Η πολιτική ζωή φυραίνει. Ποτέ δεν ήταν «λέσχη κυρίων» ή «τσάι κυριών» αλλά τώρα επιταχύνεται η έκπτωση, με πυροδότη τον θηριώδη λαϊκισμό του Κασσελάκη.
Ναι, υπάρχει και ο Βελόπουλος, αλλά εξακολουθεί να είναι περιθωριακός, και συνήθως ασχολείται με τα μεγάλα θέματα, με τον δικό του τρόπο. Αντιθέτως, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ με συνεχείς δηλώσεις του, αναδεικνύει το έλασσον ως μείζον, υποβαθμίζοντας την πολιτική ζωή.
Με την συνδρομή του η πολιτική αντιπαράθεση μετατρέπεται σε ημερήσια καταγραφή αστειότητας. Μετά το έπος, όπου ζήτησε να … μειωθεί το κρατικό κονδύλι για την Υγεία, νομίζοντας ότι κάνει πλουσιοπάροχη χορηγία, χθες έφτασε σε σουρεαλιστικές καταστάσεις: Ζήτησε από τον Μητσοτάκη να αποπέμψει τον Τάκη Θεοδωρικάκο εξαιτίας μιας ευμενούς δήλωσης που έκανε για τους ψηφοφόρους των «Σπαρτιατών».
«Μικρή» λεπτομέρεια είναι ότι την ίδια δήλωση έκανε και ο ξάδερφός του, Βασίλης Κασσελάκης, υποψήφιος ευρωβουλευτής. Αυτόν όχι μόνο δεν σκέφθηκε να τον αποπέμψει, αλλά ούτε καν να τον αποδοκιμάσει. Σεβόμενος προφανώς τους δεσμούς αίματος, εποίησεν την νήσσαν.
Στην ίδια μοίρα βρέθηκε βεβαίως και ο εκπρόσωπος τύπου της ΝΔ Νίκος Ρωμανός. Δήλωσε ότι «σε ένα κανονικό κόμμα, ο κ. Κασσελάκης (ο ξάδερφος) θα είχε ήδη διαγραφεί». Για τον Θεοδωρικάκο κουβέντα.
Βεβαίως, η ύπαρξη του ξάδερφου Κασσελάκη στην ευρωλίστα είναι κορυφαίο παράδειγμα ιδιοκτησιακής αντίληψης κόμματος, και… «νε-ο-ποτισμού», που είπε κάποτε με τα…άπταιστα ελληνικά του ο Αλέξης. Και ο νεποτισμός αυτός δεν έχει σχέση με δύο φαινομενικά παρόμοιες περιπτώσεις:
Η μία είναι η Ντόρα Μπακογιάννη. Είχε δομήσει αυτόνομο πολιτικό προφίλ πολύ πριν ο αδερφός της Κυριάκος γίνει αρχηγός της ΝΔ, και μετά πρωθυπουργός. Αντιθέτως, η συγγενική σχέση της στέρησε την υπουργική καρέκλα, μετά από μια ακατανόητη προεκλογική δέσμευση Μητσοτάκη ότι συγγενικά του πρόσωπα δεν θα καταλάβουν αντίστοιχα αξιώματα.
Σχετικώς, παρόμοια είναι και η θέση του Γιώργου Τσίπρα, εξαδέλφου του πρώην πρωθυπουργού. Ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, μπορεί να έπεσε ως κομήτης στη δημόσια σφαίρα και να ανέλαβε ευθύνες και αρμοδιότητες τις οποίες δεν θα απολάμβανε εάν δεν ήταν πρωθυπουργικός εξάδελφος.
Όμως ήταν πολιτικό πρόσωπο. Όχι με την έννοια του δημοσίου προσώπου, αλλά με εκείνη του ενεργού στελέχους στον χώρο της Αριστεράς. Υπήρξε στέλεχος μικρής οργάνωσης, της οποίας οι συντεταγμένες ορίζονταν αριστερόθεν του ΣΥΡΙΖΑ. Οπότε δεν ανεσύρθη από πολιτική ανυπαρξία ή από αντίπαλο ιδεολογικό χώρο όπως ο εξάδελφος Κασσελάκης.
Ο Βασίλης Κασσελάκης χρίστηκε υποψήφιος ευρωβουλευτής εν μια νυκτί. Απέκτησε το προνόμιο δημοσίου λόγου, και μιλώντας στο Kontra Channel, είπε πως «η ψήφος είναι μια έκφραση ελευθερίας και αυτόνομης σκέψης. Ευπρόσδεκτες είναι οι ψήφοι των Σπαρτιατών».
Μετά το σάλο που δημιουργήθηκε -και- στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, ο εμβόλιμος νεοσσός της Αριστεράς, ανασκεύασε. Το παράξενο είναι ότι η αποδοχή της ψήφου των Σπαρτιατών έγινε αφότου ο πρόεδρος Στέφανος είχε ερωτηθεί από το Open εάν θέλει τους ψηφοφόρους των Σπαρτιατών, και απάντησε: «Όχι».
Παραπλήσια με την απάντηση του εξαδέλφου Κασσελάκη, είχε δώσει και ο βουλευτής της ΝΔ και πρώην υπουργός, Τάκης Θεοδωρικάκος: «Εμείς θέλουμε όλες τις ψήφους του ελληνικού λαού. Απευθυνόμαστε σε όλους, δεν διαχωρίζουμε τους ανθρώπους, όπως κι αν αυτοπροσδιορίζονται», είπε.
Και εδώ αρχίζει ο σουρεαλισμός. Ο Κασσελάκης αγρίεψε με τον Θεοδωρικάκο και δήλωσε: «Θα περίμενα από τον κ. Μητσοτάκη την άμεση διαγραφή του, αλλά νομίζω ότι γνωρίζουμε πλέον όλοι ότι η ΝΔ είναι ένα ποτ πουρί Δεξιάς και Ακροδεξιάς, όπου όλοι οι Ακραίοι χωράνε, από υποψηφίους ευρωβουλευτές μέχρι ψηφοφόρους.
Αλλά αυτό που απαιτεί από τον Μητσοτάκη δεν το έπραξε ο ίδιος στο κόμμα του για τον ξάδερφο. Και αντιθέτως, ο Ρωμανός που πίστευε ότι έπρεπε να έχει διαγραφεί ο εξάδελφος Κασσελάκης δεν είπε λέξη για τον Θεοδωρικάκο! Οπότε… σιγά παιδιά τα αίματα.
Πάντως, αρχικώς το επίπεδο το ρίχνει ο Στέφανος. Δεν ξέρει ακόμα πρόσωπα και πράγματα και δεν έχει καταλάβει τον θεσμικό του ρόλο. Υποβιβάζει τη θέση του σχολιάζοντας επί παντός του επιστητού. Ασχολήθηκε στα σόσιαλ μίντια ακόμη και με μια αλλόκοτη δήλωση της Βίκυς Φλέσσα για τα Τέμπη «όλοι μαζί σκοτώσαμε τα παιδιά». Δήλωση που ανήκε στη δικαιοδοσία του γραφείου τύπου του κόμματος, όχι του αρχηγού του.
Αντιθέτως, ο Μητσοτάκης στέκεται στο ύψος του, και ασχολείται με τα μεγάλα και με σοβαρό τρόπο. Και μετά αναρωτιούνται γιατί διατηρεί άθικτο πρωθυπουργικό προφίλ, έναντί τους.
