Χαράς ευαγγέλια για τον Νίκο Μπίστη σε ανάρτησή του στα social media επειδή «κάποιος το τόλμησε». Ποιος ήταν ο γενναίος που η τόλμη αξίζει να δαφνοστεφανωθεί; Μα ο Κώστας Σκανδαλίδης, ο οποίος στο ieidiseis.gr δήλωσε: «Ο τόπος πρέπει να εξαντλήσει τη δυνατότητα να εκλέξει κυβέρνηση από την πρώτη εκλογή».
Εμείς συναινούμε. Ουδέν ορθολογικότερον αυτού. Μόνο που συμπλήρωσε: «Με τη συγκεκριμένη ΝΔ και τον αρχηγό της ιδιαίτερα όταν έχει ηγεμονική θέση δεν υπάρχει κανένα πεδίο συνεννόησης. Πολύ περισσότερο προγραμματικής σύγκλισης».
Ούτε αυτό θα ήταν αντικείμενο σχολιασμού μας, αν ο Μπίστης δεν κατήγγειλε στο Facebook ότι: «Την έπεσαν» στον Σκανδαλίδη όσοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θέλουν να συντηρήσουν τη διαιρετική τομή του 2010- 2015, να διαιωνίσουν το χάσμα ανάμεσα στις προοδευτικές δυνάμεις» - «Αξίζει να διαβάσετε - συνεχίζει ο ίδιος – τις επιθέσεις εδώ μέσα ( στο facebook), το μένος, την έκρηξη ελιτισμού απέναντι σε αυτόν τον «παλιό πασοκτζή» που αρνείται να κάνει ότι δεν καταλαβαίνει … Ακριβώς επειδή ο Κώστας δεν υπεκφεύγει, δεn αοριστολογεί αλλά απαντά στο κρίσιμο ερώτημα - στο πως - που ματαίως ορισμένοι νομίζουν ότι μπορούν να αποφύγουν»!
Και από κάτω στην ανάρτηση οι ολοφυρόμενοι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ δυσαρεστούντο και εξακόντιζαν απαξιωτικές απόψεις κατά Σκανδαλίδη (ήθελές τα και παθές τα), επειδή δήλωσε ότι με την συγκεκριμένη ΝΔ και τον αρχηγό της δεν υπάρχει κανένα πεδίο συνεννόησης. Εντάξει, ας συμφωνήσουμε σε αυτό. Οι οπαδοί πάντα είναι θυμικοί, οργιώδεις, και φαντάζονται από το πληκτρολόγιο πολιτικές μάχες στα Καταλαυνικά Πεδία μέχρι τελικής πτώσεως του αντιπάλου. Οπαδοί είναι, δεν κρίνονται και δεν ελέγχονται. Η κάλπη αποφασίζει για το δίκιο τους.
Όμως κρίνονται και ελέγχονται οι διαπρύσιοι κήρυκες που αυτοστρατολογούνται να γεφυρώσουν «τη διαιρετική τομή 2010-2015». Ο Μπίστης ενεργός πολιτικά, εν εγρηγόρσει νοητικά, αποφεύγει να αναφέρει ποιος δημιούργησε αυτή τη «διαιρετική τομή». Θα έπρεπε να το θυμάται και να μην το αποκρύβει. Από τις δικές μας μνήμες - που σίγουρα δεν λανθάνουν - δεν ήταν το ΠΑΣΟΚ που αλυχτώντας κατήγγειλε κάποιους ως Μερκελιστές, ως μιμητές της οικονομικής πολιτικής του Πινοσέτ, ως γερμανοτσολιάδες, ως φασίστες, ως προδότες, ως τσιράκια του ΔΝΤ - και άλλα «εύοσμα».
