Τα καλά νέα για το ΠΑΣΟΚ, όπως αυτά προκύπτουν από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, είναι ότι σταθεροποιείται στη δεύτερη θέση, πίσω από τη ΝΔ και μπροστά από τον ΣΥΡΙΖΑ. Τα κακά νέα, είναι ότι η απόσταση από το κυβερνών κόμμα παραμένει χαώδης και από το ΣΥΡΙΖΑ ελάχιστη.
Στην τελευταία δημοσκόπηση της Opinion Poll για το Action 24, στην εκτίμηση ψήφου το ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται στο 15,5% και ο ΣΥΡΙΖΑ στο 13,4%.
Η Χαριλάου Τρικούπη πετυχαίνει αυτό το ποσοστό - ξεκινώντας από το 11,46% που πέτυχε τον Ιούλιο στις εθνικές εκλογές - με μπετοναρισμένο κόμμα, αδιαμφισβήτητη και κυρίαρχη ηγεσία και μια σειρά από αξιόλογα στελέχη να στηρίζουν κοινοβουλευτικά και πολιτικά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πάλι, με αφετηρία το 20,07% και ενώ απώλεσε τον φυσικό του ηγέτη (σσ Αλέξη Τσίπρα), απέκτησε έναν ουρανοκατέβατο αρχηγό, που οδήγησε ήδη σε μια διάσπαση και δεν αποκλείεται στα χέρια του να διαλυθεί τελείως το μαγαζί, διατηρεί ένα ποσοστό κοντά στο πραγματικό ποσοστό που έλαβε το ΠΑΣΟΚ στις κάλπες.
Τα ακόμη χειρότερα νέα αφορούν τον ίδιο τον Νίκο Ανδρουλάκη και τη δυναμική του, ως υποψήφιου πρωθυπουργού.
Καταρχήν το κόμμα έχει μεγαλύτερη διείσδυση στην κοινωνία απ΄ ότι αρχηγός του.
Δυο χρόνια στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, δεκαετίες πια στην πολιτική ζωή και άνευ σκιάς στο εσωκομματικό γήπεδο, δυσκολεύεται να πείσει τους πολίτες ότι είναι καταλληλότερος για πρωθυπουργός, ακόμη και από τον νεόκοπο αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ.
Στην τελευταία έρευνα της Opinion Poll μόλις το 5,6% θεωρεί τον κ. Ανδρουλάκη κατάλληλο για πρωθυπουργό ενώ 7,6% επιλέγει τον κ. Κασσελάκη. Η υστέρηση σε σχέση με τον Κ. Μητσοτάκη στην καταλληλότητα είναι συντριπτική και για τους δυο, αλλά αυτό δεν μπορεί να είναι «παρηγοριά» για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.
Αν δεν ήταν σάρξ εκ της σαρκός του κόμματος και εάν υπήρχε έστω και υποψία εσωκομματικής αντιπολίτευσης, η λέξη «βαρίδι» πιθανόν να είχε ήδη ακουστεί.
Επειδή ο φόβος αυτός, προς ώρας δεν είναι υπαρκτός και επειδή απέχουμε πολύ από τις ευρωεκλογές, που είναι το επόμενο τεστ μετά τις αυτοδιοικητικές, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δεν αγχώνεται και συνεχίζει την τακτική «λάου- λάου».
Σε κατ' ιδίαν συζητήσεις, ορισμένα στελέχη του κόμματος αποδίδουν την αδυναμία δημοσκοπικής εκτίναξης και στο γεγονός ότι ο κ. Ανδρουλάκης δίνει τον τόνο μιας συνοφρυωμένης, οργισμένης, ανέμπνευστης αντιπολίτευσης και δεν καταφέρνει να ανάψει τη φλόγα της ελπίδας. Η ανάλυση αυτή όμως, μοιάζει μάλλον με αποτυχημένη προσπάθεια κριτικής στον πρόεδρο και λιγότερο αποτυπώνει την πραγματικότητα.
Τόσο ο κ. Κασσελάκης όσο και ο κ. Αδρουλάκης, αδυνατούν να διατυπώσουν μια προγραμματική και συγκροτημένη αντιπρόταση ευημερίας και προόδου, που θα φανεί στους πολίτες ελκυστικότερη και πειστικότερη από το σχέδιο Μητσοτάκη, και οι ίδιοι πιο αξιόπιστοι και ικανοί για να την υλοποιήσουν. Γιαυτό βρίσκονται «ίσα βάρκα - ίσα νερά» και στα ποσοστά και στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία. Επιπλέον ο αντιπολιτευτικός λόγος τους προσκρούει στην κυβερνητική πράξη και χάνει. Προς το παρόν κατά κράτος.
