Είναι ο Πολάκης ο μεγαλύτερος λαϊκιστής στο ΣΥΡΙΖΑ; Δεν είναι εύκολη η απάντηση. Ο Παύλος Πολάκης διαθέτει έμφυτη την τάση στο λαϊκισμό, όμως υπάρχει ένα επιπλέον «προσόν» του, ακόμα πιο επικίνδυνο.
Η ορμέμφυτη -αλλά και σε ένα βαθμό επιτηδευμένη από τα χρόνια που βρέθηκε στην πρώτη σειρά της εξουσίας- ροπή στον αυταρχισμό. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ολίγον αντιδημοκράτης. Αν δεν δήλωνε αριστερός και είχε καταχωρηθεί πολιτικά στην ακριβώς αντίθετη άκρη του πολιτικού φάσματος, ο χαρακτηρισμός θα ήταν ακόμη πιο ευθύς και σκληρός.
Την έλλειψη δημοκρατικού ήθους, στηλίτευε ήδη ο Νίκος Φίλης από την περίοδο που κάθονταν δίπλα-δίπλα στα υπουργικά έδρανα. Στα πολλά χρόνια που κοσμεί ως εμβληματική συριζαϊκή περσόνα τον δημόσιο βίο, δεν είχε καμία ηθική ή πολιτική αναστολή να διαλαλεί την άποψή του για τους δημοκρατικούς θεσμούς, τη διάκριση των εξουσιών, τους πολιτικούς, τους δημοσιογράφους, τους δικαστές.
Στο πλαίσιο μιας πρώτης συνέντευξης που παραχώρησε σε διαπιστευμένους συντάκτες του Υπουργείου Υγείας όσο ήταν υπουργός, απείλησε δημοσιογράφο να τον θάψει τρία μέτρα κάτω από τη γη.
Στη σκευωρία της Νovartis είχε προαναγγείλει τους κουκουλοφόρους μάρτυρες και ότι όλοι οι πολιτικοί θα πάνε στη φυλακή. Μόχλευε την αρνητική λαϊκή εντύπωση περί δικαιοσύνης με καφενειακό τρόπο παντού και πάντα.
Φωνάζοντας και προπηλακίζοντας τη δικαιοσύνη, καταθέτοντας το σχέδιο του για μια άλλη δικαιοσύνη τη... δεύτερη φορά, δημιουργούσε μια προστατευτική «ασπίδα» για τον εαυτό του. Ώστε κάθε απόπειρα να λογοδοτήσει, για όσα έκανε και έλεγε σε βάρος άλλων, να θεωρείται εκ προοιμίου από τους προσωπικούς και κομματικούς οπαδούς του, ως δίωξη επειδή «τους τα λέει έξω από τα δόντια».
Όταν οι δικαστικές αποφάσεις βόλευαν το ΣΥΡΙΖΑ, υπήρχαν… δικαστές στην Αθήνα και όταν δεν βόλευαν, ήταν ενεργούμενα της κυβέρνησης.
Οι πρόσφατες αναφορές του, σε κομματική εκδήλωση στην Αχαΐα, σχετικά με τους «κλέφτες», τους «απατεώνες» και τους «κοπρίτες» που θα βάλει ο ΣΥΡΙΖΑ φυλακή όταν καταφέρει να αλλάξει τη δικαιοσύνη, είναι copypaste όσων έλεγε επί Τσίπρα.
Η μοναδική διαφορά είναι ότι σήμερα, επικεφαλής του κόμματος είναι κάποιος που υποτίθεται θα απομάκρυνε το ΣΥΡΙΖΑ από το λαϊκισμό του προκατόχου του και του Πολάκη. Θα κόμιζε και θα επέβαλε στην Κουμουνδούρου δημοκρατικότερες αντιλήψεις. Θα επέβαλε τον σεβασμό στη δικαιοσύνη.
Τουναντίον. Πολιτεύεται δικαιώνοντας το «όμοιος ομοίω αεί πελάζει».
Δεν έπεσε στην αντίληψή μου κάποια αποδοκιμασία Πολάκη. Ούτε διαρροές, ούτε προτροπές «να σηκωθεί να φύγει» όποιος πιστεύει ότι ο ρόλος της δικαιοσύνης είναι να φυλακίζει κατά τα γούστα του, τους πολιτικούς αντιπάλους.
Θέλει λέει ο κ. Κασσελάκης να χτίσει το νέο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά ανεβαίνει στα τρακτέρ και υπόσχεται στους αγρότες «κοστολογημένο» τον ουρανό, όπως έκανε άλλοτε και ο προκάτοχός του.
Κάνει μέσω social media καμπάνια προσέλκυσης υποψηφίων με το σλόγκαν «γίνε κι εσύ υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ, μπορείς…Χωρίς κονέ, αδιαμεσολάβητα, μπαίνεις στην πρώτη γραμμή».
Ο λαϊκισμός στα… πολακικότερα του!
Το κονέ με τον Παύλο Πολάκη έφερε το Στέφανο Κασσελάκη στην πρώτη γραμμή. Αδιαμεσολάβητη παραμένει η σχέση τους όπως και το νήμα που τους δένει με το λαϊκισμό. Μπρουτάλ του ενός. Ραφιναρισμένου, του ετέρου.
Το ερώτημα παραμένει: Είναι ο Παύλος Πολάκης ο μεγαλύτερος λαϊκιστής στο ΣΥΡΙΖΑ;
