Η «πολιτική - κουρελού» της ΕΕ για το μεταναστευτικό, κατά την έκφραση του αρμόδιου Επιτρόπου Μαργαρίτη Σχοινά, συνεχίζεται με λίγα «μπαλώματα».
Ήταν μια κάποια νίκη της Ελλάδας που έλαβε το υψηλότερο ποσό των 42,4 εκατ. από την έκτακτη χρηματοδότηση των 258,9 εκατ. ευρώ για το μεταναστευτικό που αποφάσισε η Κομισιόν. Το ποσό αφορά στην ανάπτυξη οπτικών ινών και λογισμικού για τη βελτίωση της ανταλλαγής δεδομένων μεταξύ των συνοριακών σταθμών, και την αναδοχή και φροντίδα ασυνόδευτων εφήβων. Δείχνει ότι επί τέλους η Κομισιόν κάτι οσμίζεται, ωστόσο δεν λύνει κάποιο πρόβλημα.
Στο Βερολίνο σήμερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατά τη συνάντησή του με τον καγκελάριο Όλαφ Σολτς, θα συζητήσει και το μεταναστευτικό. Ο Έλληνας πρωθυπουργός θα επισημάνει την ανάγκη περισσότερων πόρων, καθώς την ευκταία συνολική ευρωπαϊκή αντιμετώπιση, η οποία θα συμπεριλαμβάνει και την προστασία των συνόρων.
Ο καγκελάριος έχει αλλοιώσει την προηγούμενη προσήνειά του ως προς τις ροές των μεταναστών. Κύρια αιτία είναι το γεγονός ότι η Γερμανία έχει αρχίσει να γίνεται χώρα πρώτης υποδοχής, καθώς οι μετανάστες βρίσκουν τον τρόπο να παρακάμπτουν αθέατοι τις συνοριακές ευρωπαϊκές χώρες, και να εμφανίζονται στη Γερμανία ζητώντας άσυλο.
Εξ ου και σε συνέντευξή του στο «Der Spiegel», τάχθηκε υπέρ της αύξησης του αριθμού των απελάσεων. Σύμφωνα με την Καθημερινή 250.000 άνθρωποι ζήτησαν άσυλο τους πρώτους μήνες του 2023, αριθμός αυξημένος κατά 73% σε σύγκριση με τον προηγούμενο χρόνο.
Βεβαίως… ανάγκα και… οι αριστεροί πείθοντα. Τις ίδιες απόψεις άρχισαν να ενστερνίζονται και οι Πράσινοι (που βλέπουν να φυλλοροούν δημοσκοπικά ενώ ενισχύεται η ακροδεξιά AfD). Και ου μόνον. Αντιμεταναστευτικές θέσεις προβάλει και το BSW της Ζάρα Βάγκενκνεχτ, της πιο διάσημης βουλευτού του αριστερού φιλομεταναστευτικού Die Linke, από το οποίο αποσχίσθηκε.
Η κουρελού ωστόσο παραμένει και προσπαθεί ανεπιτυχώς να καλύπτει την απουσία αποφασιστικής πολιτικής. Ενώ η περίφημη «Μεταρρύθμιση για τη μετανάστευση» εισέρχεται στο τελικό της στάδιο, η ενιαία ευρωπαϊκή πολιτική δεν ανιχνεύεται στον ορίζοντα. Και πριν τη δουν, ουδείς εμπιστεύεται ότι θα είναι εχέγγυα και αποτελεσματική.
Εξ αυτού η ΕΕ αντιμετωπίζει με αμηχανία τις ενέργειες κρατών που συνεχίζουν κατά μόνας να ενεργούν. Η εθνική αντιμετώπιση πηγάζει από το γεγονός ότι στο εσωτερικό των κοινωνών αναπτύσσεται αντιμεταναστευτική δυσανεξία, η οποία έχει ως αντανάκλαση στην ενίσχυση των ακροδεξιών πολιτικών κομμάτων.
Η συμφωνία της ΕΕ με την Τυνησία απέτυχε, ενώ η Αίγυπτος δεν δέχεται καν τους Παλαιστινίους της Γάζας, πόσο μάλλον μετανάστες από την Ευρώπη. Η ιταλική κυβέρνηση της Μελόνι συμφώνησε με τον Αλβανό πρωθυπουργό Έντι Ράμα, με οικονομικό αντίτιμο, να του στέλνει μετανάστες οι οποίοι θα φιλοξενούνται σε δυο στρατόπεδα.
Παράδειγμα προς μίμηση αρχίζουν να αποτελούν η Βρετανία και η Δανία που υπέγραψαν συμφωνία με τη Ρουάντα, να στέλνουν εκεί μετανάστες. Η Βιέννη και το Βερολίνο φλερτάρουν σε παρόμοιες «διοχετεύσεις» σε αφρικανικές χώρες. Όμως αυτές οι συμφωνίες αφενός προκάλεσαν αντιδράσεις στην ΕΕ, αφετέρου στη Βρετανία η συμφωνία αντιμετωπίζει νομικά προβλήματα και μπλοκάρεται στα βρετανικά δικαστήρια.
Νομοσχέδιο για τη μετανάστευση ετοιμάζει και ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν, ευρισκόμενος μεταξύ σφύρας και άκμονος. Σφυροκοπείται τόσο από την αντιμεταναστευτική άκρα Δεξιά όσο και από τη διεθνιστική φιλομεταναστευτική Αριστερά. Η κρίσιμη μάχη θα δοθεί τον Δεκέμβρη οπότε το νομοσχέδιο θα περάσει από την Εθνοσυνέλευση. Παρατηρητές εκτιμούν ότι αν καταφέρει αν το περάσει θα αποδυναμώσει τον Εθνικό Συναγερμό της Μαρίν Λεπέν.
Η Άννα Διαμαντοπούλου πρόσφατα περιέγραψε την κατάσταση στην Ευρώπη, λέγοντας ότι είναι λάθος να θεωρείται πως το δημογραφικό θα λυθεί με το μεταναστευτικό. Παράλληλα περιέγραψε την αδυναμία ενσωμάτωσης των εισερχόμενων μαζών οι οποίες διέπονται από θεοκρατικές αντιλήψεις και εξακολουθούν να μην αποδέχονται το νομικό πλέγμα των ευρωπαϊκών χωρών, όντας ζηλωτές της Σαρία. Τραγικό είναι ότι σε αυτά τα ρεύματα, στον ευρωπαϊκό χώρο, η θέση των μουσουλμάνων γυναικών παραμένει στην ίδια μοίρα καταπίεσης όπως στις χώρες καταγωγής τους.
Φυσικά λιντσαρίστηκε στα σόσιαλ μίντια από οπαδούς της ισλαμολάγνας Αριστεράς, και κάποιους φιλελέδες που και αυτοί είναι με τα «ανθρώπινα δικαιώματα». Δικαίωμα της μουσουλμανικής θεοκρατίας να θεωρεί τις γυναίκες όντα μειωμένων δικαιωμάτων.
Πέρασε επίσης σχεδόν απαρατήρητο, σαν κάτι φυσικό, ότι την ημέρα της επίθεσης της Χαμάς στο Ισραήλ, ακούστηκαν μαζικές επευφημίες στα κέντρα φιλοξενίες των νησιών του Αιγαίου (αναφερόμαστε στην πρώτη ημέρα, όχι στις μετέπειτα εκδηλώσεις διαμαρτυρίας).
Τα 42,4 εκατ. που θα λάβει η χώρα μας είναι απλώς «μπάλωμα» στην κουρελού της ευρωπαϊκής πολιτικής. Βοηθούν αλλά δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα.
