Θα είχε διαλάθει του ενδιαφέροντός μας η ελαφρούτσικη δήλωση Κασσελάκη στον Σταύρο Θεοδωράκη για τα δύο αγόρια που θέλει με τον σύντροφό του, δεδομένης της επικαιρότητας των αυτοδιοικητικών εκλογών, και κυρίως των αιματηρών γεγονότων στο Ισραήλ.
Αλλά η τραμπούκικη χυδαιότητα Μπέου και η παρέμβαση της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου για τις δηλώσεις του, το διατηρούν στην επικαιρότητα.
Με μια άλλη ματιά, σε πολιτικό επίπεδο είναι γεγονός, ότι πρώτη φορά κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μονοπωλεί την ειδησεογραφία όχι για τις προγραμματικές του θέσεις αλλά για την προσωπική ζωή του αρχηγού του!
Μια ανάλαφρη συνέντευξη ανθρωποκεντρικού χαρακτήρα στον Σταύρο έριξε σκιά στον ίδιο τον αρχηγό, ενώ δημιούργησε σοκ στο κόμμα του, γιατί κατά πολλούς ξέφυγε από αυτό που θεωρούν ως αξιακό φορτίο της Αριστεράς!
Σοκάρισε διπλά η αναφορά του ότι με τον σύζυγό του Τάιλερ θέλουν δυο αγόρια, τον Απόλλωνα και τον Ηλία, μέσω παρένθετης μητέρας. Αφενός γιατί χρησιμοποιώντας παρένθετη μητέρα υποβιβάζει τη γυναίκα αποδίδοντάς της τον ρόλο της τεκνοποιητικής μηχανής μιας χρήσης. Τον ρόλο μιας ενοικιαζόμενης εκκολαπτικής κοιτίδας η οποία θα παραγάγει το «προϊόν» και θα το παραδώσει στον εντολέα πληρωτή - τόσα χρόνια αριστερού φεμινισμού πήγαν στράφι…
Επί πλέον γιατί το πρόβλημα δεν είναι αυτό καθεαυτό η παρένθετη μητέρα. Αυτό δικαιώνεται ηθικά σε περιπτώσεις λόγων υγείας, αλλά όχι και η οικονομική δοσοληψία που εμπεριέχει η πρακτική αυτή. Γιατί μισθωτοί των 800-1000 ευρώ δεν έχουν αυτές τις πολυτέλειες του Στέφανου να νοικιάσουν τη μήτρα μιας φτωχής γυναίκας - γιατί καμιά γυναίκα των βορείων προαστίων δεν θα είχε την ανάγκη να νοικιάσει τη μήτρα της.
Πέραν όμως της ταξικής πτυχής, υπεισέρχονται τεράστια θέματα βιοηθικής, καθώς η επιλογή φύλου - που τεχνικώς μπορεί να γίνει - τέμνει τα σύνορα της ευγονικής.
Όπως έγραψε ο Θάνος Πλεύρης (μετά λόγου γνώσεως ως διατελέσας υπουργός Υγείας), «η ΕΕ απαγορεύει, πλην εξαιρέσεων για λόγους υγείας, την επιλογή φύλου όπως και την επιλογή χαρακτηριστικών, π.χ. χρώμα ματιών, ως αντίθετες πρακτικές στους βιοηθικούς κανόνες. Τέτοιες πρακτικές παραπέμπουν σε ευγονική».
Το θέμα είναι αρκετά ευαίσθητο, ήδη δημιουργεί αντιθέσεις και διαμάχες στο εσωτερικό των κοινωνιών, ενώ απασχολεί τους επιστήμονες των κοινωνικών επιστημών και τους διανοούμενους
Αφετέρου σοκάρει η επιλογή δύο αγοριών ως μια πρόθεση, που στην εποχή της ισότητας των φύλων, μας επιστρέφει συμβολικά στις αρχαϊκές κοινωνίες, όπου τα αγόρια ήταν ευλογία και τα κορίτσια περιττό βάρος.
Αλλά τότε το επέβαλαν οι συνθήκες της ζωής. Για τις αγροτικές και ποιμενικές κοινωνίες, καθώς απαιτείτο σκληρή διαπάλη με τη γη και σωματική αντοχή για να αντιμετωπιστούν οι αντίξοες συνθήκες. Τα αγόρια ήταν «παραγωγικά εργαλεία», κατάλληλα να διατηρήσουν και να επαυξήσουν την οικογενειακή περιουσία.
Από τα μέσα του περασμένου αιώνα όπου οι γυναίκες εισήλθαν μαζικά στην παραγωγική διαδικασία, άρχισε να επέρχεται η ισότητα, που έγινε συνείδηση στις δυτικές κοινωνίες, με αποτέλεσμα να αντανακλάσει και στη διαμόρφωση του νομικού και θεσμικού εποικοδομήματος.
Παράλληλα, η ευχή τα δυο αγόρια να κληρονομήσουν τα χαρακτηριστικά των δύο γονέων, αντανακλά ναρκισσιστικό οίστρο. Ενδεχομένως η επιθυμία του μέσου γονέα να είναι αυτή - αν είναι - αλλά δεν συνάδει με τη φιλοσοφία της Αριστεράς, που θέλει τα παιδιά αυτόνομες οντότητες να αναπτύσσουν τη δική τους προσωπικότητα.
Για να καταλαγιάσει το θόρυβο ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, απάντησε: «Απέναντι σε μια κόρη, έχω ακόμα αναπάντητα ερωτήματα για το αν θα είμαι σε θέση να τη διαπαιδαγωγήσω σωστά, να ανταποκριθώ με επάρκεια στις ερωτήσεις της για την εφηβεία, την έμμηνο ρύση, τη γυναικεία σεξουαλικότητα - όλα όσα συνθέτουν τη μοναδικότητα της γυναικείας φύσης».
Μπα; Η γυναικεία φύση έχει μοναδικότητα; Οι φανατικές αριστερές δικαιωματίστριες υποστηρίζουν ότι το φύλο είναι «κοινωνική κατασκευή», ενώ το αίσθημα μητρότητας δεν υπάρχει εκ φυσικού, αλλά το επέβαλε η πατριαρχία για να κρατά υποταγμένες τις γυναίκες!
Οι ίδιες βέβαια δεν αντέδρασαν στον αριστερό αρχηγό που αντιμετωπίζει τις γυναίκες ως μήτρες παραγωγής εμβρύων.
Μόνο η βουλευτής Ακρίτα, μητέρα υιοθετημένου παιδιού, παρενέβη. Όπως έγραψε, η άποψή της μέσα από την προσωπική της εμπειρία, είναι ότι το ζητούμενο δεν πρέπει να είναι η αναπαραγωγή του DNA μας (και σιγά το DNA δηλαδή) - η παρένθεση δική της - αλλά η αγκαλιά, η στοργή και η προστασία σε ένα παιδί που ήδη βρίσκεται ανάμεσά μας».
Αυτά από τον «Κρητίκαρο» που δεν είναι «Αμερικανάκι», όπως δήλωσε στον Θεοδωράκη. Χωρίς να συνειδητοποιεί ότι και αυτός ο όρος έρχεται από την εποχή της ανισότητας ανδρών και γυναικών, του αυξημένου τοπικιστικού σοβινισμού, και της «τοξικής αρρενωπότητας» όπως αρέσκονται να καταγγέλλουν - και -οι φεμινίστριες του κόμματός του...
Όλα λάθος δηλαδή! Όλα εκτός Αριστεράς!
