Τέτοιο τσουνάμι χολής που ξέσπασε στα social media για το Μετρό, είχε να χυθεί από τον πρώτο καιρό των μνημονίων. Ταιριάζει προφανώς στην ιδιοσυστασία μας ως λαού. Και περισσότερο ταιριάζει σε ένα είδος της Αριστεράς, και δη αυτής που χειροκροτούσε τους μουσαμάδες που εγκαινίασε ο Τσίπρας.
Δεν ξέρουμε, αν υπάρχει χώρα στη γη, όπου ένα τέτοιο εμβληματικό έργο γίνεται δεκτό με τόση κακορίζικη δυσθυμία. Και η δυσθυμία που έγινε χολή οφείλεται αφενός από το γεγονός ότι το έργο αποπεράτωσε ο μισητός αντίπαλος, αφετέρου η διαπίστωση της ήττας τους.
Δεν θα αναφερθούμε σε αυτό καθεαυτό το έργο. Υπάρχει σωρεία δημοσιευμάτων στο ιντερνέτ για τον Γολγοθά των προσφυγών και των εξ αυτών καθυστερήσεων, που επιμήκυναν τον χρόνο και εκτόξευσαν το κόστος το έργου.
Και δεν είναι μόνο τα ανώνυμα τρολ που αντιδρούν. Ένας κύριος π.χ., πρώην πρύτανης και επί ΣΥΡΙΖΑ αξιωματούχος συν τοις άλλοις και της Αττικό Μετρό, είχε ξεχάσει πως με φωσφορίζον γιλέκο συνόδευε τον Αλέξη στα εγκαίνια των μουσαμάδων, και μετά με υπουργούς της τότε κυβέρνησης παρίσταναν τους μετακινούμενους με το μετρό μέσα σε… ακίνητο βαγόνι!
Τώρα δεν αρκέστηκε στις γραπτές καταγγελίες, αλλά δημιούργησε και βίντεο προκειμένου να ζητήσει την αναστολή έναρξης του έργου για λόγους ασφαλείας!
Το συμπέρασμα όλων αυτών είναι πως δεν συνετίζονται. Τα ίδια έκαναν και με το «τσιμέντωμα» της Ακρόπολης ή με το «μαύρισμα» από πυρκαγιά της Πύλης των Λεόντων στην κύρια είσοδο των Μυκηνών. Και το αποτέλεσμα το είδαν στις εκλογές και τώρα το βλέπουν στις δημοσκοπήσεις.
Μια ακόμη, αυτή της Marc για το Πρώτο Θέμα χθες, έδειξε ότι ο Μητσοτάκης απολαμβάνει της εμπιστοσύνης των πολιτών. Στην ερώτηση «Ποιον εμπιστεύεστε περισσότερο;», ο Πρωθυπουργός προηγείται με 34,2% με μακράν επόμενο τον Νίκο Ανδρουλάκη με 8,5%, τον Σωκράτη Φάμελλο με 6,1% και τον Στέφανο Κασσελάκη με 5,9%!
Και αυτά τα ποσοστά, που δεν είναι τα μόνα, καθώς πρόσφατα δημοσιοποίησαν τις έρευνές τους και οι Metron και Pulse, έρχονται στο σύνηθες χαμηλότερο χρονικό σημείο μιας κυβέρνησης, όπως είναι το μισό της δεύτερης τετραετίας. Και μάλιστα εν μέσω ατιθάσευτης ακρίβειας.
Ακόμη και η εσωτερική αναταραχή με τις επικρίσεις Σαμαρά και Καραμανλή, και πολύ περισσότερο η διαγραφή Σαμαρά, είχαν από ελάχιστη ως μηδαμινή απήχηση στο προφίλ του Πρωθυπουργού. Το 64,7% επιδοκιμάζει τον διάλογο με την Τουρκία, ενώ με τη διαγραφή του «εθναμύντορος» Αντώνη συμφωνεί το 71% εκείνων που ψήφισαν ΝΔ στις βουλευτικές του 2023.
Οδεύουμε στις εκλογές γνωρίζοντας ποιο θα είναι αδιαμφισβητήτως το πρώτο κόμμα, και το ερώτημα που εγείρεται είναι εάν θα κατακτήσει την αυτοδυναμία ή θα εισέλθουμε σε εποχή συμμαχικών κυβερνήσεων, δεδομένου ότι ο Πρωθυπουργός δήλωσε ότι θα είναι ο ίδιος υποψήφιος με τη ΝΔ ενώ δεν θα αλλάξει και τον εκλογικό νόμο.
Δεν είναι τόσο η ακτινοβολία Μητσοτάκη ούτε η… σούπερ αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης που δημιουργεί τον ανισομερή σχηματισμό του αναιμικού δικομματισμού. Ευθύνονται και το χλωμό προφίλ των ηγετών της αντιπολίτευσης, όσο και η σεχταριστική τακτική τους.
Βλέπουν ότι ο Μητσοτάκης ως πρόσωπο κυριαρχεί. Βλέπουν ότι το κυβερνών κόμμα υπερέχει παρά τις όποιες δυσαρέσκειες, που σημαίνει ότι μεγάλο τμήμα της κυβερνητικής πολιτικής γίνεται αποδεκτό. Βλέπουν ότι με αυτή τη στάση δεν αφαιρούν ψήφους από τη ΝΔ και όσοι αφαιρούνται μετακινούνται σε σχηματισμούς δεξιά της.
Η μετακίνηση είναι προς το παρόν δημοσκοπική. Δεν είναι σίγουρο ότι θα παραμείνει έτσι και την ημέρα των εκλογών όπου οι διακυβεύσεις θα είναι διαφορετικές.
Παρόλα αυτά η αντιπολίτευση ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, ασκούν τη μηδενιστική πολιτική του «όχι σε όλα». Μόνο που αυτή η πολιτική δεν δημιουργεί εμπιστοσύνη. Και καλώς ή κακώς, είναι η εμπιστοσύνη στην ικανότητα του κυβερνάν, που φέρνει ψήφους.
ΥΓ: «Ανοξείδωτο» χαρακτήριζαν οι Ιταλοί τον πρώην πρωθυπουργό τους Τζούλιο Αντρεότι, που κυριάρχησε επί 40ετίας στην πολιτική ζωή της γείτονος.
Κατηγορήθηκε για πολλά, ο ίδιος έλεγε «εκτός από τους καρχηδονιακούς πολέμους, μου χρεώνουν τα πάντα». Αυτό δεν τον εμπόδισε να εκλεγεί πολλάκις Πρωθυπουργός.
