Πόση δύναμη ψυχής χρειάζεται ένα παιδί της τρίτης λυκείου για να δώσει εξετάσεις και να συγκεντρώσεις 18.685 μόρια όταν έχει χάσει και τους δύο γονείς του από κορονοϊό. Και πόσο ανούσιες ακούγονται οι ψηφοθηρικές κραυγές όλων όσοι ζητούν ή μάλλον απαιτούν να μην ισχύσει το σύστημα των βάσεων και να εισέρχονται σε πανεπιστημιακά ιδρύματα γράφοντας ακόμη και 2 επικαλούμενοι την πανδημία…
Η είδηση ήταν και είναι καθηλωτική. Ένας μαθητής της τρίτης λυκείου από τη Ναύπακτο, ο Δημήτρης διέπρεψε με 18.685 μόρια. Για τους καθηγητές του έναν χρόνο πριν ήταν αναμενόμενο αφού είχε και μια σημαντική επιτυχία στην Ολυμπιάδα Χημείας, όπως αναφέρει το σχετικό ρεπορτάζ. Φέτος όμως;
Ο Δημήτρης έχασε και τους δύο γονείς του από κορονοϊό και είναι βέβαιο ότι η πίεση που αισθανόταν ήταν το λιγότερο συντριπτική. Και αν το ρεπορτάζ ανταποκρίνεται πλήρως στην πραγματικότητα έδωσε και Χημεία, το μάθημα που δίδασκε η καθηγήτρια μητέρα του, η οποία απεβίωσε.
Το παιδί αυτό υπερπήδησε όλα τα εμπόδια και πέτυχε μαι συντριπτική προσωπική και μόνο επιτυχία δείχνοντας σε όλους τον βασικό και ίσως μοναδικό δρόμο για την αριστεία και την υλοποίηση των στόχων παρά τις όποιες δυσκολίες όχι της πανδημίας (που πράγματι δημιούργησε προβλήματα στα παιδιά) αλλά του πιο σκληρού προσώπου της ζωής.
Και όμως, την ίδια στιγμή εξακολουθεί να βρίσκεται σε εξέλιξη μια άλλη προσπάθεια. Αυτή της ωμής ψηφοθηρίας στους αποφοίτους πλέον του λυκείου και εν δυνάμει (οι περισσότεροι εξ αυτών) φοιτητών, με τον ΣΥΡΙΖΑ να επιχειρεί να δημιουργήσει αντιδράσεις εξ αιτίας της εφαρμογής του συστήματος, μάλλον της επαναφοράς, των βάσεων για την εισαγωγή στα πανεπιστημιακά ιδρύματα.
Το είχε ξεκινήσει με την κατάθεση του νομοσχεδίου, το συνέχισε με τον Αλέξη Τσίπρα να το κάνει σημαία αντιπολιτευτική και να υποστηρίζει πως η κυβέρνηση, φέρνοντας εκ νέου το σύστημα των βάσεων, «πετά» έξω από τα πανεπιστήμια 30,000 μαθητές ή μάλλον 30,000 εν δυνάμει ψηφοφόρους που πολλαπλασιάζονται αν προστεθούν και οι οικογένειές τους.
Με λίγα λόγια ζητά να μπουν όλοι. Κυρίως αυτοί που γράφουν κάτω από τη βάση, αναφέροντας ότι σε διαφορετική περίπτωση θα κατευθυνθούν σε ιδιωτικά κολέγια. Μάλιστα στην παρούσα φάση αναφέρουν ότι το να μην ισχύσουν οι βάσεις τουλάχιστον για φέτος ελέω πανδημίας.
O ΣΥΡΙΖΑ επανήλθε στο θέμα μετά τις ανακοινώσεις των βαθμών με τον Νίκο Φίλη να δηλώνει ότι «δεν στηρίχτηκαν όσο έπρεπε οι μαθητές της περσινής Β΄ και της φετινής Γ΄ Λυκείου, που η πανδημία τους τράβηξε κυριολεκτικά το χαλί κάτω από τα πόδια. Που τους στέρησε το σχολείο τους, τους φίλους, τις δραστηριότητες, τους έρωτές τους. Που τους απομόνωσε και τους διπλοκλείδωσε στα σπίτια τους».
