Ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωσε την κάθοδό του στην κούρσα για τη διαδοχή της Φώφης Γεννηματά στην αρχηγία του ΚΙΝΑΛ. Η αναφορά του στα περί προοδευτικής διακυβέρνησης και στο να γίνει καταλύτης το «κίνημα» για τη διαμόρφωσή της ενδεχομένως αναθάρρησε ορισμένους στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι όμως έτσι τα πράγματα ή αυξάνεται περαιτέρω η αγωνία του Αλέξη Τσίπρα για την επομένη των εθνικών εκλογών ημέρα;
Ο πρώην πρωθυπουργός και πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μπαίνει στη μάχη της εκλογικής διαδικασίας για την ανάδειξη νέου προέδρου στο ΚΙΝΑΛ. Ο ίδιος στη δήλωσή του μίλησε για παράταξη και υποψηφιότητα «για την ηγεσία του Κινήματος».
Η απόφασή του ελήφθη μετά την αναγκαστική για λόγους υγείας αποχώρηση από τη διεκδίκηση της Φώφης Γεννηματά βλέποντας ενδεχομένως ένα κενό που δύναται να εκμεταλλευτεί για να επανέλθει στην ηγεσία ενός κόμματος που σήμερα βρίσκεται στην τρίτη θέση στο ελληνικό κοινοβούλιο έχοντας μεγάλη απόστασή από το δεύτερο.
Όλοι συγκλίνουν στο συμπέρασμα πως η επαναδραστηριοποίησή του, μετά την αποχώρηση, την ίδρυση του ΚΙΔΗΣΟ και την επαναφορά του, αποτελεί απόφαση να πάρει τη ρεβάνς. Κυρίως δε να δικαιωθεί, όπως συνεργάτες του αναφέρουν, για τον τρόπο που αποχώρησε από την ηγεσία και στη συνέχεια από το κόμμα που ίδρυσε ο πατέρας του.
Μια ρεβάνς που όμως δεν θα έχει νόημα αν συμπράξει ή αν κλείσει το μάτι στον Αλέξη Τσίπρα. Αντιθέτως, ο Γιώργος Παπανδρέου δείχνει να επιθυμεί να επανέλθει στο πολιτικό σκηνικό σε βάρος του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Άλλωστε η κύρια δεξαμενή ψηφοφόρων και για τον ίδιο αλλά και για το κόμμα του δύναται να προέλθει από τους πασοκογενείς του ΣΥΡΙΖΑ, περισσότερο και λιγότερο από τη ΝΔ.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Η Προοδευτική Συμμαχία έχει συσταθεί από πρώην μέλη του ΠΑΣΟΚ ως επί το πλείστον ενώ στην Επιτροπή Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ μετέχουν και πρώην στενοί συνεργάτες του Γιώργου Παπανδρέου.
Στο πλαίσιο αυτό αν μετά την ανακοίνωσή του υπάρξουν κάποιες αποχωρήσεις η ζημιά που θα υπάρξει για τον Αλέξη Τσίπρα θα είναι μεγάλη. Πολύ δε περισσότερο τη στιγμή κατά την οποία στις ζυμώσεις που προηγήθηκαν, παρουσία του ιδίου του επικεφαλής της Κουμουνδούρου, ενόψει του συνεδρίου υπήρξε εκκωφαντική απουσία των Πασοκογενών και εκπροσώπων της Προοδευτικής Συμμαχίας.
Μάλιστα ουδείς δύναται να αποκλείσει το γεγονός πως χθες μόλις ο Αλέξης Τσίπρας κατέθεσε πρόταση, που ενεκρίθη παρά τα ηχηρά όχι πρωτοκλασάτων στελεχών του κόμματος για ποσόστωση και μάλιστα της τάξης του 20% ως προς τη συμμετοχή μελών της Προοδευτικής Συμμαχίας στην νέα κεντρική επιτροπή, η οποία σημειωτέον θα προκύψει μετά το συνέδριο που θα γίνει στα τέλη Σεπτεμβρίου.
Σε κάθε περίπτωση ο Γιώργος Παπανδρέου κινούμενος με μεγαλύτερη άνεση στις παρυφές των εκ μεταγραφής ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ δύναται να θεωρεί πως είναι προς όφελός του να περιμένει το αποτέλεσμα μια διπλής ήττας του Αλέξη Τσίπρα στις επόμενες εθνικές εκλογές και όχι να ευελπιστεί σε μια σύμπραξη μαζί του.
Όταν μάλιστα έθετε θέμα προοδευτικής διακυβέρνησης τον Δεκέμβριο του 2020 τόνιζε παράλληλα: «Αν σκεφτείτε τι μεσολάβησε από το 2009, θα δείτε ότι, με τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε από το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού συστήματος η κρίση, «ωφέλησε» όσους επέλεξαν να οικοδομήσουν πολιτικές καριέρες και τα κόμματα εκείνα που έβαλαν πάνω από το εθνικό συμφέρον τις μικροκομματικές τους σκοπιμότητες.
Θυμηθείτε, τι μάχη έδωσαν στις πλατείες του θυμού και του διχασμού για να οικοδομήσουν κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες. Αυτά είναι τα δεδομένα, αυτή είναι η αλήθεια. Σκληρή μεν, αλλά αναγκαία αν θέλει κάποιος να είναι ειλικρινής και χρήσιμος»
Στις αρχές επίσης του περασμένου καλοκαιριού το ΚΙΔΗΣΟ εξέδιδε ανακοίνωση στην οποία τόνιζε: «Ο «προοδευτισμός» της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, δύσκολα συνάδει με τις αντιλήψεις που χαρακτηρίζουν ιστορικά το μεγάλο φιλοσοφικό και ιδεολογικό ρεύμα του δημοκρατικού σοσιαλισμού»
Αποκλείεται όμως μια σύμπραξη με τον ΣΥΡΙΖΑ τη στιγμή που στο παρελθόν έχει δηλώσει ότι «η ανασυγκρότηση του προοδευτικού χώρου, απαιτεί ήθος, αρχές, αξίες, ιδανικά, στόχευση και στρατηγική.
Κοντολογίς, προγραμματική συμφωνία με συγκεκριμένες δεσμεύσεις, επιλογές, πολιτικές, χρονοδιαγράμματα κ.α.» καθώς και ότι «υπάρχει ανάγκη, πράγματι, για μια προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης, ριζοσπαστικής, οραματικής αλλά και ρεαλιστικής, που να συμβάλει στη συγκρότηση μιας συμμαχίας προοδευτικών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που θα λειτουργήσει ως καταλύτης για την πραγματοποίηση της μεγάλης στροφής που πρέπει να γίνει. Την αλλαγή πορείας».
Σίγουρα όχι. Θα εξαρτηθεί από το αποτέλεσμα των εκλογών και αν τα νούμερα βγαίνουν. Αν δηλαδή μπορεί να γίνει ο «Καμμένος της σοσιαλδημοκρατίας» δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα.
Εκεί όμως θα παιχτούν πολλά και το νερό που θα πρέπει να ρίξει ο κάθε ένας από τους δύο στο κρασί του θα είναι πολύ. Αν αυτό δεν καθίσταται εφικτό είναι βέβαιο πως θα επιλέξει τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ που σίγουρα δεν θα είναι και οι καλύτερες δυνατές για τον σημερινό αρχηγό του...
Απαραίτητη φυσικά προϋπόθεση για τα παραπάνω, είναι ο Γιώργος Παναδρέου να καταφέρει να εκλεγεί.
