Μπαίνοντας στη σχολή μου το 2013, στη σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Κρήτης, γύρω μου άκουγα συνεχώς πόσο τυχερός είμαι που μπορώ να σπουδάζω σε ένα από τα καλύτερα Πολυτεχνεία της χώρας και σε μία σχολή τόσο δημιουργική και σπουδαία. Για κάποιους άλλους όμως, ήμουν άτυχος που βρέθηκα στην Ελλάδα εκείνη την εποχή, γιατί το μέλλον μου ως μηχανικός έμοιαζε αβέβαιο, οι πιθανότητες να καταφέρω να κάτι δικό μου ήταν αποθαρρυντικές ακόμα και να αναζητήσω δουλειά στη χώρα μου ήταν πολύ δύσκολο. Το εξωτερικό τότε, φάνταζε ως μοναδική επαγγελματική διέξοδος. Αυτή η εποχή όμως έχει παρέλθει και τίποτα πια δεν τη θυμίζει.
Μέσα σε 11 χρόνια, άλλαξαν πολλά. Γιατί τα τελευταία 4 χρόνια, διατηρώ το δικό μου αρχιτεκτονικό γραφείο, οι ευκαιρίες έχουν πολλαπλασιαστεί και πλέον η αγορά εργασίας σου δίνει τόσο το περιθώριο για επιχειρηματικά σχέδια, όσο και το κίνητρο να συνεχίζεις να εξελίσσεις την επιχείρησή σου χρόνο με τον χρόνο.
Κάνοντας μία σύντομη αναδρομή, μέσα σε αυτά τα 11 χρόνια η Ελλάδα πέτυχε πολλά. Γιατί από τη μία η χώρα κατάφερε να ξεπεράσει την οικονομική κρίση στην οποία βρισκόταν και από την άλλη, οι ρυθμοί ανάπτυξης, οι επενδύσεις και οι εργασιακές ευκαιρίες που τη χαρακτηρίζουν αυτή τη στιγμή, την έχουν καταστήσει ένα αξιόπιστο επιχειρηματικό κέντρο για τη Δύση.
Στα του οίκου μας, σήμερα οι μισθοί ενός νέου μηχανικού έχουν σχεδόν διπλασιαστεί και η ζήτηση όλων των ειδικοτήτων έχει εκτοξευτεί. Η συζήτηση που γινόταν παλιότερα για την πιθανότητα ένας νέος να φύγει από τη χώρα του για την εκπόνηση κάποιου μεταπτυχιακού ή διδακτορικού τίτλου, αναζητώντας εν συνεχεία μία θέση εργασίας έχει ανατραπεί πλήρως. Πλέον οι νέοι, δεν επιστρέφουν απλά στη χώρα τους λόγω ζήτησης από μικρές και μεγάλες εταιρείες, αλλά έχει καταστεί και σαφές πως στην εποχή που διανύουμε, είναι επαγγελματικό ατόπημα, να μην προσπαθήσεις να δημιουργήσεις στην Ελλάδα.
Σε αυτό η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει παίξει καθοριστικό ρόλο. Γιατί με αργά και σταθερά βήματα αποκαθιστά την εμπιστοσύνη των νέων στην πολιτεία, βρίσκεται στην πράξη δίπλα τους, και κάνει γενναίες προσπάθειες για να στηρίζει τη γενιά μας τόσο κοινωνικό, όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο. Επομένως ναι, οι εποχές έχουν αλλάξει.
Το ζητούμενο όμως, δεν είναι μόνο πως θα στηρίξουμε τους νέους στα πρώτα τους βήματα, αλλά και πως θα εξασφαλίσουμε για αυτούς, ένα ελπιδοφόρο μέλλον στην Ελλάδα. Με ποιους τρόπους δηλαδή, θα θεσπίσουμε τον υγιή ανταγωνισμό και θα προσπαθήσουμε να δώσουμε πιο ουσιαστικές ευκαιρίες, ώστε κάθε νέος να έχει πραγματικά τη δυνατότητα να εξελιχθεί επαγγελματικά. Γιατί αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές ο κίνδυνος να ανατραπεί και πάλι το σκηνικό σε μία αντίθετη περίπτωση, ποτέ δεν παύει να ελλοχεύει.