Ήταν τότε... Τότε που οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ψηφίζοντας τα αναγκαστικά μνημόνια, έφευγαν μεσάνυχτα από την πίσω πόρτα της Βουλής που συνδέεται με τον Εθνικό Κήπο. Τότε που περπατούσαν μέσω αυτού στα χωμάτινα μονοπάτια υπό τον φόβο του λιντσαρίσματος από τα αφρισμένα πλήθη των Συριζαίων και των Χρυσαυγιτών που παραμόνευαν έμπλεα οργής στην βασιλίσσης Σοφίας και την πλατεία συντάγματος… Τότε που κυνηγούσαν τον γηραιό Απόστολο Κακλαμάνη και τραυμάτιζαν τον εκλεγμένο πρόεδρο της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλο… Τότε που προπηλάκιζαν τον Θ. Πάγκαλο ή τον Π. Ευθυμίου… Τότε που τα συριζαίικα στελέχη ( τα οποία εκ των υστέρων ανταμείφθηκαν), ειδοποιούσαν μέσω Twitter σε ποια ταβέρνα των βορείων προαστίων έτρωγε ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου για να σπεύσουν τα οργανωμένα φουσάτα να τον «περιλάβουν» - τον προδότη…
Δεν είναι το... παράπονο κάποιου… πληγωμένου ΠΑΣΟΚου αυτά που αναφέρει ο γράφων, όπως μάλλον θα εκληφθεί (η πείρα και η ηλικία του, απάδει της κομματικής στράτευσης). Είναι διαπιστώσεις ενός πολίτη που εξακολουθεί να παρακολουθεί την πολιτική αλητεία η οποία εκδηλώθηκε τότε να παρουσιάζεται ως δήθεν μεταμορφωμένη, και να εκφράζεται επιτιμητικά άνευ ουδεμίας τύψεως και αυτοκριτικής. Και να εκφράζεται από ανθρώπους που υπήρξαν ευκαιριακά στο ΠΑΣΟΚ (όπως ο Μπίστης που χρημάτισε υφυπουργός του Σημίτη, προς τιμήν του), ή ακόμα χειρότερα από ανθρώπους με «επάγγελμα ΠΑΣΟΚ» όπως ο Σκανδαλίδης.
Ναι, δεν θα πείσει ο γράφων γι’ αυτό που διαβεβαιώνει ότι δεν γράφει ως Πασόκος, αλλά ούτε τον νοιάζει να πείσει: Όμως αυτή η πολιτική αλητεία του ΣΥΡΙΖΑ στην αντιμνημονιακή του… «εποποιΐα» (η οποία κατέληξε στην υπογραφή τρίτου μνημονίου, σε πλεονάσματα ως το 2060 και σε υπαγωγή της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια – επιπροσθέτως του κόστους των καμιά εκατοστή δις), δεν δύναται να αποκαθαρθεί με την επίκληση του «αριστερού πλεονεκτήματος» και της επίκλησης προς άρση της «διαιρετικής τομής» από τον κάθε Σκανδαλίδη ή Μπίστη.
Δεν υπάρχει τομή. Υπάρχει πληγή. Δεν το κατανοούν. Δικό τους θέμα. Και δεν θα κλείσει παρά μόνο με μια δημόσια - πολύ δημόσια όμως - συγγνώμη από τον ΣΥΡΙΖΑ. Εννοούμε «συγγνώμη», όχι το βελουδένιο του Τσίπρα «Είχαμε αυταπάτες».
Αντί αυτού γίνονται άτεγκτοι κήνσορες επειδή το ΠΑΣΟΚ δεν τακιμιάζει μαζί τους. Το ΠΑΣΟΚ, ακόμη και διασπασμένο (σε ΠΑΣΟΚ και ΚΙΔΗΣΟ), καταρρακωμένο ηθικά, ξεπέρασε το 7% τον Ιανουάριο του 2015. Είναι ο κόσμος που αντιστάθηκε στον ευτελισμό, στον λαϊκισμό, στην οδοστρωτηριακή ισοπέδωση της Τσιπρικής καταγγελτικότητας. Και νομίζουμε ότι «είναι ακόμη εδώ». Αν θα το απογοητεύσει ο Ανδρουλάκης είναι άλλο θέμα. Προ το παρόν αυτός ο κόσμος νομίζουμε ότι δεν δέχεται τις νουθεσίες κάθε «εύκαμπτου».
