Στη χώρα μας δε διεξάγεται κανένας ταξικός αγώνας. Δεν αντιτίθενται οι πληβείοι με τους έχοντες. Αυτά τα εξάχνωσε, χωρίς να τα λύσει, η θητεία του ΠΑΣΟΚ με το πανταχόθεν εύκολο χρήμα.
Δεν είναι αγώνας μη προνομιούχων το να καλεί σήμερα η νομαρχιακή επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ στο Πειραιά συγκέντρωση, στην κορύφωση της πανδημίας, με ένα αλαλούμ μπουκέτο αιτημάτων «ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης», απλώς για να δικαιολογήσει την συγκέντρωση που οργανώνει.
Ούτε είναι αγώνας μαθητικών αιτημάτων να οργανώνεται σήμερα μαθητική πορεία στη Λάρισα με σύνθημα «Η τρομοκρατία δε θα περάσει, των μαθητών η πάλη θα τη σπάσει». Η επίθεση γίνεται με αφορμή «την απρόκλητη επίθεση» (πάντα έτσι ονομάζεται κάθε έλεγχος), σε πάρκο «την ώρα που οι μαθητές συζητούσαν, με αποτέλεσμα ένας μαθητής να σπάσει το χέρι του». Οι αστυνομικοί ήταν με πολιτικά, δεν έφεραν γκλόμπ.
Στην Πάτρα η συζήτηση του Πέτσα με τους εμπόρους και τον δήμαρχο έγινε σε καλό κλίμα, αλλά διαβάσαμε στο διαδίκτυο για «άγριες αποδοκιμασίες και γιούχα στον Πέτσα. Οι έμποροι αποδοκίμασαν τον υπουργό». Τελικά ποιοι ήταν οι έμποροι που αποδοκίμασαν; Κλακαδόροι του ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής τους βουλευτές Σία Αναγνωστοπούλου και Κώστα Μάρκου (το γνωστό χυδαιολόγο που το είχε πετάξει μια μέρα η γραμματέας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Ολγα Γεροβασίλη από την αίθουσα του Κοινοβουλίου, λόγω της πρωτοφανούς χυδαιότητάς του. Μαζί τους και ο συριζαίος υποψήφιος για τον δήμο Πάτρας.
Χθες ο Αδωνις έγραψε στο διαδίκτυο ότι ήταν συγκλονισμένος από τα σχόλια «έμπλεα μίσους» για την ξαφνική του επέμβαση στη μέση. Πολλοί πλέον δεν ξαφνιαζόμαστε ούτε φυσικά «συγκλονιζόμαστε» από την σκατοψυχιά που εκπέμπεται στα κοινωνικά δίκτυα. Μοιάζει σα να έχει μεταμορφωθεί ένα τμήμα του λαού – που προφανώς ήταν έτσι αλλά δεν το γνωρίζαμε, γιατί δεν υπήρχε ο ΣΥΡΙΖΑ να λειτουργήσει ως ξενιστής και να αποκαλυφθεί.
Θα μπορούσε κάποιος να πει «Αυτή είναι η Ελλάδα» όπως αναφώνησε κάποτε, για άλλο λόγο ο Σημίτης. Θα συμφωνούσαμε εάν προσέθετε «και αυτή είναι η ριζοσπαστική Αριστερά»!
Αυτή η χυδαία και εχθροπαθής συμπεριφορά ξεκίνησε με την έλευση των μνημονίων. Τα social media λειτούργησαν σαν ενισχυτές έντασης και εκτοξευτήρες οργής που ανατροφοδοτείτο. Ο οργισμένες αναρτήσεις αποκάλυψαν κάτι που οι μετριοπαθείς πολιτικές που άσκησαν όλες οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις, έως την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, το είχαν καλύψει. Οι υπόλοιποι νομίζαμε ότι το είχε σκεπάσει η σκόνη του χρόνου και το εναπόθεσε προς μελέτη στις βιβλιοθήκες και τα έδρανα των ιστορικών: Είναι το μίσος για την ήττα που υπέστησαν.
Ήταν παράδοξο, απρόσμενο, αλλά ήταν αληθινό! Δυο γενιές μετά τον εμφύλιο είχε κατασταλάξει μέσα τους η πικρία και το μίσος που τους κληροδότησαν οι ηττημένοι. Η ζωή προχωρούσε δίχως να κοιτάζει τη δική τους τη μελαγχολία. Άνεμοι αντίστασης των λαών σάρωσαν τα αυταρχικά καταπιεστικά καθεστώτα που δομήθηκαν για να άρουν την καταπίεση, και στα οποία προσέβλεπαν οι ηττηθέντες.
Είναι σοκαριστικό ως διαπίστωση. Αυτό το μίσος κουβαλούν μέσα τους, αυτό καθορίζει τη σκέψη τους και τη συμπεριφορά τους. Αυτό το μίσος εξέμεσαν κατά του Αδωνι, αυτό τους κάνει εν έτει 2021 να μιλούν για πηγάδες του Μελιγαλά, αυτό τους καθοδηγεί να οργανώνουν πορείες εν μέσω πανδημίας. Σαμποτάρουν τη δημόσια υγεία για να σαμποτάρουν τη δεξιά που τους κυνήγησε (ενώ αν είχαν νικήσει αυτοί, οι αντίπαλοί τους θα κοιμούνταν σε στρώματα με ροδοπέταλα.
Στη χώρα ευτυχίσαμε να μην έχουμε σοβαρές πορείες ψεκασμένων αρνητών του ιού. Τους αντικατέστησε επάξια η Αριστερά, για να μη μείνει και η Ελλάδα έξω από τη χορεία της άρνησης. Με άλλο τρόπο αλλά με ίδιο αποτέλεσμα.
Σαφώς υπάρχουν στρώματα που πιέζονται. Δεν αναφερόμαστε στην πίεση που υφίστανται οι νέοι, η οποία υπάρχει μεν, αλλά δεν δικαιολογεί τις μαζώξεις σε πάρτι χιλίων ατόμων. Έχει επικρατήσει μια τρυφηλή φιλολογία ηδονιστικής κατανόησης, ότι με την κλεισούρα χάνουν τη ζωή τους. Όντως χάνουν τη ζωή τους, αλλά για άλλους λόγους: για δουλειές που δεν υπάρχουν, για τις δύσκολες προοπτικές του ορίζοντά τους, αλλά όχι γιατί σε μια παγκόσμια επιδημία στερήθηκαν για 15 μήνες την επίσκεψη σε μπαρ.
Αναφερόμαστε στα μεσοστρώματα, στους ελεύθερους επαγγελματίες, στους εργαζόμενους την εστίαση , στη διασκέδαση, στον τουρισμό κλπ . Αυτοί πιέζονται με πρωτοφανή δριμύτητα. Αλλά δεν τους είδαμε σε πορείες.
