Το 2015 ο Αλέξης Τσίπρας εξελέγη πρωθυπουργός με μια προεκλογική καμπάνια που στηρίχθηκε και στο δίλημμα «παλιό και νέο», το οποίος προστέθηκε στο «μνημόνιο ή αντιμνημόνιο» και στο «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν». Τα δύο τελευταία χάθηκαν στο βάθος της διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη συμβίωση στις καρέκλες της εξουσίας με τους ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου. Το πρώτο έχει πλέον εξανεμιστεί αν υπολογίσει κανείς πως ο επικεφαλής της Κουμουνδούρου είναι ο παλαιότερος πολιτικός αρχηγός διαθέτοντας και την ανάλογη… ηγετική ομάδα.
Ο Αλέξης Τσίπρας έγινε αρχηγός του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΎ το 2008 με τον Αλέκο Αλαβάνο να τους παραδίδει ουσιαστικά το δαχτυλίδι και το κόμμα. Εξελέγη βουλευτής το 2009 και ανέλαβε και την προεδρία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, ενώ το 2012 μέσα στην κρίση των μνημονίων με σημαία το αντιμνημόνιο, το σχίσιμο των μνημονίων και την εκμετάλλευση των αγανακτισμένων έφτασε στην αξιωματική αντιπολίτευση ως αρχηγός του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΎ κόμματων που στις επαναληπτικές εκλογές του ιδίου έτους μετείχε ως ενιαίο κόμμα με την επωνυμία ΣΥΡΙΖΑ.. Το 2013 εξελέγη πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Συνεχίζοντας μια αντιπολιτευτική πολιτική των άκρων με σύνθημα τη σεισάχθεια τις αυξήσεις μισθών (είχε δεσμευθεί να αυξηθεί ο κατώτατος στα 751) και μια ρητορική που θύμιζε άλλες εποχές εξελέγη πρωθυπουργός τον Ιανουάριο του 2015. Οδήγησε τη χώρα σε ένα τρίτο αχρείαστο μνημόνιο στην υπογραφή του οποίου αντέδρασε δικοί του βουλευτές οι οποίοι αποχώρησαν από το κόμμα. Και ενώ η χώρα στάθηκε με τη συνδρομή της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ οδήγησε τη χώρα σε νέες εκλογές το 2015.
Μετά τις ήττες του 2019 ο Αλέξης Τσίπρας δεν αποχώρησε και αφού περίμενε τρία σχεδόν χρόνια προχώρησε στη διεξαγωγή ενός συνεδρίου που στόχο είχε την μετατροπή του σε αρχηγικό ώστε να μην κινδυνέψει το πολιτικό του μέλλον αφού στις 15 Μαΐου θα εκλεγεί χωρίς αντίπαλο από τη βάση του ΣΥΡΙΖΑ
Όπως τονίστηκε ήδη η θητεία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έχει ημερομηνία λήξης, την ωρα που τίθεται θέμα ημερομηνίας λήξης, ηλικιακής ή θητείας, των βουλευτών του κόμματος. Άλλωστε εντός του ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιμετωπίζει κάποιον κίνδυνο. Δεν υπάρχει αντίπαλος ενώ όσοι αντιδρούν αδυνατούν να αναδείξουν ένα άλλο πρόσωπο ως ένα είδος αντίπαλου δέους.
Επί της ουσίας ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο πιο παλιός πολιτικός αρχηγός στο σημερινό πολιτικό σκηνικό. Μετά από αυτόν ακολουθεί ο Δημήτρης Κουτσούμπας που όμως ανέλαβε τη θέση του γραμματέα του ΚΚΕ το 2013. Από εκεί και πέρα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξελέγη αρχηγός της ΝΔ στις αρχές του 2016, ο Νίκος Ανδρουλάκης μόλις προ τεσσάρων μηνών ενώ οι Γιάννης Βαρουφάκης και Κυριάκος Βελόπουλος εμφανίσθηκαν στο πολιτικό σκηνικό επικεφαλής κομμάτων τα τελευταία χρόνια.
Στο πλαίσιο αυτό το σχόλιο του Κυριάκου Μητσοτάκη με αφορμή το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ από το Ηράκλειο κατά τη διάρκεια προσυνεδριακής συνεδρίασης της Ν.Δ είναι χαρακτηριστικό. «Αυτή η εικόνα που εκπέμπει το προσυνέδριό μας νομίζω πως τα λέει όλα γιατί και κάποιοι άλλοι κάνουν υποτίθεται συνέδριο τώρα στην Αθήνα. Όχι ανοικτό στους πολίτες αλλά μεταξύ τους για να στηρίξουν και πάλι τον πιο παλιό αρχηγό που κάθεται στην καρέκλα του εδώ και 15 χρόνια και όχι για να δουν τι έφταιξε και ο λαός τους καταδίκασε τρεις φορές. Για να ξαναπούν τις ίδιες ιδέες με τα ίδια πρόσωπα. Με μόνο τους όπλο τη χολή προς τον αντίπαλο».
Και πράγματι στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ δεν ακούστηκε κάτι νέο. Ο Αλέξης Τσίπρας όπως και τα στελέχη αναλώθηκαν σε μια διαρκή επίθεση κατά της κυβέρνησης και σε ένα… άπλωμα χεριού προς το ΚΙΝΑΛ για συνεργασία ώστε να αναλάβουν από κοινού τη διακυβέρνηση της χώρας. Με υποσχέσεις ανάλογες με αυτές που περιλαμβάνονται στο περίφημο πρόγραμμα Θεσσαλονίκης του 2014 και με πλειοδοσία παροχών που φτάνουν μέχρι και στη διαγραφή χρεών της πανδημίας…
Με μια ρητορική ανάλογη με αυτή της περιόδου 2011 -2014 που παραπέμπει σε προηγούμενους αιώνες και η οποία επιχειρεί να διεγείρει εμφυλιοπολεμικά αντανακλαστικά το παλαιό δείχνει να μην προσδιορίζεται μόνο από τα χρόνια της προεδρίας του Αλέξη Τσίπρα αλλά και συνολικά από τον προσανατολισμό των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.
Ακόμη περισσότερο όμως αυτό που αναδεικνύει το παλιό είναι η ηγετική ομάδα που πλαισιώνει τον Αλέξη Τσίπρα. Των… νικητών του συνεδρίου, των προεδρικών που απαρτίζονται από στελέχη όπως ο Νίκος Παππάς, ο Παύλος Πολάκης, ο Χρήστος Σπιρτζής και άλλοι. Ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ συνολικά δεν είναι το νέο που λανσαρίστηκε πριν το 2015 όταν έθεταν και το σχετικό δίλημμα. Έχουν κυβερνήσει με τις γνωστές σε όλους συνέπειες, με την προσπάθεια να ποδηγετήσουν και να τους θεσμούς και να ελέγξουν μέσα ενημέρωσης και ανεξάρτητες αρχές.
Όπως προέκυψε δε από το συνέδριο αυτά δεν έχουν αλλάξει. Τόσο από την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα όσο και των υπολοίπων που έφτασαν στο σημείο να ζητούν από τους… καραβανάδες να παρέμβουν ώστε να αλλάξει η πολιτική ηγεσία του τόπου, η νοοτροπία παραμένει η ίδια. Το σύνθημα «η ελπίδα ξαναέρχεται» που ακούστηκε ενδεχομένως να είναι και το πιο αποτρεπτικό...
