Του Βασίλη Γεώργα
Για να μην γελιόμαστε, απόψε που θα σβήσουν τα φώτα της επίσκεψης του γάλλου προέδρου στην Αθήνα, αυτό που μένει πίσω πέρα από τις μπίζνες με τα νερά και τα ωραία λόγια, είναι το μήνυμα ότι κανείς δεν είναι διατεθειμένος να αλλάξει τη συνταγή λιτότητας που επέλεξαν οι δανειστές για την Ελλάδα. Και πολύ περισσότεροι οι Γάλλοι που -όπως οι Γερμανοί- θέλουν τα λεφτά τους πίσω.
Κάθε λέξη από το στόμα του Macron για την ελληνική κρίση ήταν σαν να την είχε γράψει ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Wolfgang Schaeuble. Οι δύο τους μπορεί να έχουν διαφορετικό όραμα για την Ευρώπη της επόμενης ημέρας, αλλά συγκλίνουν απόλυτα στους τωρινούς χειρισμούς της ευρωζώνης απέναντι στο ελληνικό πρόβλημα το οποίο δεν θέλουν να το έχουν στα πόδια τους όταν αρχίζουν να υλοποιούν τα σχέδιά τους για την Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων.
Όσα με την γερμανική γλώσσα της αλήθειας έχουμε κατά καιρούς ακούσει να λέει ο Schaeuble, αυτά είπε και στη δική του γλώσσα της διπλωματίας ο Γάλλος πρόεδρος. Για να μην κινδυνεύσουμε από νέες αυταπάτες καλό είναι να λάβουμε σοβαρά υπόψη ότι προέρχονται από εκείνη την πλευρά που προβάλλεται ως ο ισχυρότερος «σύμμαχος» της χώρας στα Eurogroup και υπήρξε ο καθοριστικός παράγοντας που μαζί με τις ΗΠΑ «κράτησαν» τη χώρα μέσα στο ευρώ πριν από δύο χρόνια.
Είπε λοιπόν ο Emmanuel Macron ότι:
- για να γίνει η οποιαδήποτε μελλοντική ρύθμιση στο ελληνικό χρέος θα πρέπει πρώτα να ολοκληρωθούν οι μεταρρυθμίσεις στις οποίες συμφώνησε η ελληνική κυβέρνηση και να πιαστούν οι ήδη προκαθορισμένοι δημοσιονομικοί στόχοι. Δηλαδή να συνεχιστεί κανονικά το μνημόνιο και να ολοκληρωθεί χωρίς πισωγυρίσματα. Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ είναι με λίγα λόγια υποχρεωμένη να εφαρμόσει μέχρι κεραίας την πολιτική των Σαμαρά-Βενιζέλου που διέκοψε βίαια το 2015 και καμώνεται ότι αποκηρύσσει μέχρι σήμερα.
- ο παράγοντας του χρόνου ολοκλήρωσης της 3ης αξιολόγησης είναι κομβικός για την ομαλή ολοκλήρωση του προγράμματος. Το ενδεχόμενο νέων παρατεταμένων διαπραγματεύσεων πέραν του Δεκεμβρίου με πρόσχημα είτε τυχόν πρόσθετες απαιτήσεις του ΔΝΤ είτε για να εξυπηρετηθούν σκοπιμότητες της κυβέρνησης, θα μπορούσε να αποτελέσει την αιτία να τιναχτεί στον αέρα όλος ο σχεδιασμός για τη χώρα σε μια περίοδο κομβική για την θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη. Δεν είναι τυχαίο πως ο Γάλλος πρόεδρος έδωσε έμφαση στο γεγονός πως η Γαλλία στηρίζει την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ. Και υποθέτουμε βάσιμα ότι δεν το είπε τυχαία, γιατί στο μοντέλο που έχει στο μυαλό του για τη νέα Ευρώπη, τα πράγματα δεν γίνονται αυτόματα.
- για να δει φως η Ελλάδα μετά το τέλος του προγράμματος και να ελπίζει ότι μπορεί να βγει ομαλά από την κρίση, θα πρέπει να παραμείνει υπό την εποπτεία των ευρωπαίων και να συνεχίσει να δέχεται τη συνδρομή τους. Αυτό στην πράξη μας φέρνει πίσω στη συζήτηση που έχει ήδη ανοίξει για την πιστωτική γραμμή ή ένα τέταρτο μνημόνιο «ασφαλείας» ώστε όλοι να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο.
- ενδεχόμενη συμφωνία αποχώρησης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου μετά το τέλος του 3ου μνημονίου το 2018, προϋποθέτει αλλαγή σκυτάλης με το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο το οποίο θα λειτουργήσει ως φυσική συνέχεια του ΔΝΤ. Ο σχεδιασμός αυτός είναι κοινός μεταξύ Βερολίνου και Παρισίων.
Όλα τα παραπάνω είναι η απόδειξη πως το μήνυμα των Γάλλων «συμμάχων» δεν διαφέρει σε τίποτα από αυτό των Γερμανών «εχθρών» και όσα διαφορετικά ακούγονται προορίζονται για εσωτερική κατανάλωση. Η γραμμή Γερμανών και Γάλλων για την διαχείριση της ελληνικής κρίσης ήταν και παραμένει μια κοινή υπόθεση μεταξύ των δύο μεγαλύτερων δανειστών της χώρας.
Ο Αλέξης Τσίπρας το ξέρει αυτό καλύτερα από όλους αλλά δεν είναι σίγουρος ότι μπορεί να το διαχειριστεί. Γι αυτό και στη δική του ομιλία έβαλε μπροστά την Ευρώπη, επιστρατεύοντας και πάλι το επιχείρημα πως η έξοδος της Ελλάδας από το μνημόνιο το 2018 αποτελεί κρίσιμο διακύβευμα για το μέλλον ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ευρωζώνης. Ποντάρει με λίγα λόγια στο ότι οι εταίροι θα συνεχίσουν να στηρίζουν την Ελλάδα φοβούμενοι ότι αν δεν το κάνουν θα διαλυθεί όλο το υπόλοιπο οικοδόμημα.
Αυτό έχει μια δόση αλήθειας. Τα πράγματα από εδώ και πέρα αλλάζουν και δυσκολεύουν για όλους, αλλά κυρίως δυσκολεύουν για την Ελλάδα που βρίσκεται στην πιο μειονεκτική θέση ως η μοναδική χώρα της ευρωζώνης που έχει εγκαινιάσει άτυπα την δεύτερη ταχύτητα του ευρώ.
Οι αλλαγές που θα ξεκινήσουν να υλοποιούνται στις συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης μετά τις γερμανικές εκλογές θα είναι κομβικές για τη χώρα μας. Η Ελλάδα είτε θα υποχρεωθεί να αποκολληθεί από τον βασικό κορμό της ευρωζώνης εφόσον δεν μπορέσει να ακολουθήσει, είτε θα πάρει τώρα την απόφαση να προσαρμοστεί με κάθε επιπλέον κόστος.
Φωτογραφία SOOC
