Το συνέδριο που εκτός απροόπτου, θα διεξαχθεί τέλη Φεβρουαρίου, ελπίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ να αποτελέσει το εναρκτήριο λάκτισμα για την ανοδική πορεία του κόμματος που έχει καθηλωθεί σε μια γκρίζα νηνεμία ποσοστών. Λιμοί σεισμοί και καταποντισμοί συνέβησαν στη χώρα, ήτοι φωτιές, πλημμύρες, συνέχιση της πανδημίας, εισαγόμενη ακρίβεια, αλλά το μοτέρ δεν παίρνει μπρος.
Τώρα ελπίζουν το συνέδριο να αποτελέσει την προωθητική δύναμη που θα τους ξεσκουντήσει προς τα πάνω, αρκεί λέει να είναι ενωτικό. Όντως υπάρχει μια κάθετη διαίρεση εντός του ΣΥΡΙΖΑ μεταξύ των παλιών στελεχών και των επήλυδων που προσέτρεξαν για να αποτελέσουν ομοτράπεζους του συμποσίου της εξουσίας.
Όσο απολάμβαναν το ευωχικό τραπέζι δεν έδιναν σημασία στις διαφορές, ή αυτές είχαν ελάσσονα σημασία και απήχηση στην ενότητα. Φευ η εξουσία παρήλθε και έκτοτε έμειναν χωρίς ενοποιητικό στοιχείο
Οι διαχωρισμοί, οι νοοτροπίες, οι διαφορετικές στρατηγικές και αντιλήψεις για την πολιτική φυσιογνωμία του κόμματος, άρχισαν να γίνονται εμφανείς. Όπως ας πούμε στο θέμα της ελληνογαλλικής συμφωνίας που μέρος των Πασόκων, των Γεφυραίων και των ΔΗΜΑριτών, ήταν υπέρ, αλλά υπερίσχυσε η άρνηση. Και αυτή στηρίχθηκε σε δύο αιτίες.
Αφενός στην επίδραση της αριστερόστροφης παλαιοκομματικής πτέρυγα (οι ένοπλες δυνάμεις μας είναι οι… διπλωματικές μας σχέσεις, κατά τον Νίκο Φίλη), αφετέρου στην υστερική (που την θεωρεί «δομική») αντιπολίτευση που προσπαθεί να ασκήσει ο Αλέξης. Πιστεύει ότι έτσι αποδομεί την κυβέρνηση, μη κατανοώντας ότι αντιθέτως έτσι καθηλώνει τον ΣΥΡΙΖΑ, σκιαγραφώντας του προφίλ αριστερού γκρουπούσκουλου και όχι σοβαρού κόμματος εξουσίας.
Τώρα ενόψει συνεδρίου οι μεταξύ τους διαφορές προβάλουν πιο έντονες. Στο περίφημο μυστικό δείπνο στην Οικία Φλαμπουράρη, που αποκάλυψε η Καθημερινή, εκλήθησαν μόνο στελέχη του παλιού κομματικού ΣΥΡΙΖΑ που σκεπάζονται από την «Ομπρέλα», και η προεδρική φρουρά, μεταξύ των οποίων και ο Ραγκούσης. Έμειναν απέξω ως φτωχοί συγγενείς οι υπόλοιποι πασόκοι, δημαρίτες και γεφυραίοι. Η «προοδευτική συμμαχία» δηλαδή που στολίζει τύποις το λογότυπο του ΣΥΡΙΖΑ.
Στη δε συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου που ακολούθησε, οι κομματικοί έδειξαν να μην έχουν διάθεση να παραχωρήσουν το κόμμα στους ξενόφερτους, παρόλο που ( για να διατυπώνουμε την αλήθεια των πραγμάτων) ήταν αυτοί που τους ανέβασαν από το 4% στο 36,34% το 2015, τους διατήρησαν στο 31,53% το 2019, και επίσης τους διατηρούν τώρα πέριξ του 25% στις δημοσκοπήσεις.
Ο Αλ. Τσίπρας πρότεινε να συμμετάσχουν αριστίνδην στο συνέδριο των 5.000 συνέδρων 150 μη κομματικές προσωπικότητες. Οι κομματικοί αντέτειναν να υπάρχουν μεν προσκεκλημένοι αλλά χωρίς δικαίωμα ψήφου. Αυτό έχει λογική. Πατάει στην υποψία ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα προσκαλέσει δικούς της, οπότε και η ψήφος θα είναι εμμέσως προεπιλεγμένη υπέρ του.
Το πολιτικό πρόβλημα που θα αναδυθεί είναι η αντίσταση στην πρόταση Τσίπρα, ώστε η νέα Κεντρική Επιτροπή που θα συγκροτηθεί να απαρτίζεται κατά 20% από μέλη της «Προοδευτικής Συμμαχίας». Οι κομματικοί αντέδρασαν αντιτείνοντας η ποσόστωση να πέσει στο 10%.
Η αντίδραση οφείλεται αφενός στην αίσθηση ιδιοκτησίας του κόμματος που διακατέχει τους παλιούς, αφετέρου και πάλι στο γεγονός ότι οι καινούργιοι ήρθαν επί Αλέξη, άρα και αυτοί στις αποφάσεις και ψηφοφορίες θα ακολουθήσουν τις κατευθύνσεις του. Εξ όλων αυτών, οι Πασόκοι και Δημαρίτες που προσέτρεξαν, λογικό είναι να νιώθουν ότι τους αντιμετωπίζουν σαν παρείσακτους.
Ο Τσίπρας θέλει ένα ενωτικό συνέδριο που θα αποτελέσει το εφαλτήριο της δημοσκοπικής ανόδου. Οι προδιαγραφές, με τη δική του τάση να καθορίσει τα ποσοστά ενός κατευθυνόμενου συνεδρίου, και οι αποκλεισμοί που θέλουν να επιβάλουν οι κομματικοί, δεν προμηνύουν κάτι τέτοιο.
Ωστόσο αυτό δεν είναι καν το μείζον. Είναι σκιαμαχία. Ποτέ τα συνέδρια δεν καθόρισαν την εκλογική επιρροή ενός κόμματος, όποιες αποφάσεις και να πήραν, οπουδήποτε (εντάξει υπάρχει το 20ο της αποσταλινοποίησης, άντε και του Επινέ που έφερε τον Μιτεράν στην εξουσία, αλλά μιλάμε για άλλες τάξεις μεγεθών).
Τα συνέδρια αποτελούν μια δόση εσωτερικής αναζωογόνησης, ανακατανομής εσωτερικών δυνάμεων, αλλά τα αποτελέσματά τους τα διαβάζουν μόνο οι σύνεδροι, αφήνοντας αδιάφορη την κοινωνία.
