Η ανακοίνωση 11.700 εκπαιδευτικών προκάλεσε πανικό στον ΣΥΡΙΖΑ, όπου οι μισοί βλέπουν πρόωρες εκλογές και οι άλλοι μισοί παρακολουθούν τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του να προχωρεί σε κινήσεις που κατεδαφίζουν το κεντρικό αφήγημα του Αλέξη Τσίπρα για την κακιά «δεξιά» και την «νεοφιλελεύθερη λαίλαπα». Η δήλωση του Νίκου Φίλη, σύμφωνα με την οποία οι προσλήψεις γίνονται με χρήματα που εξασφάλισε η προηγούμενη κυβέρνηση χαρακτηριστική, όπως και η ανάρτηση του Κώστα Γαβρόγλου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ το έχει πράξει κατ' επανάληψη. Αντιμετωπίζει το μαξιλάρι που δημιούργησε μέσα από την αφαίμαξη του ελληνικού λαού και κυρίως της μεσαίας τάξης, ως δικά του χρήματα. Ως χρήματα που άφησε φεύγοντας από την κυβέρνηση, όταν οι πολίτες «δεν κατάλαβαν τι έκαναν» στις εκλογές του 2019.
Στο πλαίσιο αυτό, η δήλωση με την οποία, διά του Νίκου Φίλη, αντιμετώπισε τις ανακοινώσεις στον χώρο της Παιδείας και τις αναφορές του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νίκης Κεραμέως για 11.700 προσλήψεις, ενδεικτική, αφού αναφέρει ότι «με καθυστέρηση πλέον του ενός χρόνου, η κυβέρνηση εξήγγειλε τον διορισμό εκπαιδευτικών, με τα χρήματα που είχε εξασφαλίσει και το σύστημα επιλογής που είχε θεσπίσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ».
Και, αφού σημειώνει πως οι προσλήψεις είναι απαραίτητες, καταγγέλλει την κυβέρνηση πως «υπονομεύει το δημόσιο σχολείο αντιμετωπίζει τους εκπαιδευτικούς με αυταρχισμό και κάνει τη ζωή στους μαθητές πιο δύσκολη, με αλλεπάλληλους εκπαιδευτικούς φραγμούς. Όπως το νέο σύστημα εισαγωγής στα πανεπιστήμια, που θα αποκλείσει από αυτά χιλιάδες αποφοίτους Λυκείου».
Αλλά και ο Κώστας Γαβρόγλου βλέπει… εκλογές και μιλά για καθυστέρηση αποδίδοντας τις προσλήψεις στην «τεράστια κοινωνική πίεση που υφίσταται, η κ. Κεραμέως», σημειώνοντας πως πρόκειται για διορισμούς «που είχε δρομολογήσει ο ΣΥΡΙΖΑ» για να ασχοληθεί και αυτός στη συνέχεια με την «εντυπωσιακή», όπως τη χαρακτηρίζει, «αντίθεση τόσων πολλών εκπαιδευτικών για το νομοσχέδιο που κατέθεσε», επαναφέροντας στο προσκήνιο μια ξεχασμένη λέξη, τη λέξη τρόικα που 4,5 χρόνια είχε μετατραπεί σε θεσμούς.
Ο πανικός του ΣΥΡΙΖΑ εμφανής. Οι προσλήψεις χτύπησαν το μαλακό υπογάστριό του κατεδαφίζοντας ένα αφήγημα, που στήθηκε από την επομένη των εκλογών για να υποστηρίξει τις αναφορές σε νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Και μάλιστα, το χτύπημα πόνεσε περισσότερο τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση μιλούσε για ανάλογο αριθμός προσλήψεων εκπαιδευτικών σε βάθος… τριετίας, όταν στις αρχές του 2019 διαμόρφωνε το πλαίσιο της διαδικασίας επιλογής που θα ίσχυε.
Ήταν έτος εκλογών τότε, με τις υποσχέσεις να ακολουθούν η μία την άλλη και στον τομέα της Παιδείας οι προσλήψεις αποτέλεσαν προμετωπίδα. Άλλωστε, μόλις τον προηγούμενο μήνα και ο Αλέξη Τσίπρας στον καταγγελτικό σε βάρος της κυβέρνησης λόγο του για την πανδημία την οικονομία και την Παιδεία, ζητούσε άμεσα 11.500 προσλήψεις, τις οποίες σήμερα η κυβέρνηση Μητσοτάκη προωθεί εντός του καλοκαιρού με τη μία και όχι σε βάθος χρόνων.
Το θέμα όμως είναι ένα. Ότι τα χρήματα δεν ανήκουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι θυσίες, στις οποίες υπέβαλε τον κόσμο για τη δημιουργία υπερπλεονασμάτων μαμούθ δημιούργησαν μια βάση, που όμως δεν ανήκουν στο ταμείο της Κουμουνδούρου.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, αν η κυβέρνηση από την αρχή της πανδημίας είχε προχωρήσει στα όσα ο ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε και έταζε 1,5 χρόνο μετά, ούτε το μαξιλάρι θα είχε μείνει στη χώρα, ούτε και άλλοι πόροι, με το κράτος να ανέμενε για να επιβιώσει και όχι να αναπτυχθεί τα λεφτά του Ταμείου Ανάκαμψης.
