Του Γιάννη Σιδέρη
Σε δυο βδομάδες μπαίνουμε στο 2019, αλλά μερικοί ζουν στην εποχή του σκοτεινού Σεργκέι Νετσάγιεφ στα τέλη του 19ου αι. Ή, έστω, ζουν στη δεκαετία του ''70 όπου οι Τουπαμάρος και οι Μοντενέρος της Λατινικής Αμερικής, η ΡΑΦ στη Γερμανία, οι Ερυθρές Ταξιαρχίες στην Ιταλία, και κάποια αυτονομιστικά κινήματα όπως, ο βορειοϊρλανδικός ΙΡΑ ή η ΕΤΑ των βάσκων, με βόμβες και δολοφονίες, θαρρούσαν πως θα έφερναν αλλαγή του πολιτικού συστήματος ή θα επιτύγχαναν εθνοτική ανεξαρτησία (παρεμπιπτόντως η ΡΑΦ είχε τοποθετήσει βόμβα στο εκδοτικό συγκρότημα Σπρίνγκερ, που απλώς γύρισε εις βάρος της).
Οι καιροί πέρασαν, η πραγματικότητα στάθηκε αμείλικτη, τους έδειξε το παρωχημένο της δράσης τους – μια δράση διαβρωμένη και από τις μυστικές υπηρεσίες. Οι ιεροφάντες της βίας αναγκάστηκαν να αποχαιρετήσουν τις βόμβες και τα όπλα, έχοντας αποκτήσει την σοφία που αποκτούν οι αποτυχημένοι, όταν οι ονειροφαντασίες τους συγκρούονται με την αμείλικτη πραγματικότητα.
Αυτοί όμως είχαν την ποιότητα να δημοσιεύσουν την πείρα τους σε βιβλία δημόσιας αυτοκριτικής. Παραδέχτηκαν ότι τα όνειρά τους (δηλ οι φαντασιώσεις τους) που έμοιαζαν στην αρχή ότι θα πάρουν σάρκα και οστά, τελικά κατέληξαν σκέλεθρα. Στην καθυστερημένη απόληξη της Βαλκανικής, οι Κουφοντίνες ακόμη υποστηρίζουν ότι έκαναν λαϊκούς αγώνες και κάποιοι τους χειροκροτούν!
Στον κανονικό κόσμο υπάρχει πολιτική βία, για όποιο λόγο κι αν υπάρχει, όπως πρόσφατα με τα «κίτρινα γιλέκα» στη Γαλλία. Μόνο που αυτή η βία είναι μαζική και δεν έχει σχέση με «πεφωτισμένους» συνωμοτικούς κύκλων «επαγγελματιών επαναστατών» που αναλαμβάνουν χωρίς κανείς να τους εξουσιοδοτήσει, τον ρόλο των τιμωρών και των αυτάρεσκων πυροδοτών της επανάστασης.
Η πείρα της αποτυχίας της διεθνούς τρομοκρατίας, από τον Κάρλος Μαριγκέλα ως το «τσακάλι» Κάρλος, τον Αμού Νιντάλ και τις οργανώσεις που προαναφέραμε, θα έπρεπε να έχει δείξει το αδιέξοδο τέτοιων δράσεων - αδιέξοδο είναι όταν οι μάζες δεν ακολουθούν. Αυτό το κατάλαβαν όλοι οι προαναφερθέντες και αποστρατεύτηκαν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πολιτεύεται με βόμβες αλλά με την αλλοίωση των θεσμών
Το λέμε καθαρά: Η στήλη δεν θεωρεί ηθικό αυτουργό τον ΣΥΡΙΖΑ για την βόμβα στον ΣΚΑΙ που θα μπορούσε να έχει ως - τυχαίο - αποτέλεσμα την ύπαρξη ανθρωπίνων θυμάτων. Απλώς ο ΣΥΡΙΖΑ εντάσσεται ως νοοτροπία μέσα στο ευρύ πλαίσιο της Αριστεράς με τον παλαιολιθικό τρόπο σκέψης. Τα κανάλια και οι σοβαρές αστικές εφημερίδες (κατά παράδοξο τρόπο όχι οι λαϊκιστικές και ακροδεξιές) θεωρούνται ότι αποτελούν πυροβολαρχίες με στόχευση την καθήλωση της λαϊκής εξέγερσης (η λαϊκή εξέγερση αποτελεί νομοτέλεια για το μέλλον – έστω και αν αυτή βρίσκεται μόνο στα μυαλά τους).
Την αρχική - απορριπτική - αριστερή αντίληψη για τα «αστικά Μέσα», η ηγεσία του κόμματος την αξιοποίησε για μικροκομματικούς λόγους. Ως αντιπολίτευση απαξίωσε ηθικά τα ΜΜΕ ως συντεταγμένα και εντεταλμένα από τους «κατακτητές της χώρας». Στόχος ήταν να μαντρώσει το εκλογικό του ακροατήριο, να το ωθήσει να είναι θεατής μόνο εκείνων των Μέσων που εξέπεμπαν τη δική του πολιτική γραμμή - ένθα απέδρα πάσα υποψία αντίθετης άποψης.
Όταν έγινε κυβέρνηση συνέχισε τον ίδιο διαχωρισμό γιατί τον εξυπηρετούσε. Κάθε κριτική του όποιου δημοσιογράφου, δεν θεωρείτο δικαιολογημένη ως εδραζόμενη στις ανικανότητες, τα λάθη, τις αστοχίες της κυβέρνησης. Ηταν ύπουλα διατεταγμένη από ξένα κέντρα, για να υπονομευθεί η λαϊκή κυβέρνηση!
Και αν αυτά φαίνονται απίθανα, δεν έχει κανείς παρά να διαβάσει τον ενθουσιασμό με τον οποίο αποδέχεται ο ανώνυμος Συριζαίος της διπλανής πόρτας, τις χυδαίες αναρτήσεις Πολάκη περί βοθροκάναλων και πληρωμένων γραφίδων. Πάρτι γίνεται.
Την προϋπάρχουσα αριστερή άποψη περί «αστικού τύπου» που αποπροσανατολίζει τον λαό, ο ΣΥΡΙΖΑ απλώς την μαζικοποίησε προκειμένου να μείνει αδιάτρητος από κάθε κριτική. Αυτό τον σκοπό είχε και η αποχή του από τον ΣΚΑΙ. Οχι για να εκφράσει δήθεν δυσαρέσκεια για fake news, αλλά για να αποτρέψει τους οπαδούς του να παρακολουθούν την κριτική που ασκείτο από τον σταθμό στην κυβέρνηση.
Από χθες επιχειρείται από καλόγνωμους δημοσιολογούντες και πολιτικά στελέχη, εξαιτίας της βόμβας, να πέσουν οι τόνοι στην αντιπαράθεση της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Τι νόημα έχει; Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτός που είναι. Εν έτει 2018 στη Θεσσαλονίκη ο παλαιολιθικός στην πολιτική του παιδεία Πρωθυπουργός, μιλάει για Γκοτζαμάνηδες και εμφυλίους. Τόσο μπορεί, τέτοια λέει - και τόσο μπορεί και ο λαός που τον ακολουθεί.
Αν δείξει ότι αλλάζει απλώς θα κάνει θέατρο, ισχυριζόμενος ότι κάνει τη θυσία προκειμένου να εναρμονιστεί με τους κανόνες της κοινοβουλευτικότητας χάριν της δημοκρατικής ομαλότητας. Και θα τους πιάσει για μια ακόμη φορά κορόιδα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πολιτεύεται με βόμβες. Πολιτεύεται με τη αλλοίωση των θεσμών…
