενισχύσει στην ουσία τις παραγόμενες για τους νέους πολιτικές.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει μια κοινή ιδεολογική συνισταμένη όλων των νέων της πατρίδας μας. Όμως, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να επιλέξουμε να είναι η αποχή η κοινή αυτή συνισταμένη. Οφείλουμε να πείσουμε τους νέους να εμπλακούν, να ενημερωθούν, να κρίνουν και να συμμετέχουν.
*Ο Χρήστος Λαγκαδιανός - Γιατράκος είναι αντιπρόεδρος του Συλλόγου Επιστημονικών Συνεργατών της Βουλής των Ελλήνων
