Του Γιάννη Σιδέρη
Ο Νίκος Φίλης πήρε σβάρνα τα Media-κά μεϊντάνια και δεν προλαβαίνει να δίνει συνεντεύξεις, για το πόσο διαφωνεί με τα αυτο-δοξαστικά πανηγύρια που ετοιμάζει ο κ. Τσίπρας, ενόψει της «καθαρής» εξόδου από τα μνημόνια τον Αύγουστο!
Δεν μας αφορά το πρόσωπο αυτό καθ΄εαυτό (έτσι κι αλλιώς η στήλη το θεωρεί από τα καθαρά του ΣΥΡΙΖΑ), ούτε θεωρεί ότι η πρόσφατη «πολυλογία» του κρύβει ύστερες προσωποκεντρικές σκέψεις, να ηγηθεί δηλαδή της τάσης των «53». Ένα πρόσωπο που βρήκε δεύτερο στο συνέδριο, ενδιαφέρεται να εκφράσει - ει δυνατόν - το σύνολο του κόμματος και όχι ένα μέρος του, και μάλιστα μειοψηφικό. Εκείνο που μάλλον τον παρακινεί είναι να διασώσει το αριστερό προφίλ του κόμματος, ως «περιουσία» για την επόμενη ημέρα.
Ως εκ τούτου περιπτωσιολογικά τον αναφέρουμε, ως ενδεικτικό της μεγάλης αγωνίας που διακατέχει τον κομματικό κορμό, βλέποντας την υποταγμένη κυβέρνηση να βουλιάζει στη αναξιοπιστία, τον αμοραλισμό, την ανικανότητα, την έλλειψη αξιών και αντιστάσεων, υλοποιώντας μια πολιτική που βρίθει φανφαρόνικων δηλώσεων των υπουργών, και μηδαμινού αποτελέσματος - όπως η λιχρή ανάπτυξη που «πέτυχαν» και η οποία έμεινε από καύσιμο στο δρόμο.
Μεγάλη τους αγωνία, λέει, είναι η αποτροπή της παραπέρα φτωχοποίησης των Ελλήνων! Αφού ελεεινολόγησαν το mail χαρδούβελη με μέτρα 800 εκ. (άντε να γίνονταν διπλάσια ή τριπλάσια, να φτάναμε έστω στα 2,5 δισ.) με τη δική τους πολιτική στοίχησαν στο λαό έως και 200 δισ. (ας αποδεχτούμε τον αριθμό που έδωσε ο δικός τους βουλευτής Σάκης Παπαδόπουλος, δεν είναι τόσα πολλά είναι μόνο 30 με 35 δισ. - ευτυχώς δηλαδή που γλυτώσαμε το περιβόητο mail).
Γνωστά αυτά θα πείτε. Ναι αλλά το πρόβλημα είναι ότι αυτά τα γνωστά περνούν απαρατήρητα. Η περίοδος του 1ου εξαμήνου, θεωρείται ως «ό γέγονε γέγονε», ως να είναι μία παρένθεση που δεν έγραψε ιστορία, που πέρασε αλλά δεν επισώρευσε τις δυσμενείς επιπτώσεις της στην οικονομία της χώρας και στην κοινωνία.
Ε όχι και σοσιαλδημοκρατία ο ΣΥΡΙΖΑ
Η πολιτική τους έπαρση απορρέει από την αυταρέσκεια ότι αυτοί είναι αριστεροί, είναι οι μόνοι που ενδιαφέρονται για το λαό (και ας τα έχουν κάνει στάχτη και μπούλμπερη όπου κυβέρνησαν) και δεν τους επιτρέπει το στοιχειώδες: Να ζητήσουν ταπεινά συγνώμη από το λαό για το επιπλέον άχθος που του επέβαλαν. Αν τώρα οι εκτός κυβέρνησης σύντροφοι του κ. Φίλη νοιάζονται για τη μη περικοπή περαιτέρω των συντάξεων, θα πρέπει πρώτα να αναγνωρίσουν δημοσίως ότι η περικοπή αυτή είναι αποκλειστικά δικό τους έργο. Θα το επιβαρυνθούν οι συνταξιούχοι αλλά το χρεώνονται οι ίδιοι.
Οπότε είναι εκ του πονηρού η επίκληση Φίλη στο ΒΗΜΑ, πως «είναι επιτακτική ανάγκη η πολιτική συνεννόηση ανάμεσα σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις ώστε να επιδιωχθεί η ακύρωση αυτών των οδυνηρών μέτρων στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης για την έξοδο. Η εθνική συνεννόηση που είναι απαραίτητη για τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, είναι κατ΄ αναλογίαν απαραίτητη και για τα θέματα της κοινωνίας και της οικονομίας».
