Του Γιάννη Σιδέρη
Το κλίμα είναι πολεμικό στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, τα στρατόπεδα παρατεταγμένα, δεν βρίσκονται πλέον με το «όπλο παραπόδα», αλλά έχουν περάσει στην «εφ΄όπλου λόγχη».
Χθες η Π.Γ. αποφάσισε να αναβάλει για μια εβδομάδα την συνεδρίαση της Κ.Ε. που ήταν προγραμματισμένη γι΄ αυτό το Σαββατοκύριακο. Η τυπική δικαιολογία ήταν ότι δεν είχαν ετοιμαστεί τα κείμενα που θα έρχονταν προς συζήτηση. Η ουσιαστική αιτία οφείλεται στην βαριά έως εκρηκτική ατμόσφαιρα που υπάρχει με αφορμή τη διεύρυνση. Όπως μας είπε μέλος της Π.Γ. «πρέπει να δοθεί χρόνος να μαζευτεί η κατάσταση γιατί έτσι δεν πάει άλλο» - δηλαδή θα γίνει εκτρωματική, θα συμπληρώναμε.
Βέβαια εκτρωματική έχει γίνει ήδη και ο εσωτερικός διχασμός είναι γεγονός. Τελευταίο επεισόδιο ήταν η επιστολή 21 βουλευτών προς την Γραμματεία Οργανωτικού, με την οποία ζητούν αναλυτική καταγραφή των εκδηλώσεων, του τόπου, της ημερομηνίας και των φορέα, στις οποίες μίλησαν στελέχη του του κόμματος, και φυσικά τα ονόματα των ομιλητών. Η κίνηση είναι πρωτοφανής, και εμφανής της δυσπιστίας και αντιπαλότητας, που κυοφορούνται μεταξύ των συντρόφων.
Οι υπογράφοντες εκφράζουν δυσαρέσκεια καθώς, αντί να μετέχουν στις εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα ως ομιλητές ένα στέλεχος από τον ΣΥΡΙΖΑ και ένα από την «Προοδευτική Συμμαχία (ήτοι τους πρόθυμους της διεύρυνσης), στην πλειοψηφία των περιπτώσεων επιφορτίζονται για ομιλίες μόνο στελέχη που προέρχονται από τους «53+». Για να χρησιμοποιήσουμε ορολογία Αριστεράς, κατηγορούν χωρίς να το λένε, τα αρμόδια οργανωτικά στελέχη ότι εκμεταλλευόμενα τη θέση -κλειδί που κατέχουν, λειτουργούν ως φράξια εντός του κόμματος, προωθώντας τους δικούς τους.
Η κίνηση έχει ιδιαίτερη βαρύτητα, καθώς, μεταξύ άλλων, την υπογράφουν ο εξάδελφος του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Τσίπρας, ο Παύλος Πολάκης, ο Χρήστος Σπίρτζης και ο Γιάννης Μουζάλας, πρόσωπα δηλαδή που βρίσκονται κοντά στο Αλέξη Τσίπρα. Γεγονός που σημαίνει ότι ο βαθύς ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει τάσεις αυτονόμησης από τον Πρόεδρό του.
Είναι αλήθεια βέβαια ότι και τα στελέχη των τοπικών οργανώσεων (κατά τεκμήριον παλιά, της εποχής του 4%, αφού οι οργανώσεις δεν ανοίχτηκαν στην κοινωνία), αυτούς προτιμούν. Κολακεύονται να ακούν τα αριστερόστροφα λογίδρια» από τα κεντρικά στελέχη, που προτρέπουν για... αντίσταση στον καπιταλισμό και τους καπιταλιστές - όπως προέτρεψε πούρο αριστερό στέλεχος σε ομιλία του σε πόλη της κεντρικής Ελλάδας, σε μάζωξη η οποία είχε στόχο να προσελκύσει νέα μέλη!
Φυσικά από κεφαλής άρξασθαι. Ο βασικός υπεύθυνος της διαλυτικής κατάστασης είναι ο ίδιος ο Τσίπρας! Τον έθελξαν οι απολαύσεις της εξουσίας και θέλει να τις ξαναζήσει. Θεμιτόν αλλά γι’ αυτό προσπαθεί αθέμιτα να μετατοπίσει το κόμμα δεξιότερα, προκειμένου να προσελκύσει νέα κοινωνικά ακροατήρια που θα κατοχυρώσουν το κόμμα ως πλειοψηφική δύναμη το χώρο της Κεντροαριστεράς.
Αυτή τη διεύρυνση την ξεκίνησε αυταρχικά και προσέβλεψε σε νέα μέλη χωρίς κριτήρια (όπως είχε προσβλέψει και σε Πασοκικά στελέχη χωρίς κριτήρια, με κάποια από αυτά να τον έχουν καθυβρίσει σκαιώς στο παρελθόν – π.χ. «ο πιο ανέντιμος πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης», και «Αρρωστημένα εγωπαθής», που είχε πει ο Ραγκούσης, ή «η μεγαλύτερη πολιτική απάτη της Μεταπολίτευσης» που είχε χαρακτηρίσει την κυβέρνησή του ο Θάνος Μωραίτης).
Παράλληλα παραπαίει στις αποφάσεις του, οι οποίες έχουν δημιουργήσει την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα. Ενδιαφέρθηκε να το μαζικοποιήσει παντί τω τρόπω και απέτυχε στον στόχο των 180 χιλιάδων μελών. Κυρίως όμως απέτυχε στον ποιοτικό τομέα. Στα κόμματα της Αριστεράς τα μέλη είναι - κατά την οικεία τους έκφραση - «συνειδητοποιημένα». Πρώτη φορά ένα ολιγομελές αριστερό «μαγαζάκι» επιχείρησε να μεταβληθεί με ταχύτητα σε «σούπερ μάρκετ», χωρίς πολιτικό «face control» στην είσοδο.
Επίσης δεν παρουσίασε σταθερή γραμμή. Τη μια δήλωνε ότι δεν χρειάζεται αλλαγή ονόματος, την άλλη εισηγείται εσωτερικό δημοψήφισμα, ενώ διόρισε μη κοινώς αποδεκτά πρόσωπα στην Κεντρική Επιτροπή Ανασυγκρότησης, τα οποία προσπαθεί να διορίσει και ως συνέδρους προκειμένου να περάσει τις αποφάσεις του χωρίς την αντίσταση των παλιών κομματικών.
Οι αντιθέσεις είναι μεγάλες, το χάσμα βαθύ, και οι μετριοπαθείς ελπίζουν όλα να λυθούν στο συνέδριο. Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση αυτό να μη λειτουργήσει ενοποιητικά, απλώς να «κουκουλωθούν» οι αντιθέσεις για να βγει προς τα έξω μια εικόνα επίπλαστης ενότητας. Ετσι όμως το μέλλον δεν θα είναι ευοίωνο.
