Μνημονιακή συνταγή για να αλλάξει τον δημοσκοπικό «παγετώνα» επιστρατεύει ο Αλέξης Τσίπρας στην πορεία προς την κάλπη του 2023. Τα σημάδια και οι ομοιότητες άλλωστε περισσεύουν. Με ακλόνητη τη φόρα από πρόγραμμα των 20 δισεκατομμυρίων που εξήγγειλε από τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, σε λιγότερο από δεκαπέντε ημέρες έχει τάξει όχι μια αλλά δυο επαναδιαπραγματεύσεις.
Από την Πέλλα ο κ. Τσίπρας έδωσε την προεκλογική υπόσχεση ότι θα χρησιμοποιήσει τη διαπραγματευτική δεινότητα του για να κάνει δικαιότερες τις κατανομές των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας: «Η δική μας πολιτική βούληση ότι μια από τις πρώτες επιλογές μετά τις εκλογές μιας προοδευτικής κυβέρνησης θα είναι η επαναδιαπραγμάτευση και αναδιανομή των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης προκειμένου να στηριχθεί η αγροτική παραγωγή».
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κατά την πάγια πρακτική του προσπέρασε πολιτικά την αλήθεια των αριθμών για τις δυνατότητες υλοποίησης του σχεδίου Ελλάδα 2.0, μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας στη σύσταση του οποίου πρωτοστάτησε η Αθήνα.
Η διαπραγμάτευση της παρούσας κυβέρνησης που έχει κερδίσει για λογαριασμό της Ελλάδας τους περισσότερους πόρους κατά κεφαλήν στην Ευρώπη για το Ταμείο Ανάκαμψης.
Η δε, εφαρμογή του ελληνικού σχεδίου, εξελίσσεται εντός χρονοδιαγράμματος και θα έχει ως συνέπεια, κατά την κυβέρνηση, την αύξηση του ΑΕΠ κατά 7% καθώς επίσης η δημιουργία 200.000 νέων θέσεων απασχόλησης μέχρι το 2026.
Παρόλα αυτά, όπως λέει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, «ο κ. Τσίπρας… φαντασιώνεται την ανάσχεση αυτή της πορείας με μια ακόμη νέα «περήφανη διαπραγμάτευση» του σχεδίου για το Ταμείο Ανάκαμψης. Θέση που δεν δηλώνει μόνο άγνοια, αλλά καθίσταται και επικίνδυνη όταν διατυπώνεται δημοσίως καθώς θα είχε τεράστιο δημοσιονομικό κόστος για την πατρίδα».
Άλλωστε οι μνήμες είναι ακόμη νωπές όταν τον Ιανουάριο του 2013 έταζε επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης χωρίς μνημόνιο. Είχε μπολιάσει τη διακήρυξή του με την έωλη απειλή ότι «στην επαναδιαπραγμάτευση δεν θα κάνουμε πίσω». Δυο χρόνια αργότερα και μετά την περήφανη διαπραγμάτευση που λίγο έλειψε να πετάξει τη χώρα έξω από την ευρωζώνη, εξωράιζε την πολιτική ζαριά της κυβέρνησής του:
«Αποφασίσαμε, λοιπόν, με υψηλή αίσθηση της ευθύνης και γνωρίζοντας την κρισιμότητα της απόφασης αυτής, να αποτρέψουμε ένα πολιτικό Grexit με οικονομική πρόφαση». «Το παραδεχόμαστε, πήγαμε σε ένα δύσκολο συμβιβασμό με ένα πρόγραμμα υφεσιακό, διότι στην παρούσα φάση, στους δυσμενείς σημερινούς πολιτικούς συσχετισμούς στην Ευρώπη, δεν είχαμε άλλη επιλογή», έλεγε μιλώντας στη Βουλή στις 11 Ιουλίου 2015 με τις τράπεζες κλειστές και τα κρατικά ταμεία άδεια.
Ο Αλέξης Τσίπρας φαίνεται ότι έχει λησμονήσει τους κινδύνους που έχει διατρέξει η χώρα από τις διαπραγματευτικές εμμονές. Έτσι στις 12 Νοεμβρίου ανέσυρε από το χρονοντούλαπο τις μνημονιακές κορώνες και μάλιστα σε μια συνάντηση με τον Πρέσβη της Γαλλίας στην Ελλάδα. Ο κ. Τσίπρας στη συνάντηση του με τον κ. Πατρίκ Μεζονέβ έδινε τελεσίγραφο στο Παρίσι ότι εάν γίνει πρωθυπουργός θα επαναδιαπραγματευτεί τις αμυντικές συμβάσεις για τα μαχητικά Rafale και τις φρεγάτες Belharra, βάζοντας ως καμουφλάζ τη διεκδίκηση υποκατασκευαστικού έργου και ερευνητικών προγραμμάτων για την ελληνική αμυντική βιομηχανία.
Το μοτίβο της στρατηγικής από τα χρόνια των μνημονίων έρχεται να επιβεβαιώσει η αγαπημένη τακτική για τους πλειστηριασμούς. Αυτούς για τους οποίους ως αντιπολίτευση έστηνε «γκιλοτίνες» και με το περιβόητο σύνθημα «κανένα σπίτι στο χέρι τραπεζίτη» έταζε μια «νέα Σεισάχθεια».
Η υπόθεση Κολοβού αναβίωσε αυτή την τακτική Τσίπρα ο οποίος ξέχασε ότι ο νόμος της κυβέρνησής του, τον Μάρτιο του 2019, έβγαλε στον δρόμο τη δημοσιογράφο μαζί με ακόμη 30.000 ιδιοκτήτες που έχασαν τα σπίτια τους από τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς που καθιέρωσε η «πρώτη φορά».