Σε μία οικονομία όπως η δική μας, η προσέλκυση ξένων εταιρειών και η ισχυροποίηση του εγχώριου προϊόντος και της ελληνικής παραγωγικότητας οφείλουν να είναι δύο έννοιες αλληλένδετες. Γιατί ναι μεν οφείλουμε ως ελεύθερη οικονομία να προσελκύουμε επαγγελματίες με εμπειρία από το εξωτερικό, όμως μία χώρα δεν πρέπει ποτέ να σταματά να εμπιστεύεται τους αποφοίτους της και να εντάσσει στο ανθρώπινο δυναμικό της, νέους με όρεξη για δουλειά και όνειρα. Γιατί τελικά υγιής αγορά, σημαίνει νέοι που θέλουν να μείνουν στη χώρα τους, και χώρες που θέλουν να τους κρατήσουν σε αυτή.
Η επίτευξη φυσικά ενός τέτοιου στόχου, μόνο απλή δεν είναι. Σε κάθε στροφή κρύβεται μία νέα κατάσταση και συνθήκη που πρέπει να αντιμετωπιστεί, για αυτό τα θεμέλια που θα μπουν τα αμέσως επόμενα χρόνια, ταυτόχρονα αποτελούν και τη λύση, ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε και να κάνουμε σχέδια.
Η ανοικοδόμηση των σχέσεων με τις διεθνείς αγορές ήταν το πρώτο βήμα, που στέφθηκε με επιτυχία, τα επόμενα βήματα πρέπει να αφορούν την εσωτερική εξυγίανση των υπηρεσιών και τη ρύθμιση της αγοράς, ώστε όλη αυτή η εξέλιξη να μη γυρίσει απέναντι μας.
Σύμμαχός μας σε αυτό οι νέες τεχνολογίες και οι αξιοποίησή τους, ώστε να συνεχίσουν να κάνουν την καθημερινότητα μας πιο εύκολη και πιο γρήγορη. Με αρωγό την εξοικείωση των νέων με αυτές, η συμβολή τους υφίσταται αναγκαία σε όλους τους επιστημονικούς κλάδους αλλά και στον δικό μας, για ζητήματα που άπτονται στην αξιοποίηση του δημόσιου χώρου.
Σε κάθε βήμα, η συνεργασία κυβέρνησης και νέων, αλλά και η εκμετάλλευση τους (με θετικό πρόσημο) παραμένει ένα διαχρονικό ζητούμενο. Γιατί οι φρέσκες ιδέες, φέρνουν πρωτοπόρες πρωτοβουλίες και με όπλο μας αυτές, τίποτα δεν μπορεί να μας φοβίσει για την επόμενη ημέρα.
Χρέος όμως απέναντι στην κοινωνία, έχουμε και εμείς οι ίδιοι. Χρέος να βγούμε μπροστά και να προσφέρουμε στην πράξη στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. Χρέος να μας απασχολούν τα κοινά και οι ανάγκες του διπλανού μας. Γιατί όσο εμείς δεν εξωτερικεύουμε τις ανησυχίες μας και δεν τις μοιραζόμαστε, τόσο πιο δύσκολο είναι να έρθουν στην επιφάνεια τα προβλήματα μας, να συζητηθούν και να βρεθούν λύσεις.
Ξέρετε, οι λύσεις δεν βρίσκονται ούτε πίσω από την τοξικότητα των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης, ούτε πίσω από την εσωστρέφεια μίας οθόνης. Οι λύσεις δεν βρίσκονται στην αποξένωση και στον καναπέ. Βρίσκονται μέσω της συμμετοχής!
Γιατί μόνο μέσα από αυτή θα μπορέσουμε να αλλάξουμε τη ροή της ιστορίας και μόνο ως ενεργοί πολίτες, θα μπορέσουμε να «σηκωθούμε λίγο ψηλότερα» αλλά και να διαμορφώσουμε το μέλλον που μας αξίζει!
Είμαστε μια γενιά που μεγάλωσε μέσα στην κρίση, σε ιδιαίτερες και δύσκολες συνθήκες, εκπαιδευτήκαμε μέσα από αυτήν και τώρα έχοντας περισσότερες δυνατότητες και προοπτικές από κάθε άλλη στιγμή, ήρθε η ώρα να τις αξιοποιήσουμε έξυπνα και σωστά!
Άλλωστε, είναι θέμα οπτικής γωνίας…
* Ο Νίκος Γιάκας είναι Αρχιτέκτονας Μηχανικός και υποψήφιος για την Κεντρική Αντιπροσωπεία του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος
