Ο Ζόραν Ζάεφ στο στάδιο του Αμστερνταμ , όπου παρακολούθησε τον αγώνα της χώρας του, με tweet ενημέρωνε πώς βρίσκεται στο στάδιο του Άμστερνταμ και έδινε την ισχυρή του υποστήριξη στην «ομάδα της Μακεδονίας».
Στη συνέχεια δήλωσε γράψτε λάθος, του ξέφυγε λόγω μακρόχρονης συνήθειας, και ξεμπέρδεψε. Ωστόσο αν έγραφε «μακεδονική ομάδα» θα ήταν στο πνεύμα της συμφωνίας και… κακώς διαμαρτυρήθηκαν οι Δένδιας, Αυγενάκης!
Τηλεγραφικώς αναφέρουμε ότι το άρθρο 7 είναι σαφές. Αφού η μακεδονική γλώσσα (με καταγωγή νοτιοσλαβική αλλά ονομάζεται μακεδονική), και άλλα χαρακτηριστικά του δεύτερου μέρους (Σκοπίων) δεν έχουν σχέση με τον αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό, ιστορία, κουλτούρα. Οπότε ό,τι αναφέρεται ως «μακεδονικό» εκ μέρους των Σκοπίων, απλώς δεν ορίζει τον αρχαίο πολιτισμό, την κουλτούρα, την ιστορία της Ελλάδας. Good diplomacy made by Τσίπρας και Κοτζιάς...
Επίσης, ο επίσημος τουριστικός ιστότοπος των Σκοπίων έχει τον τίτλο «Μακεδονία: Διαχρονική» (macedonia – timeless.com). Τα Σκόπια είχαν δεσμευτεί προς την κυβέρνησή Τσίπρα πως θα τροποποιούσαν την διαφημιστική καμπάνια. Ουδέν έπραξαν!
Υπάρχει και ο ιστότοπος NorthMacedonia – timeless, αλλά και τα δύο φέρουν την ένδειξη “Macedonia’s official tourism web site”, ενώ οι λογαριασμοί στο twitter, το facebook και το ΥouΤube αναφέρονται στα αξιοθέατα της χώρας «Macedonia».
Φυσικά, αυτό δεν πειράζει τρεις κατηγορίες στην Ελλάδα. Τους απόγονους του Ζαχαριάδη (μεταξύ των οποίων Τσίπρας - Κοτζιάς) που σάρκωσαν το όνειρό του, τους αριστερούς δικαιωματιστές του αυτοπροσδιορισμού, και τους φιλελεύθερους που θεωρούν τα έθνη παρωχημένες τεχνητές κατασκευές, ανήκουσες σε παρελθούσες εποχές.
Και φυσικά τους Ευρωπαίους, που ήταν αδιάφοροι για μια βαλκανική διένεξη χαμένη στην σκόνη της ιστορίας, και ενδιαφέρονταν για την συμφωνία μόνο ως ανάχωμα στην γεωπολιτική διείσδυση της Ρωσίας στην περιοχή.
Έτσι παρακίνησαν τον έτσι κι αλλιώς πρόθυμο Τσίπρα να υπογράψει την συμφωνία. To Politico είχε αποκαλύψει ότι οι Πρέσπες ήταν «γραμμάτιο στους ευρωπαίους εταίρους που έπρεπε να ξεπληρωθεί από τον Αλέξη Τσίπρα, για τη διάσωση της Ελλάδας (σ.σ. και τη δική του) το 2015. Είχε αναφέρει και τη ρήση του Γιούνκερ προς τον Τσίπρα ότι «θα έχει την ευκαιρία του να ξεπληρώσει» για ένα ακόμη σχέδιο διάσωσης» που τότε ήταν στα σκαριά.
Δεν επαναλαμβανόμαστε άνευ λόγου. Όντως όλα έχουν ειπωθεί. Απλώς τα φέρνει στην επικαιρότητα η συμπεριφορά των Σκοπιανών. Και θα τα φέρνει εσαεί, ενώ η Ελλάδα θα τρέχει να διαμαρτύρεται και θα φαντάζει γραφική, διαχρονικά διαμαρτυρόμενη, στα μάτια των αδιάφορων Ευρωπαίων.
Σαφώς το θέμα ξεπερνά την διαμάχη περί και διεθνιστών και μακεδονομάχων, όπως ειρωνικά και χυδαία χαρακτηρίστηκαν οι εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες που αντέδρασαν, με συλλαλητήρια στις πλατείες, και έφαγαν ξύλο από τα ΜΑΤ του Τσίπρα. Αυτοί ηττήθησαν.
Ωστόσο ηττάται και η Ελλάδα. Δεν αναφερόμαστε στην ιστορική πειρατεία εθνικότητας και γλώσσας. Και αυτά τέλειωσαν με ήττα. Παράγουν όμως υλικά αποτελέσματα, που θα έπρεπε να αφορούν τουλάχιστον τους φιλελεύθερους που ομνύουν στην οικονομία.
Τα ονόματα και η ιστορία κάθε λαού είναι άυλη περιουσία. Τα ονόματα σηματοδοτούν, εκπέμπουν, έχουν υλική και εμπορική αντανάκλαση. Δεν είναι αφελείς οι Σκοπιανοί που επέμειναν και διατήρησαν τον όρο «Μακεδονικός». Έτσι θα λανσάρουν τα προϊόντα τους στο διεθνές κοινό, έτσι όπως λανσάρουν τώρα τον τουρισμό τους.
Η κυβέρνηση σαφώς δεν μπορεί να την ακυρώσει, και το είχε δηλώσει εκ των προτέρων. Λέγεται, ή μάλλον ερμηνεύεται, ότι ο Μητσοτάκης δεν φέρνει προς κύρωση τα μνημόνια με τα Σκόπια, για να μην έρθει σε δύσκολη θέση από τυχόν αντιδράσεις βουλευτών του.
Για όποιο λόγο και αν το κάνει, καλώς κάνει. Πρέπει τα μνημόνια να λειτουργήσουν ως μέσον πίεσης, αφού το άλλο μέσο πίεσης προς το παρόν δεν υπάρχει, καθώς η είσοδος στην ΕΕ είναι παγωμένη. Τα Σκόπια πρέπει να νιώσουν τη πίεση της Ελλάδας, για να εφαρμόσουν τους όρους της λεοντείου συμφωνίας.
Δυστυχώς έχουμε και νέα δυσάρεστη μεταβλητή. Το πρόσφατο διάταγμα Μπάιντεν προειδοποιεί ότι όποιος υπονομεύει τις συμφωνίες για τα Δυτικά Βαλκάνια, Πρεσπών, Ντέιτον, θα υποστεί κυρώσεις.
Αλλά το πως ερμηνεύεται η υπονόμευση, δεν έγκειται στην αντικειμενική κρίση και το διεθνές δίκαιο, αλλά αφομοιώνεται στο πλαίσιο ευρύτερων γεωπολιτικών συμφερόντων των ΗΠΑ. Είπαμε good diplomacy…
