Οι ζηλωτές είχαν κάτι το συγκινητικό και μεγαλειώδες, έτσι αλλοπαρμένοι και μυστηριακοί που ήταν με την πίστη τους. Δοσμένοι ολόψυχα, δεν αναγνώριζαν καμιά εξουσία παρά μόνο αυτή του Θεού, προτιμώντας να υποστούν τα πιο φριχτά βασανιστήρια παρά να αναγνωρίσουν την ανθρώπινη εξουσία.
Το κίνημά τους άφησε τη δική του σελίδα ως ιστορική ανάγνωση, ενώ ο παροιμιώδης φανατισμός τους άφησε παρακαταθήκη τον όρο για κάθε απόλυτα αφιερωμένο στον σκοπό του.
Όμως ο ζηλωτισμός έχει κάτι το συγκινητικό και μεγαλειώδες μόνο όταν οι φορείς του υπομένουν οι ίδιοι τις συνέπειες, όταν αντέχουν οι ίδιοι τα δεινά και για τον εαυτό τους. Όταν εξαιτίας της μονομανίας τους μπορεί να επέλθει βλάβη στο κοινωνικό σύνολο, τότε γίνεται αποκρουστικός και απάνθρωπος.
Στην παρούσα συγκυρία με τον κορονοϊό εξαπλώνεται εκθετικά και περιζώνοντας τον πλανήτη σε μια θανάσιμη αχλή, στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, δυο ειδών ζηλωτές, άκρα αντίθετες μεταξύ τους και κατεχόμενες από τον δικό τους μυστικισμό, μπορούν να αποτελέσουν πηγές θανάσιμης διασποράς.
Η μία είναι ως γνωστόν η Εκκλησία. Θα είχαν κάθε δικαίωμα οι φανατικοί εκ των πιστών – γιατί υπάρχουν και οι πολλοί λελογισμένοι - να θεωρούν ότι ο ιός δεν μεταδίδεται από την θεία κοινωνία, αφού αποτελεί το αίμα του Ιησού, και αφού ο θεός είναι Πυρ που κατακαίει τα πάντα. Αυτοί δεν έχουν την παραμικρή αμφιβολία ότι λανθάνουν. Αρα δεν τους περνάει από το μυαλό ότι δεν θα πλήξουν μόνο τον εαυτό τους αλλά και τους οικείους τους, και κατ’ επέκταση το κοινωνικό σύνολο.
Διάγουν ευτυχισμένοι εν αθωότητι και αφελεία, αλλά δεν είναι οι κυρίως υπεύθυνοι. Υπεύθυνη είναι η Ιεραρχία, η Ιερά Σύνοδος. Υποτίθεται ότι είναι - εξ αποστολής - ο κήρυξ της αγάπης προς τον συνάνθρωπο, άρα και της προστασίας του. Θα ήταν οι ιεράρχες που θα έπρεπε να κλείσουν οικεία βουλήσει τις εκκλησίες, γιατί ο η πίστη είναι προσωπικό βίωμα και δεν μπορεί να αντιπαρατίθεται με την επιστήμη.
Στο κάτω κάτω - κατ’ αυτούς - ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο το έλλογο και τη δυνατότητα της επιστημονικής ανάπτυξης. Θα έπρεπε και οι ίδιοι να αποδέχονται τα συμπεράσματά της, και οι παρεμβάσεις τους να αφορούν τη διαχείριση των ηθικών προβλημάτων που δημιουργούνται από την χρήση της. Όχι να την υποκαθιστούν με θρησκοληπτικό μεσαιωνικό φανατισμό (Είναι δυνατόν η πλειοψηφία της ιεραρχίας να ανέχεται τον μεσαιωνικό Αμβρόσιο να χαρακτηρίζει τον Μητσοτάκη «διώκτη της εκκλησίας»; Είναι και η πλειοψηφία τόσο μεσαιωνική; ).
Ετερη κατηγορία, άκρως αντίθετη, αλλά εξίσου επικίνδυνη – σε επιδημιολογικό επίπεδο - είναι η άκρα Αριστερά. Με έναν βλακώδη «υλιστικό» μυστικισμό, θεωρεί την πανδημία που μας έπληξε, κάτι σαν συνωμοσία του καπιταλισμού και των Δεξιών στον οποίο οι επαναστατικές - θου Κύριε - δυνάμεις, πρέπει να αντισταθούν.
Ετσι το Σάββατο το μεσημέρι πάνω από χίλιοι διεθνιστές αλληλέγγυοι, ενάντια σε κάθε επιστημονική παρότρυνση, έκαναν διαδήλωση στη Λέσβο για να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους στην… ακροδεξιά και τον φασισμό, και την αλληλεγγύη τους στους μετανάστες. Πέραν της νεφελώδους φαντασίωσης που όλα γύρω τους τα βλέπουν ςω φασιστικά, ( το έχουν ανάγκη για να υπάρχουν και οι ίδιοι ιδεολογικά ως αντίπαλον δέος), είναι απορίας άξιον το γεγονός ότι αυτοί, οι κατεξοχήν θιασώτες του υλισμού, δεν αποδέχονται την θανατηφόρα παντοδυναμία της πανδημίας.
Όταν ακόμα και ο «Ρουβίκωνας» έκλεισε το στέκι του στα Εξάρχεια λόγω κορωνοϊού, είναι δυνατόν ο γνωστός Κωνσταντίνου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΚΕΕΡΦΑ να κάνει εκδήλωση προχθές στα Βριλήσσια; Και επιπροσθέτως να προγραμματίζει εκδήλωση στις 21 Μαρτίου, και να δηλώνει «γενναία» ότι «Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη να βάλομε πλάτη σε μια κυβέρνηση ενόχων για τα εγκλήματα που διαπράττουν σε βάρος της υγείας του λαού και των προσφυγομάνων στα σύνορα».
Δεν αφορούν το παρόν κείμενο οι… προσφυγομάνες – αυτές που πετούσαν χημικά, μολότοφ, φλεγόμενα ξύλα στις ελληνικές δυνάμεις. Περιοριζόμαστε στη Δημόσια Υγεία. Οι ίδιοι με τέτοιες διαδηλώσεις τέτοια εποχή διαπράττουν εγκλήματα εις βάρος της.
Εδώ που φτάσαμε δεν υπάρχει θέμα ιδεολογικού διαλόγου ή πειθούς. Τον λόγο έχει η κυβέρνηση και οι εισαγγελείς.
