Ο πρώτος γύρος για τις εκλογές της ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ τελείωσε και πρέπει να πούμε ότι παρά τις 6 υποψηφιότητες και την αναμενόμενη διασπορά των ψήφων, η όλη διαδικασία ήταν σε γενικές γραμμές άψογη, υποδειγματική και πολιτισμένη και η συμμετοχή ικανοποιητική, δίνοντας την εικόνα ενός σοβαρού και συντεταγμένου κόμματος όπως θα έπρεπε να είναι κάθε πολιτικό κόμμα.
Με την έννοια αυτή, το ΠΑΣΟΚ βγαίνει συνολικά κερδισμένο, ιδιαίτερα μάλιστα αν συγκριθεί με το χάος που επικρατεί στον διαλυόμενο Σύριζα, όπου τα συντροφικά μαχαιρώματα είναι πια καθημερινή υπόθεση.
Μοναδική παραφωνία ο ένας εκ των υποψηφίων, ο δήμαρχος Αθηναίων.
Αφήνουμε κατά μέρος ότι ο άνθρωπος αυτός ανέλαβε, μόλις 9 μήνες πριν, δήμαρχος της πρωτεύουσας, έχοντας μάλιστα πάρει μόλις 14% στον πρώτο γύρο, που με 70% αποχή ισοδυναμεί με κάτι λιγότερο από το 5% επί του συνόλου των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων του δήμου.
Και πριν καλά καλά δώσει δείγματα γραφής, φιλοδοξεί τώρα να ηγηθεί του δεύτερου – τουλάχιστον δημοκοπικά – πολιτικού κόμματος και άρα να γίνει και εν δυνάμει πρωθυπουργός.
Και αφήνουμε επίσης κατά μέρος τις αμετροεπέστατες συγκρίσεις με τον Βίλλυ Μπραντ, τον Ζακ Σιράκ, τον Ματέο Ρέντσι, τον Ταγίπ Ερντογάν κλπ, που με την εξαίρεση του Σιράκ, ανέλαβαν αξιώματα μόνον αφότου ολοκλήρωσαν τις θητείες τους στην Αυτοδιοίκηση.
Και πάμε στα σοβαρά.
«Θα επεκτείνετε τα χωρικά ύδατα στα 12 μίλια αν αναλάβετε πρωθυπουργός;», ρωτήθηκε στο debate.
«Για την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα θα προσφύγουμε στη Χάγη και είμαι αισιόδοξος ότι θα έχουμε θετικά αποτελέσματα», απάντησε.
Παρατήρηση πρώτη. Είναι σαφές ότι η δήμαρχος δεν γνωρίζει τις διαφορές των θαλασσίων ζωνών, αυτό δηλαδή που γνωρίζει κι ένας πρωτοετής της Νομικής. Γι’ αυτό και απάντησε άλλα αντί άλλων, όπως άλλωστε του επισήμανε και ο συντονιστής του debate. Άγνοια κραυγαλέα και ασυγχώρητη για επίδοξο πολιτικό ηγέτη.
Τα χωρικά ύδατα είναι ζώνες πλήρους κυριαρχίας και η επέκταση στα 12 μίλια είναι αναφαίρετο δικαίωμα ενός κράτους με βάση τη Διεθνή Σύμβαση Δικαίου της Θάλασσας, δικαίωμα που δεν υπόκειται σε διαπραγμάτευση, ενώ ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα είναι ζώνες κυριαρχικών μόνο δικαιωμάτων που ειδικά σε περιοχές θαλάσσιας στενότητας όπως το Αιγαίο, απαιτούν διαπραγματεύσεις για οριοθέτηση με τα παρακείμενα ή αντικείμενα κράτη και αν αυτές δεν αποδώσουν, τότε τα κράτη προσφεύγουν από κοινού στα διεθνή δικαστήρια.
