Ένας από τους διαπρύσιους κήρυκες της συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με τον ΚΙΝΑΛ, δηλαδή της «εξωτικής» παραδοξότητας με την τύποις λελογισμένη κεντροαριστερά, ήταν ο καθηγητής Νίκος Μουζέλης.
Με άρθρο του στα Νέα του Σαββάτου, ο καθηγητής προτείνει στον Τσίπρα ότι για να επανέλθει ο απολωλός ΣΥΡΙΖΑ στην πορεία της Κεντροαριστεράς και στη προοπτική της εξουσίας «να βρει τρόπο να απαλλαγεί από στελέχη όπως ο «ευέξαπτος» Πολάκης. Γιατί «αν ο πολακισμός συνεχίσει σε συνδυασμό με άλλες εξελίξεις, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μην κερδίσει τις εκλογές».
Παραδειγματικά αναφέρει ως επιτυχημένη ανάλογη πρακτική την αποχώρηση του Γιάννη Βαρουφάκη «ο οποίος κόντεψε να οδηγήσει τη χώρα στο Grexit», αλλά και την «Αριστερή Πλατφόρμα» (τους «Λαφαζανικούς»).
Τι θετικό βρίσκει ο καθηγητής; Μα ότι ο Τσίπρας «κάνοντας έναν επώδυνο ελιγμό κατόρθωσε να αποφύγει την έξοδο από την ΕΕ, αποδεχόμενος ένα εξαιρετικά τιμωρητικό μνημόνιο». Το δεύτερο θετικό που βρίσκει στη θητεία Τσίπρα σε τεσσεράμισι χρόνια, ήταν ότι «κατάφερε να επιλύσει τη χρονίζουσα εκκρεμότητα του Μακεδονικού»!
Βεβαίως αναδύεται η απορία: Το «τιμωρητικό» πόθεν προκύπτει; Απλώς ο Βαρουφάκης υπό την εποπτεία και καθοδήγηση (που θα έπρεπε ως Πρωθυπουργού) του Τσίπρα, επιδείνωσε τα οικονομικά της χώρας και χρειάστηκαν σκληρότερα μέτρα που θα ήταν αχρείαστα αν δεν ακολουθούσε την άφρονα τακτική του.
Ο τότε ευρωβουλευτής Κώστας Χρυσόγονος, ήδη από τον Μάρτιο του 2015 είχε προειδοποιήσει τον Τσίπρα ότι με αυτή την τακτική οδηγεί τη χώρα στα βράχια.
Όμως ο Αλέξης αγρόν ηγόραζε, συνεπαρμένος από την… εντολή του πεπρωμένου που του έλαχε, να αλλάξει την Ευρώπη. Το fan club του, αντί να του καταλογίσει ευθύνες γιατί δυσχέρανε την οικονομική και διαπραγματευτική θέση της χώρας, με αποτέλεσμα να χρειαστούν σκληρότερα μέτρα, εφευρίσκει θεολογικίζοντες μύθους περί νέου «τιμωρητικού μνημονίου»!
Ελέω Πρεσπών
Σημειολογικά αναφέρουμε ότι όλη αυτή η θαλπωρή προς τον Τσίπρα, χρονικά αναπτύχθηκε ταυτόχρονα με αυτό που ισχυρίζεται ο καθηγητής, ότι «κατάφερε να επιλύσει την χρονίζουσα εκκρεμότητα του Μακεδονικού».
Η «λύση» αυτή ήταν το Άγιο Δισκοπότηρο που πρόσφερε ο Τσίπρας, όχι μόνο στον αριστερίζοντα «διεθνισμό», αλλά και τον διεθνοποιημένο φιλελευθερισμό. Έτσι του αφέθηκαν όλα τα ανομήματα. Η συνολική του θητεία αποτέλεσε πλημμέλημα μπρος στο… κοσμοϊστορικό γεγονός !