Το πόσο απαραίτητη θεωρεί η κυβέρνηση την συνεννόηση για εθνικά θέματα - δεν αφορά στο παρόν κείμενο - εφάνη από την μικροπολιτική συμπεριφορά της έναντι της ΝΔ όταν άνοιξε το Σκοπιανό. Όμως: Από πότε έγινε η οικονομία θέμα πολιτικής συνεννόησης; Μαζί με την αντιπολίτευση συνέταξαν το οικονομικό τους πρόγραμμα (πχ της Θεσσαλονίκης); Μαζί διήγαν στην εξουσία κατά το πρώτο αλλοπρόσαλλο εξάμηνο; Ή μήπως μαζί διεξήγαγαν τις ατέρμονες αξιολογήσεις;
Και καλά, ο κ. Φίλης ζητεί με ύστερη κομματική σκοπιμότητα την συναίνεση της αντιπολίτευσης προκειμένου να ενοχοποιήσει την κριτική της (ήδη γίνεται προσπάθεια να περάσει η άποψη ότι σε τόσο δύσκολους καιρούς για τη χώρα, την αντιπολίτευση την ενδιαφέρουν τα κομματικά της μαγαζάκια – ενώ από το 2010 ως το ''15 που αλυχτούσε ο ΣΥΡΙΖΑ οι καιροί ήταν εύκολοι και ευτυχείς)…
Όμως υπάρχουν και οι καλοπροαίρετοι. Μη συριζαίϊκων απόψεων αρθρογράφοι τάσσονται υπέρ της συναίνεσης. Μεταξύ τους και ο καθηγητής Ν. Μαρατζίδης, του οποίου το όνομα είναι πρόσβαρο, όχι για τον καθηγητικό του τίτλο αλλά για το συγγραφικό του έργο σχετικά με την ελληνική Αριστερά και την ιστορία της.
Χθες στην «Καθημερινή», προσπαθώντας να αντιταχθεί στη δημιουργία «Αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου», καθώς αυτά είναι «ατελέσφορα και άγονα», αποφάνθηκε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μετασχηματίζεται σε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα και «η αλλαγή αυτή γίνεται στα τυφλά, μέσω της τριβής του με τις απαιτήσεις της διακυβέρνησης χωρίς προγενέστερη σοβαρή θεωρητική επεξεργασία, υπό την πίεση της επιθυμίας για παραμονή στην εξουσία και της διάθεσης να παίξει κεντρικό ρόλο στη συνέχεια!
Σημείωση: Η στήλη είναι μια απλή δημοσιογραφική σκοπιά, δεν υπερεκτιμά εαυτόν και την εμβέλειά της, ώστε να εκφράσει άποψη για το δέον ή μη, της σύμπηξης Αντι-ΣΥΡΙΖΑ Μετώπου.
Όμως αυτό ακριβώς, η αποδοχή των απαιτήσεων διακυβέρνησης εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ, υπό τη πίεση της επιθυμίας για παραμονή στην εξουσία χωρίς προγενέστερη σοβαρή θεωρητική επεξεργασία, είναι μεταμορφισμός, που θα έλεγε και ο Γκράμσι. Η σοσιαλδημοκρατία είναι αποτέλεσμα μιας ιστορικής πορείας θεωρητικών επεξεργασιών, προβληματισμών, πολιτικής αναζήτησης που αριθμεί έναν και πλέον αιώνα. Είναι μια κατάκτηση πολιτικής κουλτούρας που δεν έχει σχέση με τη μπρουτάλ συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε με το κοινωνικό και κομματικό - αλλά παρότι παινεύονται, όχι ταξικό - μίσος που εξακόντισε. Εχει γνωρίσματα την ποιότητα σκέψης, τη συνειδητή συναίνεση, την ειλικρίνεια προς το λαό, την ανοχή στην έκφραση διαφορετικών απόψεων (χωρίς υφίστανται τη μισαλλοδοξία και το μπούλινγκ της μισερής Συριζαίικης επιθετικότητας), την ανοιχτή αλλά όχι ανοχύρωτη κοινωνία, την υπηρέτηση του κράτους δικαίου, την κοινωνική μέριμνα για τους αδυνάτους, την απέχθεια στον λαϊκισμό κλπ, κλπ.
Η σοσιαλδημοκρατία εν τέλει είναι έρμα πολιτικών και ηθικών αξιών, που επ' ουδενί ανιχνεύονται στον ΣΥΡΙΖΑ.
