Το ΠΑΣΟΚ πέρασε με επιτυχία ένα δύσκολο κάβο, στον οποίο ένα άλλο πιο άμαθο και ελαφρύ «σκαρί» θα μπορούσε να έχει συντριβεί. Ο τρόπος με τον οποίο λειτούργησαν οι απρόσμενοι καταλύτες, ο Παύλος Γερουλάνος και η Άννα Διαμαντοπούλου απέτρεψαν τον μέγα κίνδυνο: το κόμμα να βγει από τον κάβο των εσωκομματικών εκλογών, έχοντας υψώσει στο μεσαίο κατάρτι τη σημαία του λαϊκισμού, με καπετάνιο τον άνθρωπο που εμφάνισε τη συριζοποίηση, ως συνταγή για την ανάκτηση της κυβερνητικής εξουσίας.
Η πλειοψηφία των μελών και φίλων του ΠΑΣΟΚ μέσα σε διάστημα λίγων ημερών επικύρωσε τη σφοδρή αποδοκιμασία στον κ. Χάρη Δούκα. Σε εκείνα που επιχείρησε να κομίσει στην κεντρική πολιτική σκηνή, βάση του σχεδίου που χρειαζόταν έναν νέο «Τσίπρα» για να ηγηθεί μιας χίμαιρας: της δήθεν ενωμένης προοδευτικής κεντροαριστεράς που θα στεκόταν απέναντι στην κυριαρχία του Κ. Μητσοτάκη.
Η υπέρμετρη φιλοδοξία που θέριεψε από την κατά τύχη νίκη στο Δήμο της Αθήνας, η ευελιξία του σε συμμαχίες χωρίς καμιά αναστολή τον ανέδειξαν σε ιδανικό υποψήφιο για να κηρύξει την πανστρατιά των λαϊκιστών.
Να επιδιώξει να συρράψει στο ΠΑΣΟΚ από τα ράκη του ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι τους γυρολόγους του Καραμανλισμού και κάθε άλλη πιθανή εφεδρεία από τους αντιπάλους και προσωπικούς εχθρούς του κ. Μητσοτάκη.
Ύστερα και από τη νέα ντροπιαστική επίδοση του στο Δήμο της Αθήνας - όπου ο Νίκος Ανδρουλάκης τον συνέτριψε με 66,5 έναντι 33,5% - το εύλογο ερώτημα για τον κύριο Δήμαρχο είναι πως θα μπορέσει να επιστρέψει στην Κοτζιά σαν να μη συνέβη τίποτα. Εκτιμώ ότι δεν θα δυσκολευτεί και πολύ.
Η ανάλυση ότι έχασε, διότι δεν είχε δεξαμενές για να αντλήσει ψήφους στο δεύτερο γύρο, καλλωπίζει την απαξία των ψηφοφόρων, στις επιλογές, στο λαϊκισμό, στην άγνοιά του αλλά και σε εκείνους που τον στήριξαν.
Η ήττα Δούκα αντανακλάται ευθέως και στον πρώην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Γιώργο Παπανδρέου ο οποίος τον στήριξε εμφανώς και αφανώς αδιάλειπτα. Στάθηκε στο πλευρό του στα επινίκια στην πλατεία Συντάγματος όταν κέρδισε το Δήμο με τις ανταποδοτικές ψήφους του ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του ΣΥΡΙΖΑ και τα ρανίσματα της ακροδεξιάς έως πάνω από την κάλπη της Κυριακής.
Ενταφιάζει αυτή η ήττα και τις φρούδες ελπίδες ότι το ΠΑΣΟΚ θα έβαζε ενέχυρο την ιστορική διαδρομή και τη σχεδόν νομοτελειακή επιστροφή σε κυβερνητική τροχιά, για να εξυπηρετήσει μια απόπειρα άτσαλου, λαϊκιστικού ρεσάλτου, στην εξουσία.
Αντίστοιχο με εκείνο που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ και το πληρώνει αναδρομικά με τη διάλυσή του.
Ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ επικύρωσε τη βούλησή για πολιτική αυτονομία, με όρους σοβαρότητας και υπευθυνότητας και την αποστροφή του στη συριζοποίηση στην οποία αντιστάθηκε τα προηγούμενα με νύχια και δόντια.
Διαθέτει επίγνωση της μεγάλης ιστορικής διαδρομής του κόμματος.
Και έχει ανάγκη αντί να του λένε διάφοροι ότι θα κάνουν το ΠΑΣΟΚ μεγάλο - όπως έλεγε ο Τραμπ ότι θα κάνει ξανά την Αμερική σπουδαία - να του δείξουν εμπράκτως ότι ξέρουν τον τρόπο. Τη μεθοδολογία την υπέδειξε συμπυκνωμένα ο Ευ. Βενιζέλος στη δήλωση του προσερχόμενος στις κάλπες. « Άρα το ΠΑΣΟΚ ενωμένο, σοβαρό, υπεύθυνο, πρωτότυπο, αλλά συγκεκριμένο και ρεαλιστικό, πρέπει να διατυπώνει πάντα μια προοδευτική πρόταση, εφαρμόσιμη. Γιατί σε έναν ανασφαλή κόσμο και με μια ανασφαλή και κουρασμένη κοινωνία, χρειαζόμαστε ένα εσωτερικό κοινωνικό συμβόλαιο, ένα κράτος που να λειτουργεί αποτελεσματικά, και βεβαίως μια θέση στον κόσμο και στην Ευρώπη, η οποία να μας διασφαλίζει όταν γύρω μας όλα είναι υπό αίρεση».
Το ΠΑΣΟΚ πέρασε τον κάβο αλλά τώρα ο καπετάνιος πρέπει να μοιράσει τις δουλειές στο νέο πλήρωμα.