Δεν είναι τυχαίο που τότε - και εξ αυτού - στήθηκε η «Γέφυρα» που συνέθεσε την «προοδευτική Συμμαχία» που κόλλησε στον τίτλο του ΣΥΡΙΖΑ . Δεν είναι τυχαίο επίσης που οι εγχώριοι φιλελεύθεροι άρχισαν να συμπαθούν τον Τσίπρα και να του απευθύνουν συμβουλευτικές θωπείες να απαλλαγεί από τον Πολάκη και τους «πολακιστές», προκειμένου να γίνει η σώφρων δύναμη την κεντροαριστεράς και να προσκολλήσει το ΚΙΝΑΛ στο πλευρό του, αφού αυτό «δεν μπορεί» να αποτελέσει λύση!
Ούτε είναι τυχαίο που μια ημέρα μετά την καρατόμηση του Α. Λοβέρδου από τη θέση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΚΙΝΑΛ, ζήτησαν από τον Τσίπρα να αναλάβει άμεσες πρωτοβουλίες για συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ - ΚΙΝΑΛ.
Ήταν κάποιοι πρώην που βρίσκονταν στην περιφέρεια του ΚΙΝΑΛ και βρήκαν καταφύγιο στον ΣΥΡΙΖΑ μετά τις Πρέσπες (π.χ. Μουζέλης, Μπίστης, Λιάκος, Θεοχαρόπουλος – στον τελευταίο το ΚΙΝΑΛ είχε δώσει χαριστικά βουλευτική θέση - και άλλοι).
Στην αφ’ υψηλού πρόταση να τα βρει με το ΚΙΝΑΛ, κατ’ αρχάς διαφαίνεται ανάγλυφος ο διανοουμενίστικος σνομπισμός, για να μην πούμε ρατσισμός, έναντι της εναπομείνασας βάσης του ΚΙΝΑΛ. Δεν έχουν καταλάβει ότι η Φώφη δεν μπορεί να αποφασίσει ερήμην της βάσης, γιατί δεν θα βρει την ψήφο της.
Αυτή η βάση που της απέμεινε, αν ήταν να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, θα είχε αυτομολήσει όταν αυτός έταζε «ταμπούρλα να χορεύουν οι αγορές», κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και σκισίματα μνημονίων.
Τον Πολάκη, που ξάφνου ανακάλυψαν ότι δεν ταιριάζει στα αισθητικά τους μέτρα (ήρθαν τα άγρια να διώξουν τα ήμερα), δεν μπορεί να τον διώξει ο Τσίπρας. Του ταιριάζει αισθητικά και πολιτικά. Αν δεν του ταίριαζε θα τον είχε διώξει από καιρό.
Επίσης ο Πολάκης δεν είναι μόνος. Αρκεί να δει κανείς τις θετικές αντιδράσεις στις αναρτήσεις του στο αγαπημένο του μέσον, το Facebook. Ο Πολάκης έχει πολύ περισσότερη επίδραση στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ από ό,τι η λεπταίσθητη αριστεροσύνη των Mont blanc της διανόησης που μαγεύτηκαν από τον Τσίπρα επειδή αναγνώρισε τα Σκόπια.
Εντυπωσιάστηκαν τόσο που δεν βλέπουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το ίδιο λαϊκίστικο μόρφωμα και σήμερα. Απλό επίκαιρο παράδειγμα: Χθες ο ΣΥΡΙΖΑ σε ανακοίνωσή του καταγγέλλει την κυβέρνηση για τους πολίτες που στοιβάζονται στα Μέσα μεταφοράς και τους μαζικούς χώρους εργασίας, και συνεχίζει: «και από την άλλη προσπαθεί να πείσει πως ο μόνος υπαρκτός κίνδυνος είναι ο συνωστισμός σε πλατείες και δημόσιους χώρους».
Μάλιστα! «Προσπαθεί να πείσει» η κυβέρνηση για τον κίνδυνο στον συνωστισμό των κορονοπάρτι. Καλά κάνει και καταγγέλλει για τα υπόλοιπα. Αλλά όταν ισχυρίζεται ότι η κυβέρνηση «προσπαθεί να πείσει» για τον κίνδυνο των κορονοπάρτι, τι άλλο κάνει από το να κλείνει το μάτι στους «κλάμπερς» των νυχτερινών πλατειών; Και γιατί το κάνει;
