Τελικά, πίσω από τις καταλήψεις στα Πανεπιστήμια, εκτός από το ΚΚΕ που βρίσκει μια ακόμα ευκαιρία «στρατολόγησης» νέων μελών, βρίσκεται και ο Σύριζα ο οποίος αδυνατώντας να κινηθεί αυτόνομα, συμμετέχει στα διάφορα φοιτητικά σχήματα αντίδρασης απέναντι στο νόμο για την ίδρυση των μη κρατικών Πανεπιστημίων.
Ο κομματικός μηχανισμός του Σύριζα στα Πανεπιστήμια είναι σχεδόν ανύπαρκτος. Το ίδιο και το αποτύπωμά του στις φοιτητικές εκλογές. Ωστόσο, αυτό δεν του απαγορεύει να στέκεται υποστηρικτικά στο κίνημα των καταλήψεων, με δηλώσεις όλων των επιφανών και μη, στελεχών του. Με δηλώσεις, που αναφέρονται μονότονα στην «ελεύθερη διακίνηση των ιδεών», λες και έχει κολλήσει η βελόνα των επιχειρημάτων τους, στο μακρινό 1974.
Γραφικές οι αναφορές στο φοιτητικό κίνημα του 1974 ή του 1979 και των καταλήψεων για τον περίφημο νόμο 815. Ακόμα γραφικότερες είναι και οι αναφορές που έγιναν από προβεβλημένο πολιτευτή του Σύριζα, καθηγητή Πανεπιστημίου και σύμβουλο του Στέφανου Κασσελάκη πάνω σε ευρωπαϊκά και ενεργειακά θέματα. Ο συγκεκριμένος πολιτευτής συζητώντας στην ΕΡΤ με δημοσιογράφους, χρησιμοποίησε σαν επιχείρημα υπέρ των καταλήψεων, την ίδρυση του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, που σύμφωνα με τον ίδιο οφείλονταν στην κατάληψη και στις αναταραχές του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης το 1209.
Ναι, καλά διαβάσατε. Χρησιμοποίησε σαν επιχείρημα μια κατάληψη η οποία είχε γίνει το 1209. Δηλαδή, πριν από 1015 έτη. Τότε που πράγματι αρκετοί καθηγητές, μελετητές και φοιτητές από την Οξφόρδη, είχαν εγκαταλείψει το Πανεπιστήμιό τους. Και στην προσπάθειά τους να αποκτήσουν μια νέα ακαδημαϊκή στέγη, ίδρυσαν το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ.
Ας δούμε τη λογική πίσω από αυτήν την αναφορά.
Αν ο πολιτευτής θέλει πράγματι να μας δείξει πόσο θετικά λειτούργησε η κατάληψη του 1209, στην ίδρυση ενός κορυφαίου Πανεπιστημίου, τότε το πιθανότερο είναι ότι οι καταλήψεις του 2024 με τη σειρά τους θα οδηγήσουν στην ίδρυση νέων και επιτυχημένων μη κρατικών Πανεπιστημίων. Όπως και τότε πριν από χίλια και περισσότερα χρόνια, όταν η κατάληψη είχε οδηγήσει στην ίδρυση του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ. Οπότε μάλλον χαμένη βγαίνει η συριζαϊκή συλλογιστική του πολιτευτή.
Αν πάλι θέλει να μας πείσει για το πόσο σημαντικές είναι οι φοιτητικές καταλήψεις, θα πρέπει να εστιάσουμε στα γεγονότα του 1209. Την εποχή εκείνη υπήρχε μια έντονη διαμάχη ανάμεσα στους κάτοικους της πόλης της Οξφόρδης και στην ακαδημαϊκή κοινότητα του Πανεπιστημίου. Στη βρετανική ιστορία η αντιπαλότητα αυτή έχει καταγραφεί σαν «town and gown», δηλαδή σαν αντιπαλότητα ανάμεσα στην «πόλη» και στο «κλασσικό πανεπιστημιακό ένδυμα». Στο απόγειο αυτής της αντιπαλότητας, τρεις μελετητές του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης είχαν απαγχονιστεί από τις τοπικές αρχές της πόλης, για το θάνατο μιας γυναίκας, χωρίς, ωστόσο, πριν λάβουν την απόφασή τους, να έχουν συμβουλευτεί προηγουμένως τις εκκλησιαστικές αρχές. Οι εκπρόσωποι της εκκλησίας ήταν σίγουρο ότι θα συγχωρούσαν τους φοιτητές, αλλά είχαν αποφύγει να επέμβουν αφού τότε η εκκλησία βρισκόταν σε σύγκρουση με τον Βασιλιά Ιωάννη τον Ακτήμονα, τον οποίον θεωρούσαν υποτελή της Γαλλικής Αυλής.
Ακολούθησαν βίαιες συγκρούσεις ανάμεσα στις δυο πλευρές, που οδήγησαν στην κατάληψη των Πανεπιστημιακών χώρων από την ακαδημαϊκή κοινότητα και στην αποχώρηση σημαντικού αριθμού μελετητών. Οι τελευταίοι κατευθύνθηκαν προς την περιοχή του Κέιμπριτζ. Η οποία είχε ήδη μια επιστημονική και εκκλησιαστική φήμη, κυρίως λόγω των μοναχών που ήταν εγκατεστημένοι στον Αγγλικανικό Καθεδρικό ναό του Ιερής και Αδιαίρετης Αγίας Τριάδας, γνωστό και σαν Εκκλησία του Ίλι, ήδη από 1083.
Όπως αντιλαμβανόμαστε, η κατάληψη του 1209 στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης δεν έχει κανένα κοινό χαρακτηριστικό, με τις σημερινές παρωδίες από τις οποίες ο Σύριζα και η Αριστερά προσπαθούν να αποκομίσουν πολιτικά κέρδη. Ήταν μια κατάληψη «ζωής ή θανάτου» για τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας. Και είναι απορίας άξιο, γιατί επελέγη αυτό το - προ χιλιετίας - παράδειγμα για να αναδειχθεί το «βαθύ ιστορικό παρελθόν» των καταλήψεων και ο «σημαντικός χαρακτήρας των σημερινών καταλήψεων».