Για να προσθέσει ότι «αρκετά από αυτά τα παιδιά, είδαν μέλη των οικογενειών τους, συγγενείς και φίλους να φεύγουν από τη ζωή ή να υποφέρουν στις ΜΕΘ και στα νοσοκομεία. Βίωσαν την ανεργία ή τη δραστική οικονομική υποβάθμιση των γονιών τους» και να προχωρήσει και ένα βήμα παραπάνω υποστηρίζοντας πως «έζησαν τη βία και την καταστολή στις διεκδικήσεις τους, στην πλατεία και στο δρόμο που έβγαιναν να πάρουν μια ανάσα».
Και να καταλήξει «είναι τα παιδιά της πανδημίας. Άξιζαν μια άλλη αντιμετώπιση και δυστυχώς δεν την είχαν, με ευθύνη μιας κυβέρνησης που δεν τα σεβάστηκε. Που μετέτρεψε τον υποχρεωτικό εγκλεισμό και τα lockdown στην κοινωνία και στην εκπαίδευση, σε εργαστήρι νεοφιλελεύθερων πειραμάτων και ιογενούς μετάλλαξης του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Που τα τιμώρησε με την «Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής» ώστε ό,τι κι αν έγραφαν να είναι σε ένα μεγάλο μέρος τους καταδικασμένα να βρουν την πόρτα των Πανεπιστημίων κλειστή: Αριθμητικά, ίσως και στο 1/3, σε σχέση με τις θέσεις που ανακοινώθηκαν... Ένα πρόσθετο εμπόδιο δηλαδή, σε σχέση με τους υποψήφιους των προηγούμενων χρόνων».
Βία, εγκλεισμό, και καταστολή είδε ο Νίκος Φίλης. Και αδυναμία των μαθητών να αποδώσουν. Ο Δημήτρης έστειλε την κατάλληλη απάντηση. Χωρίς να είναι πολιτικό πρόσωπο και χωρίς να εμπλέκεται στις πολιτικές κόντρες. Αρίστευσε έχοντας χάσει και τους δύο γονείς πετώντας στο κάλαθο των αχρήστων δικαιολογίες που φτιάχνουν άλλοι στο πλαίσιο των κομματικών τους παιχνιδιών.
Όντως οι μαθητές των λυκείων. ειδικά αυτοί που έδιναν φέτος βρέθηκαν σε πρωτόγνωρες συνθήκες. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι χρειάζονται ινστρούκτορες και άλλοθι. Περιπτώσεις καλών μαθητών που επηρεάστηκαν σίγουρα θα υπήρξαν. όπως υπάρχουν κάθε χρόνο, η πίεση άλλωστε των εξετάσεων είναι μεγάλη. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι αυτοί που όντως θα έγραφαν 2, 5, 6 ή και 8, θα έγραφαν διαφορετικά, είτε υπήρχε, είτε δεν υπήρχε πανδημία.
Και το ερώτημα είναι αν πρέπει κάποιος να μπαίνει σε πανεπιστημιακό ίδρυμα με αυτό τον βαθμό. Παραμένει αναπάντητο από όσους αντιτίθενται στις βάσεις με μοναδικό γνώμονα να χαϊδεύουν αυτιά γονέων κηδεμόνων και μαθητών.
Σε κάθε περίπτωση το εκπαιδευτικό σύστημα επιτρέπει στους νέους και τις νέες να επαναλάβουν το εγχείρημά τους και να αποδείξουν τις δυνατότητες τους. Το να απαιτείς όμως να μπαίνουν όλοι στα πανεπιστήμια ανεξαρτήτου αποδόσεως, αν μη τι άλλο συνδέεται με τη λογική της ισοπέδωσης του συνθήματος «η καριέρα είναι χολέρα» και της αντιμετώπισης της αριστείας ως ένα είδος αρρώστιας…
