Είναι πασιφανές ότι κάποιοι δεν θέλουν την προκοπή των παιδιών. Δύο τα σημερινά παραδείγματα. Το πρώτο έρχεται από τους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους των δασκάλων και των καθηγητών, που προκειμένου να μπλοκάρουν τις εξετάσεις για την λεγόμενη «ελληνική PISA» προκήρυξαν απεργία για την Τετάρτη, εναντίον της οποίας η υπ. Παιδείας Ν.Κεραμέως κατέθεσε αγωγή. Είναι οι εξετάσεις διαγνωστικού χαρακτήρα πάνω στην Γλώσσα και τα Μαθηματικά, που γίνονται για δεύτερη χρονιά, με συμμετοχή των μαθητών σε ανώνυμη βάση και σκοπό την εξαγωγή συμπερασμάτων σχετικά με το επίπεδο των μαθητών και τον βαθμό επίτευξης των προσδοκώμενων μαθησιακών αποτελεσμάτων.
Τι ισχυρίζονται οι συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ; «Η δίωρη εξέταση σε Γλώσσα και Μαθηματικά με ποσοτικούς δείκτες και κοινά θέματα για όλη τη χώρα μετατρέπει τους/τις μαθητές/τριες σε πειραματόζωα ενός πειράματος που έχει ως στόχο την κατηγοριοποίηση των σχολείων και τον μορφωτικό αποκλεισμό μεγάλου μέρους του μαθητικού πληθυσμού…Αποτελούν εργαλεία των αντιεκπαιδευτικών σχεδίων του Ο.Ο.Σ.Α. για τη δημόσια εκπαίδευση. Επιχειρούν να αλλάξουν τη λειτουργία του δημόσιου σχολείου και να το μετατρέψουν σε ένα εξεταστικό κέντρο όπου θα κυριαρχεί η εμπορευματοποίηση του μορφωτικού αγαθού...».
Ερώτημα: Δεν πρέπει να ξέρουμε τι αποτελέσματα φέρνουν τα σχολικά προγράμματα; Τι βελτιώσεις απαιτούνται ; Που οφείλονται τα πολύ μεγάλα ποσοστά αποτυχίας τα οποία επιβεβαιώνονται κάθε χρόνο στις πανελλαδικές και οι βαθμοί κάτω από τη βάση στις εξετάσεις σε μαθήματα, όπως τα Μαθηματικά; Χρειάζεται κάτι να αλλάξει;
Στην πράξη το παραλήρημα της ανακοίνωσης των ΟΛΜΕ και ΔΟΕ περί εμπορευματοποίησης της εκπαίδευσης, υποκρύπτει τον πραγματικό λόγο της αντίδρασης -πέραν των κομματικών σκοπιμότητων- δηλαδή τον φόβο της έμμεσης αξιολόγησης των ίδιων των δασκάλων και καθηγητών. Οταν οι μαθητές βαθμολογούνται χαμηλά, σημαίνει ότι αξιολογούνται και οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί. Η εναντίωση στην «ελληνική PISA» και σε παρόμοιες προσπάθειες βελτίωσης του εκπαιδευτικού συστήματος υπαγορεύεται από την αγωνία μην τυχόν φανούν, έστω και κατ’ ελάχιστον, τα κενά της διαδικασίας και μεταξύ άλλων, τις ευθύνες των λειτουργών της εκπαίδευσης. Οι εξετάσεις αυτές δείχνουν ποια είναι τα δυνατά και αδύνατα σημεία των μαθημάτων, που πρέπει να δοθεί βάρος και τι πρέπει να αλλάξει, δηλαδή βελτιώσεις που απαιτούν προσπάθεια και συμμετοχή και των ίδιων των εκπαιδευτικών. Χρειάζεται και εκείνοι να προσαρμόζουν συνεχώς τις γνώσεις και δεξιότητες τους στην νέα πραγματικότητα. Σημειωτέον ότι είναι η δεύτερη χρονιά που ΟΛΜΕ και ΔΟΕ επιχειρούν να μπλοκάρουν την ελληνική PISA. Επιχείρησαν να το κάνουν και πέρυσι, αλλά απέτυχαν.
Οι συνδικαλιστές είναι το πρώτο παράδειγμα όσων επιζητούν το εκπαιδευτικό τέλμα. Το δεύτερο αφορά την θέση του ΣΥΡΙΖΑ για κατάργηση της ελάχιστης βάσης εισαγωγής, που επανέφερε σήμερα η βουλευτής Θεανώ Φωτίου, λέγοντας ότι με τον τρόπο αυτό, θα μπαίνουν «αβέρτα» τα παιδιά στα πανεπιστήμια.
Ψηφίζεις και μπήκες. Με «πολιτική λύση». Η εργαλειοποίηση της αγωνίας των μαθητών μερικές εβδομάδες πριν τις πανελλαδικές συνεχίζεται κανονικά και αναρωτιέται κανείς ποιός κοροϊδεύει περισσότερο τους 100.000 υποψήφιους 17άρηδες των εξετάσεων; Ο καθηγητής του Χάρβαρντ και επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας Όθωνας Ηλιόπουλος που συστρατεύθηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ ως υπόδειγμα αριστείας αλλά αντιτίθεται στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων ή ο Αλέξης Τσίπρας και τα στελέχη του κόμματος που υπόσχονται το καθεστώς της λευκής κόλλας για την εισαγωγή στα Πανεπιστήμια;
Κάποιοι νομίζουν ότι τα παιδιά είναι αφέλη. Οτι δεν έχουν κρίση, ούτε στόχους και δεν ξέρουν ποιό είναι το καλό τους. Νομίζουν ότι μπορούν να γίνουν υποχείριο κενών υποσχέσεων, ότι θα εξαγοράσουν τις ψήφους τους, τάζοντας τις ψήφους τους με σπουδές χωρίς βάσεις σε ένα απαξιωμένο από την αγορά πανεπιστημιακό τμήμα. Δεν είναι έτσι. Τα παιδιά έχουν αγωνίες και αντιλαμβάνονται ότι ο κόσμος αλλάζει με ρυθμούς που το εκπαιδευτικό σύστημα δεν ακολουθεί καν.
