Στις 31 Αυγούστου του 2020 ο Αλέξης Τσίπρας μιλώντας στην τηλεόραση του Κόντρα προέβλεπε έναν χειμώνα «κοινωνικής κόλασης» με αφορμή την πανδημία και τις επιπτώσεις στην οικονομία και μια «οργή» που δεν αποτυπώθηκε ούτε στις δημοσκοπήσεις που ακολούθησαν. Τώρα στην Κουμουνδούρου βλέπουν έναν… ταραγμένο χειμώνα επενδύοντας στη δημιουργία τριών μετώπων: Οικονομία, Παιδεία, Πανδημία.
Η ακρίβεια που αναδεικνύεται σε μείζον θέμα συνδυασμένη με τις επιπτώσεις που είχε και εξακολουθεί να έχει στην οικονομία η πανδημία μέσω και του τέταρτου κύματος της επικίνδυνης μετάλλαξης Δέλτα, η αναστάτωση στην Παιδεία όπου η κυβέρνηση ξεβολεύει πολλούς ειδικά μέσω της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών αποτελούν τρία ανοιχτά μέτωπα που η κυβέρνηση καλείται να αντιμετωπίσει με γνώμονα την κοινωνική συνοχή και την ανάπτυξη που δύναται να επιφέρει την πολυπόθητη αλλαγή σελίδας στη χώρα. Ανάπτυξη που όλοι υποστηρίζουν πως θα είναι σημαντική και αναζητούν τις συνθήκες της διατήρησής της σε βάθος χρόνου.
Παράλληλα όμως αποτελούν και τα τρία μέτωπα στα οποία επενδύει ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκοντας μέσω αυτών να δημιουργήσει τις συνθήκες της οργής και της αγανάκτησης, των δύο συστατικών που συνέβαλαν ώστε να φτάσει στις καρέκλες της εξουσίας τον Ιανουάριο του 2015. Είναι ενδεικτική άλλωστε η στάση του ίδιου του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης που τις τελευταίες δέκα ημέρες επιδιώκει να κατασκευάσει ένα αφήγημα πόλωσης με πρόσχημα την κοινωνία και την κατάσταση της καθημερινότητας.
Η προσπάθεια δε να διατηρηθεί στο προσκήνιο η αστοχία της κυβέρνησης με την επιλογή του Ευ. Αποστολάκη και την υπαναχώρηση του τελευταίου υπό τις πιέσεις και το μπούλινγκ της Κουμουνδούρου και του επικεφαλής της, επιβεβαιώνουν αφενός ότι τα περί συναίνεσης σε μείζονος σημασίας για τη χώρα θέματα, αποτελούν προσχηματικές αναφορές αφετέρου ότι αναζητείται κάθε πρόσφορο μέσον για τη δημιουργία συνθηκών αποδρομής ειδικά του ίδιου του πρωθυπουργού σε μια δύσκολη, είναι αλήθεια, περίοδο για τη χώρα.
Επιλέγοντας υψηλούς τόνους, ακραίες εκφράσεις αλλά και αναφορές που αγγίζουν τα όρια των ύβρεων στην Κουμουνδούρου εκτιμούν πως θα δημιουργηθούν συνθήκες πρόκλησης οργής σε τμήμα της κοινωνίας, ειδικά σε αυτό που αφορά στην Παιδεία που είναι και το πιο πρόσφορο για πεζοδρομιακή, κινηματικού τύπου, κινητοποίηση.
Οι πλατείες των αγανακτισμένων δείχνουν να παραμένουν μονίμως στο μυαλό των στελεχών που απεργάζονται σενάρια οργής, όχι ως μια ανάμνηση περασμένων μεγαλείων αλλά ως κάτι που μπορεί να επαναληφθεί χωρίς να είναι… φάρσα. Και αυτό παρά τις παραινέσεις είτε παλαιών κομματικών είτε και μέσων ενημέρωσης φίλα προσκείμενων στον ΣΥΡΙΖΑ για την αναζήτηση, κατάρτιση και παρουσίαση μιας δομημένης πολιτικής πρότασης αντάξιας ενός κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης μέσω της οποίας θα επιτευχθεί η προσέλκυση ψηφοφόρων. Ειδικά εκείνων που δίνουν στην εκάστοτε κυβέρνηση την πλειοψηφία που απαιτείται.
Και που σίγουρα αποτελούν ένα κομμάτι του πληθυσμού που δεν έλκεται από ακραίες εκφράσεις και απειλές περί μιας δεύτερης φοράς που «θα είναι αλλιώς» ούτε δύναται να υιοθετήσεις την άλλη όψη της γραμμής ΣΥΡΙΖΑ που εκφράζεται με το κλείσιμο του ματιού στους ανεμβολίαστους, αρνητές και μη.
Άλλωστε το να αναζητάς μια κοινωνική εξέγερση και μια οργή προκειμένου να δημιουργηθούν πολιτικές συνθήκες ικανές να αλλάξουν τα δεδομένα όπως αυτά έχουν διαμορφωθεί με τα λάθη και τις παραλείψεις αλλά και το έργο της σημερινής κυβέρνησης αντιστοιχεί σε μια προσπάθεια να επανέλθεις στην εξουσία πάνω στα ερείπια μιας χαμένης, ίσως και της τελευταίας ευκαιρίας, για την ανάταξη της ελληνικής οικονομίας και την επαναφορά της χώρας σε πορεία ανάπτυξης.
ΥΓ. Σε αυτόν τον κολασμένο χειμώνα νούμερο 2 ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ πέραν του σκληρού ροκ με το οποίο θα αντιμετωπίσει την κυβέρνηση έχει μπροστά του ένα Συνέδριο και μια υποβόσκουσα εσωκομματική κόντρα που θα τον φέρει μπροστά στο δίλημμα αν θα συνεχίσει στην κινηματική λογική του πετροβολισμού ή αν θα αναλάβει έστω και 2και πλέον χρόνια μετά τις εθνικές εκλογές τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και αυτή τη φορά η δικαιολογία της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες που απαιτεί συστράτευση εκλείπει.
