Οι παλιοί δεξιοί, αυτοί που μιλούσαν στα καφενεία για τα κομμουνιστικά κονσερβοκούτια και τα παιδομαζώματα, είχαν να το λένε: «Οι κομμουνιστές άσχετα με το τι έκαναν στον συμμοριτοπόλεμο, τον υπόλοιπο καιρό είναι καλοί άνθρωποι. Έχουν μπέσα, είναι σεβαστοί και αν χρειαστεί θα σου δώσουν ένα χέρι βοήθειας». Και συμπλήρωναν «σκοτώνονταν για λάθος ιδέες αλλά δε λογάριαζαν τη ζωή τους».
Ωτακουστής παιδιόθεν ο γράφων τέτοιων αξιολογικών περιγραφών, για ανθρώπους που θυσιάζονταν συνεπαρμένοι για μια ουτοπία που δεν ήξεραν, δεν μπορούσαν εκείνη την εποχή να ξέρουν, πόσο φρικτή ήταν η πραγμάτωσή της στις χώρες που πραγματώθηκε.
Αυτό το ηθικό πλεονέκτημα που δημιούργησαν εκείνοι, ήταν μια ιστορική κληρονομιά που μετατράπηκε σε πολιτική πρόσοδο και κεφαλαιοποιήθηκε ασύστολα, όχι από το ΚΚΕ ( που στο κάτω – κάτω ήταν ο φυσικός κληρονόμος), αλλά από μια νεανική παρέα η οποία μεγάλωσε στα εύκολα και είχε την ασυνειδησία να εκμεταλλευτεί τις τραγικές συνθήκες που οι παλιοί δημιούργησαν (και στην συνέχεια υπέστησαν), και να παρουσιάζονται ως συνέχειά τους.
Το ηθικό πλεονέκτημα δεν είναι παρελθόν. Είναι η παρούσα συλλογική ηθική ενός κόμματος. Όμως όταν τα μέλη την επικαλούνται, θα πρέπει και να την αποδεικνύουν. Ηθικό πλεονέκτημα δεν είναι μόνο η έλλειψη παρανομίας, την οποία πολλοί υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρουν στα social media. Είναι η απαρέγκλιτη συνύφανση των πράξεων με τις ιδέες και διακηρύξεις.
Ηθικό πλεονέκτημα είναι η ζωή των μελών ενός κόμματος, να συμβαδίζει με τις αρχές που διακηρύσσουν. Όχι κανείς δεν είπε – και όσοι τα λένε, τα λένε είτε εκ του πονηρού, είτε αφέλεια – ότι οι αριστεροί δεν πρέπει να έχουν περιουσία. Κανείς δεν είπε ότι θα πρέπει να μιμηθούν τον «φτωχούλη του Θεού», τον Άγιο Φραγκίσκο τη Ασίζης, και να μοιράσουν την περιουσία τους στους φτωχούς. Ούτε είπε κανείς ότι στο δεδομένο πολιτικό σύστημα δεν θα πρέπει να πλουτίζουν, με νόμιμα μέσα.
Όμως έχει καθιερωθεί ως θέσφατο από την εποχή Βουλγαράκη τουλάχιστον - τον οποίο πρώτοι οι Συριζαίοι κατεσπάραξαν - ότι κάθε νόμιμο δεν είναι και ηθικό. Ισχύει και για τον Δημήτρη Παπαδημούλη. Ας δεχθούμε - για την οικονομία της συζήτησης – ότι υπάρχει «κυνικό σχέδιο της ΝΔ με εντολή Μητσοτάκη για την ηθική και πολιτική του εξόντωση» ως «τμήμα ευρύτερης εκστρατείας για την αποδόμηση του ΣΥΡΙΖΑ και των στελεχών του».
Όμως στην ίδια συνέντευξη στο κομματικό ραδιόφωνο, αποκάλυψε μια ακόμη «αμαρτία» του, όπως είπε. Τρία από τα διαμερίσματα, που τα κληροδότησε στα παιδιά του, φιλοξενούν πρόσφυγες. Όχι όμως αφιλοκερδώς, όπως θα νόμιζε κανείς, αλλά νοικιασμένα σε κάποια ΜΚΟ! Και το αποκάλυψε γιατί έμαθε, λέει, ότι θα προσπαθήσουν να το εμφανίσουν ως «μέγα σκάνδαλο». Κατέληξε δε στον αφορισμό, «ας λυσσομανούν όσο θέλουν η ΝΔ και τα παπαγαλάκια της. Ανήκω στην Αριστερά από τα 18 μου χρόνια».
Ο ακόμη συμπαθής στη στήλη ευρωβουλευτής - γιατί πριν ανακαλύψει το twitter και δείξει έναν άλλο απεχθή εαυτό, ήταν από τις πιο ευπρόσωπες και μετριοπαθείς παρουσίες της πάλαι ποτέ Ανανεωτικής Αριστεράς στη χώρα - έχει πολλαπλώς άδικο:
α) Το να προβάλει ως ασπίδα το γεγονός ότι ανήκει στην Αριστερά, δεν τον προφυλάσσει. Το ίδιο είχε ισχυριστεί και ο Φλαμπουράρης για τη μεταχρονολογημένη μεταβίβαση της εταιρίας του όταν ανέλαβε κυβερνητική θέση. Όμως η ένταξη στην Αριστερά δεν αποτελεί κολυμβήθρα του Σιλωάμ, ούτε αποκαθαίρει από πάσαν προσωπική «αμαρτία».
β) Χαρακτηρίζει παπαγαλάκια της ΝΔ όσους του κάνουν κριτική. Εύκολη υπεκφυγή αλλά τσάμπα κόπος. Στον ΣΥΡΙΖΑ μάλλον δεν έχουν καταλάβει ότι η κατάχρηση της λέξης την αποφόρτισε, καθιστώντας την κενό ηχείο - όπως άλλωστε και τη λέξη «φασίστας», που οι συριζαίοι εξακόντιζαν επί χρόνια εναντίον όποιου διαφωνούσε μαζί τους.
γ) Σαφώς η θέση του είναι τρωτή. Δεν θα ενστερνιστεί η στήλη τη δίκαιη υποψία κάποιων, ότι μπορεί να είχε γίνει προσυνεννόηση με την ΜΚΟ, να είχε σιγουρεύσει το ενοίκιο, και εκ των υστέρων να έκανε την αγορά. Δεν μας νοιάζει. Όμως όταν η πολιτική σου θέση είναι υπέρ της αθρόας έλευσης των προσφύγων και μεταναστών στη χώρα, όταν έχεις βρεθεί πίσω από πανό «Welcome refugees», όταν κατηγορείς ως φασίστες και ρατσιστές όσους θεωρούν ότι η χώρα δεν μπορεί να γίνει το φτωχοκομείο Ασίας και Αφρικής, δε δικαιούσαι να εργαλειοποιείς εισοδηματικά τους refugees και να μετατρέπεις την διεθνιστική φιλάνθρωπη ευαισθησία σου σε κερδοφόρα ενασχόληση.
Στην περίπτωση αυτή δεν επιτίθεσαι. Απολογείσαι.
