Του Γιάννη Κ. Τρουπή
Κάτι παραπάνω από τέσσερα χρόνια στην καρέκλα του πρωθυπουργού και ο Αλέξης Τσίπρας τουλάχιστον στο δεύτερο μισό της θητείας του μοιάζει να έχει χάσει κάτι από την πολιτική του «λάμψη» των πρώτων ετών. 'Η τουλάχιστον δείχνει να μην μπορεί πλέον να διαχειριστεί την καθημερινότητα στον ίδιο βαθμό με εκείνον της αρχής, αναζητώντας απεγνωσμένα το κατάλληλο αφήγημα που θα τον οδηγήσει στις κάλπες. Μία προσπάθεια όμως που όσο περνούν οι μέρες δυσκολεύει ολοένα και περισσότερο.
Δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι το Μέγαρο Μαξίμου τους τελευταίους έξι μήνες κινείται χωρίς σαφή πυξίδα, αδυνατώντας να καθορίσει την δημόσια ατζέντα.
Το επεισόδιο μάλιστα με την ανάρτηση του αναπληρωτή υπουργού Υγείας εναντίον του Στέλιου Κυμπουρόπουλου μπορεί να αποτελεί το πλέον χαρακτηριστικό «αυτογκόλ» από κυβερνητικής πλευράς, την ίδια στιγμή όμως αποτελεί την πιο ηχηρή απόδειξη του σημαντικότερου προβλήματος που αντιμετωπίζει ο κ.Τσίπρας και δεν είναι άλλο από την ανικανότητα να «φτιάξει» και να «υπηρετήσει» ένα συνολικό αφήγημα, το οποίο θα βρει ανταπόκριση ανάμεσα στους πολίτες. Ένα αφήγημα, το οποίο θα του δώσει πολιτικό «οξυγόνο», κάνοντας τις επερχόμενες εκλογές ντέρμπι, τουλάχιστον σε ότι έχει να κάνει με την πρωτιά.
Η δυσλειτουργία αυτή όμως δεν είναι κάτι το καινούργιο για την κυβέρνηση Τσίπρα. Αναμφίβολα αποτελεί μία «ίωση» από την οποία δεν μπορεί να αναρρώσει το Μέγαρο Μαξίμου. Μία σύντομη αναδρομή μάλιστα σε ορισμένες πρόσφατες απόπειρες δημιουργίας ενός πολιτικού αφηγήματος θα πείσει και τον πλέον δύσπιστο πως η αδυναμία αυτή τείνει να παρασύρει τον κ.Τσίπρα σε μία μεγάλη εκλογική ήττα.
--Σκάνδαλο Novartis: Πρόκειται για την υπόθεση την οποία έκανε «σημαία» η κυβέρνηση, από την αρχή σχεδόν της θητείας της. Δημοσιεύματα στο φιλοκυβερνητικό τύπο με εξαιρετικά επιθετική φρασεολογία, στοχευμένες διαρροές για δήθεν εμπλοκή πολιτικών προσώπων αποτελούσαν για μήνες την προμετωπίδα της κυβερνητικής τακτικής. Παρόλαυτα όμως η μέχρι σήμερα εικόνα δείχνει αναντίστοιχη με τα αποτελέσματα της έρευνας της δικαιοσύνης. Ως διά μαγείας μάλιστα το θέμα έχει εξαφανιστεί από την επικαιρότητα ακόμα και από τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ.
- Το ευρωφηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Μετά την παραίτηση της Μυρσίνης Λοΐζου και τα όσα ακολούθησαν, προέκυψε νέος «μπελάς» για τον κ.Τσίπρα με την συνάντηση του υποψήφιου ευρωβουλευτή Παναγιώτη Κουρουμπλή με τον Μητροπολίτη Αμβρόσιο. Μία συνάντηση που προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων εντός και εκτός του κυβερνώντος κόμματος, προσθέτοντας έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα των «άσχημων» περιστατικών για τον πρωθυπουργό. Η ευρωλίστα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα αφήγημα , το οποίο δεν προχώρησε όπως περίμενε το Μέγαρο Μαξίμου, αφού μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για την προώθηση της «αριστερής λογικής και ηθικής» πήγε στο βρόντο...
- Η υπόθεση Πετσίτη, η οποία μοιάζει να μην έχει ακόμα ολοκληρώσει τον κύκλο της. Το συγκεκριμένο θέμα είχε ως αποτέλεσμα να αμφισβητηθεί ευθέως το λεγόμενο αριστερό ηθικό πλεονέκτημα, αποτελώντας το ζήτημα που «σκέπασε» επικοινωνιακά πολλές κυβερνητικές απόπειρες αλλαγής ατζέντας όπως κάποια οικονομικά «σκάνδαλα» στο χώρο της υγείας την περίοδο 2006-2010, τα οποία κάπου χάθηκαν ...στην πορεία.
Όσο λοιπόν ο χρόνος θα περνάει και ο πρωθυπουργός δε θα μπορεί να βρει το αντίδοτο για την αδυναμία καθορισμού της ατζέντας στο δημόσιο διάλογο τόσο η ανησυχία και εκνευρισμός θα εντείνεται στο Μέγαρο Μαξίμου.
Επόμενο επεισόδιο στο σήριαλ της κυβερνητικής προσπάθειας ανάκτησης των πολιτικών πρωτοβουλιών είναι η εξαγγελία οικονομικών παροχών, την οποία ήδη προωθεί ο κ.Τσίπρας. Ένα επεισόδιο, το οποίο ενδέχεται να είναι και το τελευταίο...
