Όσοι πιστεύουν πως ο Πολακισμός αφορά μόνο ένα πρόσωπο, πλανώνται πλάνην οικτράν. Η συγκεκριμένη νοοτροπία έχει από καιρό αυτονομηθεί και διατρέχει οριζόντια μεγάλο μέρος του πολιτικού φάσματος, αλλά και της κοινωνίας.
Άνθισε σε μία εποχή, όταν οι πάνω και κάτω πλατείες ήρθαν σε όσμωση και ανακάλυψαν πολλά κοινά σημεία που έχουν, κυρίως τον ανορθολογισμό, την απόδοση όλων των δεινών στους κακούς ξένους, στην περιφρόνηση του κοινοβουλευτισμού και στη macho συμπεριφορές.
Αρκεί να θυμηθούμε την πολιτευτή της «Νίκης» που χαστούκισε μία βουλευτή της Ν.Δ. μέσα στην εκκλησία, τις απειλές ορισμένων βουλευτών των «Σπαρτιατών», την τραμπούκικη συμπεριφορά του βουλευτή του ΚΚΕ Θ. Παφίλη που πέταξε με δύναμη και οργή το κείμενο της συμφωνίας με τους δανειστές μέσα στη Βουλή. Και αυτά είναι μόνο λίγα από τα περιστατικά, στα οποία και περιορίζομαι για λόγους χώρου.
Ήταν εκείνη η εποχή, όταν σε αντίσκηνα που είχαν στηθεί στην πλ. Συντάγματος, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ τότε Α. Τσίπρας, αλλά και πολλά από τα πρωτοπαλίκαρά του, έδιναν συνεντεύξεις σε γνωστό συνομωσιολόγο, με ύφος επηρμένο νομίζοντας πως βρίσκονται στη σπηλιά του Ν. Ζαχαριάδη στον Γράμμο.
Το χωράφι οργώθηκε, ο σπόρος έπεσε και τώρα μαζεύουμε, ως κοινωνία, τη «σοδειά», με τη μορφή τραμπουκισμών, ύβρεων και προσβολών.
Η «σοδειά» αυτή δεν είναι τίποτα άλλο από μία ετερόκλητη συμμαχία όλων εκείνων που θέλουν να δουν τη χώρα να κατρακυλάει στον γκρεμό, προκειμένου πάνω στο ερειπιώνα της να οικοδομήσουν τη δική τους εξουσία.
Είναι ανεπίδεκτοι μαθήσεως, αρνητές κάθε προόδου μα και αποσυνάγωγοι των εξελίξεων. Πρόκειται για ένα, δεύτερο κύμα ανορθολογισμού που επιτίθεται στο δημόσιο χώρο, χωρίς αιδώ και καμία ηθική αναστολή. Θεωρούν τους πάντες διεφθαρμένους και τον εαυτό τους τιμητή των πάντων. Χαρακτηριστικές είναι οι ομαδικές επιθέσεις κατά χρηστών των Σελίδων Κοινωνικής Δικτύωσης, μίας πρακτικής, η οποία εγκαινιάστηκε στα υπόγεια της Κουμουνδούρου με τα επ’ αμοιβή τρολ, τα οποία δεν δίστασαν να υπερηφανευτούν για αυτό σε γνωστή τηλεοπτική εκπομπή. Τώρα την ίδια τακτική χρησιμοποιούν και από το άλλο άκρο του πολιτικού συστήματος, επιβεβαιώνοντας για άλλη μια τη θεωρία σύγκλισης των δύο άκρων.
Το κύμα αυτό του ανορθολογισμού δεν είναι εύκολο να αντιμετωπιστεί με λογικά επιχειρήματα, αφού τα μέλη του έχουν διακόψει κάθε σχέση με τη στοιχειώδη λογική και λειτουργούν μόνο με βάση τις προκατασκευασμένες έννοιες και πρότυπα στο μυαλό τους.
Και τι πρέπει να κάνουμε; Να τους αφήσουμε ελεύθερους να εκτσογλανίσουν την πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας; Κάτι τέτοιο θα ήταν ολέθριο αν δούμε τις επιπτώσεις που είχε μία τέτοια αντιμετώπιση σε άλλες χώρες (π.χ. ΗΠΑ - Τραμπ).
Τα κόμματα του συνταγματικού τόξου θα πρέπει να θέσουν ως μία από τις βασικές τους προτεραιότητες την αντιμετώπιση αυτού του ανορθολογικού, υποτιθέμενου αντισυστημισμού και εκτσογλανισμού, πριν είναι πολύ αργά.
