Η επιστροφή του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη - από όπου έφυγε αδίκως όπως πιστεύουν αρκετοί, προκειμένου να ικανοποιηθεί μια πολιτική αναγκαιότητα σε μια δύσκολη στιγμή της κυβέρνησης Μητσοτάκη – συνοδεύεται από μεγάλες προσδοκίες.
Η διαχείριση των προσδοκιών αυτών, ίσως αποτελεί και το μεγαλύτερο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει μπαίνοντας ξανά στο γραφείο του. Παραμένει ένας …προτεστάντης πολιτικός. Εργατικός, παθιασμένος, μεθοδικός και αφοσιωμένος στο αποτέλεσμα.
Αλλά δεν είναι μάγος.
Δεν θα συντρίψει το οργανωμένο έγκλημα με τη μία.
Δεν θα ισοπεδώσει την οπαδική βία και τη βία μεταξύ ανηλίκων άμα τη εμφανίσει του.
Ούτε θα μεταμορφώσει εν μια νυκτί την αστυνομία σε τάγμα αγγέλων, που θα παρεμβαίνει πριν καν ο εγκληματίας σκεφτεί το έγκλημα και πριν ο μεθυσμένος οδηγός μπει στο αυτοκίνητό του για να σκοτώσει και να σκοτωθεί.
Αναμφισβήτητα το γεγονός ότι ο κ. Χρυσοχοΐδης ξέρει το σώμα και τη λειτουργία της αστυνομίας, επομένως και τις αδυναμίες της, καλύτερα από ότι όλοι οι υπουργοί που πέρασαν απ΄αυτό το πόστο, είναι εξαιρετικά σημαντικό. Επίσης σημαντικό ότι είχε καταφέρει να μετατρέψει σε μοτίβο διοίκησης και κανόνα λειτουργίας το προσωπικό του «δόγμα» ότι όποιος αναλαμβάνει δημόσια θέση ευθύνης είναι υποχρεωμένος να μένει «άγρυπνος και αφοσιωμένος».
Ταυτόχρονα στήριξε όσο κανείς τους άνδρες και τις γυναίκες της αστυνομίας απέναντι στους γενικούς αφορισμούς. Αποκρούοντας προσωπικά και με κόστος, την επιλεκτική ευαισθησία που επιδείκνυαν δικαιωματιστές και φιλελέφτ σε μεμονωμένα φαινόμενα αστυνομικής αυθαιρεσίας και στη γενική αναισθησία όταν στη θέση του θύματος ήταν ένστολος.
Διαθέτει ισχυρά εχέγγυα αποτελεσματικότητας, έχοντας αφιερώσει ατελείωτο χρόνο, κόπο και πόνο για να μάθει πως η «Λερναία Ύδρα» της εγκληματικότητας κινεί και μπλέκει τα διάφορα κεφάλια της.
Δεν αρκούν όμως ούτε τα προσωπικά εχέγγυα ούτε η βαθιά γνώση του αντικειμένου του.
Χρειάζεται ένα συνολικό reset στον τρόπο με τον οποίο και η ίδια η κοινωνία προσλαμβάνει τα ζητήματα ασφάλειας και το ρόλο που καλείται να επιτελέσει η αστυνομία.
Χρειάζεται πίστωση χρόνου, μέσα και ανθρώπους.
Το Μάιο του ’21 δήλωνε στο Forum των Δελφών: «Τώρα το ζητούμενο δεν είναι ο νόμος και η τάξη, αλλά η προστασία των πολιτών».
Αναφερόμενος στις αλλαγές που δρομολογούνταν στην εκπαίδευση της Αστυνομίας προκειμένου να προσαρμοστεί στο σήμερα ανέφερε: επαγγελματισμός υπάρχει στην Ελληνική Αστυνομία αλλά αυτό που λείπει είναι η διαρκής εκπαίδευση πχ σε νέες τεχνολογίες κ.α. Υπογραμμίζοντας ότι εγκλήματα όπως η ενδοοικογενειακή βία, η ομοφοβία, η βία των ανηλίκων, η κακοποίηση των ζώων μόλις πριν από λίγα χρόνια βρίσκονταν κάτω από τα ραντάρ της αστυνομίας.
Ο Χρυσοχοΐδης αποδεδειγμένα γνωρίζει τι και πως πρέπει να γίνει.
Όμως καλείται να περάσει το ίδιο ποτάμι δυο φορές.
Κάτι εντελώς αδύνατον.
Κι όμως οι περισσότεροι πιστεύουν ότι μπορεί και οι υπόλοιποι το εύχονται!
Κι αυτό είναι το μεγάλος βάρος στις πλάτες του αλλά καις στις πλάτες του ιδίου του πρωθυπουργού.