Παρατήρηση δεύτερη. Η προσφυγή στη Χάγη δεν μπορεί να γίνει μονομερώς αλλά μόνο επί τη βάσει συνυποσχετικού με το παρακείμενο ή αντικείμενο κράτος. Και εκεί ακριβώς εδράζονται και οι διαφορές μας με την Τουρκία. Εμείς αναγνωρίζουμε μόνο μια διαφορά, αυτήν της οριοθέτησης ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας, αυτοί βάζουν στο τραπέζι και εναέριο χώρο, αποστρατιωτικοποίηση νησιών αλλά και κυριαρχία νησίδων και βραχονησίδων.
Αν εξάλλου η προσφυγή στη Χάγη ήταν κάτι τόσο απλό, γιατί δεν το έκαναν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις;
Παρατήρηση τρίτη. Ακόμα κι αν γινόταν να προσφύγουμε στη Χάγη μονομερώς, πώς ο δήμαρχος είναι τόσο σίγουρος ότι θα είχαμε 100% θετικά αποτελέσματα;
Με βάση την ιστορικότητα και προηγούμενες νομολογίες, δεν υπάρχει παράδειγμα κράτους που να δικαιώθηκε από το Διεθνές Δικαστήριο 100%. Επιπλέον δε, η Χάγη δικάζει με συγκεκριμένα κριτήρια ώστε να επιτευχθεί το λεγόμενο ευθύδικο αποτέλεσμα, που είναι εν πολλοίς και αποτέλεσμα συμβιβασμών.
Σε επόμενο σχόλιο, ο Δήμαρχος δήλωσε ότι «η Τουρκία πρέπει να πιεστεί για ν' αναγνωρίσει τη Διεθνή Σύμβαση Δικαίου της Θάλασσας».
Και πράγματι, ευτυχείς θα ήμασταν να συνέβαινε αυτό, αλλά πώς ακριβώς προτείνει ο Δήμαρχος να γίνει;
Με πόλεμο ίσως; Γιατί με διαπραγματεύσεις, χλωμό το βλέπουμε.
Όμως, η Διεθνής Σύμβαση δεσμεύει, με βάση το εθιμικό δίκαιο, ακόμα τα κράτη που δεν την έχουν υπογράψει – όπως η Τουρκία – πράγμα που προφανώς αγνοούσε ο Δήμαρχος.
Μπορεί για τον πολύ κόσμο αυτά να είναι λεπτομέρειες και ψιλά γράμματα.
Αλλά εδώ, πρόκειται για έναν άνθρωπο με τριπλή ιδιότητα. Είναι κατ’ αρχήν ακαδημαϊκός, είναι δήμαρχος και είναι και υποψήφιος αρχηγός κόμματος.
Και αν η άγνοιά του ως καθηγητή είναι θλιβερή, η άγνοια αυτή ως επίδοξου πολιτικού ηγέτη είναι τραγικά επικίνδυνη.
Όταν προσεγγίζεις θέματα τέτοιας βαρύνουσας σημασίας με τόση ρηχότητα και προχειρότητα, πώς είναι δυνατόν να θεωρείς εαυτόν κατάλληλο να ηγηθεί μεγάλου πολιτικού κόμματος; Και πώς είναι δυνατόν να σε θεωρούν και άλλοι ως τέτοιον;
Δεν γνωρίζω ποιος θα εκλεγεί αρχηγός του ΠΑΣΟΚ την επόμενη Κυριακή. Πιθανολογώ ότι θα είναι ο Ανδρουλάκης. Αυτό όμως που γνωρίζω είναι ότι ο Δούκας είναι με διαφορά ο αδύναμος κρίκος. Και αυτό είναι κάκιστο και για το ΠΑΣΟΚ αλλά και συνολικά για το πολιτικό σύστημα. Και είναι επίσης δηλωτικό και της παρακμής της πολιτικής.
*Ο Κυριάκος Μπερμπερίδης είναι μέλος της Γραμματείας Προγράμματος και των Τομέων Υγείας & Πολιτικής Υποστήριξης της Νέας Δημοκρατίας.
