Την αποτυπωμένη και στις δημοσκοπήσεις αίσθηση των ψηφοφόρων του κέντρου, ότι η ηγεσία το ΠΑΣΟΚ έχει συγκεκριμένο ταβάνι που μπορεί να φτάσει και προφανή δυσκολία να εξελίξει το κόμμα σε κάτι καλύτερο από τον ΣΥΡΙΖΑ, έρχεται να ενισχύσει η πολιτική μεταχείριση της τραγωδίας των Τεμπών.
Μετά τις συγκεντρώσεις για τα Τέμπη – όταν και άνοιξε ξανά το κεφάλαιο της τραγωδίας σε πολιτικό επίπεδο, καθώς η Δικαιοσύνη εξακολουθούσε να κάνει τη δουλειά της χωρίς τη χυδαία σπέκουλα – σε δημοσκόπηση της GPO το 73% αξιολόγησε αρνητικά την αντιπολίτευση που ασκεί το ΠΑΣΟΚ. Μόλις το 23,8% τη χαρακτήρισε θετική. Αντιστοίχως στη δημοσκόπηση της MRB, το 71,6% αξιολόγησε αρνητικά και μόλις 19.3% θετικά.
Η εικόνα του κυρίου Ανδρουλάκη παραμένει εξόχως προβληματική για τον ίδιο και το κόμμα του. Πίσω από τον «Κανένα» και διατηρώντας βραχεία κεφαλή από τον Κυριάκο Βελόπουλο. Ο χειρότερος όμως δείκτης για τη Χαριλάου Τρικούπη (MRB) βρίσκεται στην άποψη που έχουν οι ψηφοφόροι που καταγράφονται στη ζώνη της αδιευκρίνιστης ψήφου. Σχεδόν το 70% αυτών των δυνητικών ψηφοφόρων, διατυπώνει αρνητική γνώμη για το ΠΑΣΟΚ. Βεβαίως, ακόμη πιο ψηλά βρίσκονται και οι αρνητικές γνώμες για ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Η ειδοποιός όμως διαφορά είναι ότι το ΠΑΣΟΚ δεν κουβαλάει κυβερνητική φθορά εδώ και 15 χρόνια. Διάστημα επαρκές για έναν πολιτικό αρχηγό να κάνει το rebranding του κόμματος, φτιάχνοντας πρόγραμμα και χτίζοντας αξιοπιστία.
Με εξαίρεση την περίοδο της εσωκομματικής εκλογής, όταν το ΠΑΣΟΚ ξάφνιασε ευχάριστα με τη σοβαρότητα και τη μετριοπάθεια, μόλις του… έκατσε η θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης μεταλλάχθηκε. Εμφανίζεται πλέον κατά περίπτωση ως κόμμα διαμαρτυρίας και εκφραστής ενός light αντισυστημισμού.
Η τακτική μετά από τις συγκεντρώσεις για τα Τέμπη, ίσως φρενάρει τις διαρροές προς το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου και αλλού. Όμως δε θα πρέπει να αναμένουν ότι θα επιβραβευτεί από τους κεντρώους που ενδεχομένως να ήθελαν να εγκαταλείψουν τη ΝΔ. Δεν αποτελεί εχέγγυο αποτελεσματικότητας και κυβερνησιμότητας, πόσους υπουργούς και στελέχη του αντίπαλου θα «φας», όπως επαίρεται ο κ. Ανδρουλάκης.
Το έκανε και χθες στη συνάντηση με τους βουλευτές του, επισημαίνοντας ιδιαιτέρως την παραίτηση Τριαντόπουλου ως αποτέλεσμα της πρωτοβουλίας για την Προανακριτική.
Πρόταση που κατατέθηκε ενάντια στη βούληση και στα συμφέροντα των οικογενειών των θυμάτων, όπως ξεκάθαρα του ετέθησαν δημόσια από τον κ. Νίκο Πλακιά.
Η πείσμων επιμονή του, να πάρει κάποιους πόντους, ίσως για λόγους ψυχικής ενίσχυσης, άνοιξε το χάσμα με όσους ο ίδιος έχει ονοματίσει ως δυνητικούς κυβερνητικούς εταίρους. Από ΣΥΡΙΖΑ μέχρι Ζωή και Βαρουφάκη. Έδωσε λαβή μέχρι στον κ. Ζαχαριάδη (αυτοδιοικητικό συνέταιρό του Δούκα) να τον μέμφεται ότι υπέβαλλε κοτζάμ πρόταση δυσπιστίας για ένα πρωτοσέλιδο, αλλά τώρα που είναι ο σωστός πολιτικός χρόνος, κρατάει στάση αναμονής. Κάτι, που όπως τόνισε το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Ανδρουλάκης έκανε και στο ζήτημα εκλογής ΠτΔ. Από τα χείλη του κρεμόταν το «και την πάτησε» αλλά τελικά δεν το άφησε να πέσει!
Κρίθηκε προφανώς αρκετό το πολιτικό «ξύλο», που είχε ρίξει στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης η κ. Όλγα Γεροβασίλη την προηγούμενη μέρα. Αδειάζοντας εντελώς τη Χαριλάου Τρικούπη για τους ισχυρισμούς της περί απόκρυψης της δικογραφίας από τον κ.Τασούλα και αναδεικνύοντας την ανεπάρκεια του πολιτικού προσωπικού του ΠΑΣΟΚ. Συνδυαστικά με την υποκρισία του όψιμου ενδιαφέροντος για τα Τέμπη που οδήγησε σε ένα πρώτο αυτογκόλ που μένει να φανεί πόσο θα του κοστίσει.
