Η δίωρη ομιλία του Στέφανου Κασσελάκη, ή καλύτερα η θεατρική παράσταση που έδωσε στο συνέδριο του Σύριζα, σε όσους έχουν ζήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, θυμίζει τηλε-ευαγγελιστές. Οι οποίοι ομιλούν για δυο ή και περισσότερες ώρες, εξαίροντας τις ικανότητες τους, την αγιοσύνη τους και το άμεμπτο του χαρακτήρα τους, καλώντας στους πιστούς να τους ακολουθήσουν. Στην προκειμένη περίπτωση, ο αρχηγός του Σύριζα τους καλεί να τον στηρίξουν και να τον ακολουθήσουν σε ένα άλμα στο κενό.
Σε εμάς τους παλιότερους, η γλώσσα σώματος στην εξέδρα του συνεδρίου του Σύριζα, θυμίζει τα προεόρτια των αγώνων πάλης «κατς». Κατά τη διάρκεια των οποίων διάσημοι παλαιστές όπως ο Ντι Μπέστια ή ο μασκόφορος Τζόνσον έδιναν μια μίνι παράσταση των μυϊκών τους προσόντων και των παλαιστικών τους δεξιοτήτων, λίγο πριν αρχίσει ο πραγματικός αγώνας. Αγώνας που για τον Στέφανο Κασσελάκη διεξάγεται σε ένα διαλυμένο καναβάτσο, δίχως τρόπαιο, δίχως βραβείο.
Στους νεότερους, θυμίζει ταινίες του ασπρόμαυρου κλασσικού κινηματογράφου με πρωταγωνιστή τον Νίκο Ρίζο που προκαλούσε φωνάζοντας το κλασσικό «Παλεύεις ρε;» Διότι αυτό ακριβώς κρύβεται πίσω από την έκκληση του αρχηγού του Σύριζα προς τους συνέδρους. Να βρουν αντίπαλο και να πάνε σε εκλογές για νέο πρόεδρο.
Για ένα νέο πρόεδρο που στην ουσία δεν θα έχει κόμμα. Δεν θα έχει κομματική δομή, κομματικά όργανα, κομματικά στελέχη και συγκεκριμένη κομματική κατεύθυνση. Άλλωστε ο ίδιος δεν επιθυμεί να διατηρήσει ούτε το όνομα, ούτε το ιδεολογικό στίγμα, αλλά ούτε και την παραμικρή επαφή με το κυβερνητικό παρελθόν, που το θεωρεί «έξτρα» βάρος.
Τι θα έχει λοιπόν στα χέρια του ο Στέφανος Κασσελάκης; Τη σφραγίδα ενός κόμματος. Για το οποίο ευαγγελίζεται την αδιαμεσολάβητη εσωκομματική δημοκρατία. Με επιχειρηματικούς όρους θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχει εξαγοράσει με επιθετικό τρόπο μια «εταιρεία όχημα», για να μπει στο πολιτικό κοινοβουλευτικό χρηματιστήριο. Ένα κομματικό όχημα, δίχως στελέχη, δίχως μηχανισμό, δίχως ψηφοφόρους. Ένα όχημα που θα το κτίσει από την αρχή και που θα το φέρει στα μέτρα του. Δίνοντας του, τη δική του προσωπική ταυτότητα, που είναι 100% απολιτική.
Επομένως, το δίωρο καλοσκηνοθετημένο σόου του Στέφανου Κασσελάκη, θα οδηγήσει στο μηδέν. Αντιθέτως, ο άνθρωπος που πυροδότησε τις εξελίξεις, δηλαδή ο Αλέξης Τσίπρας, δεν θα παλέψει. Δεν σκοπεύει να δώσει οιαδήποτε μάχη. Εδώ δεν έχει αντιληφθεί ακόμα γιατί κατάντησε τον Σύριζα από κυβερνητικό κόμμα σε παρία του κοινοβουλίου. Ελπίζει ωστόσο, ότι σε βάθος χρόνου θα κληθεί να προσφέρει λύση στο χάος, που ο ίδιος δημιούργησε στον χώρο του Σύριζα από το 2019 μετά την αποκόλληση του από την κυβερνητική εξουσία.
Ελπίζει ότι μέσα από αυτό το σημερινό σκορποχώρι της Αριστεράς, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης των πρώην κυβερνητικών στελεχών της περιόδου 2015 - 2019, θα γεννήσει την ανάγκη επανόδου του Αλέξη Τσίπρα στο πολιτικό προσκήνιο, με τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού μηχανισμού. Διότι, η αλήθεια είναι ότι κανένα από τα πρώην επιφανή στελέχη του Σύριζα, δεν επιθυμεί να έχει την τύχη του Παναγιώτη Λαφαζάνη, του Γιάννη Βαρουφάκη και του Δημήτρη Στρατούλη. Όλοι δηλώνουν παρόντες. Ενεργοί και όχι συνταξιούχοι πολιτικοί. Ακόμα και ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης πρώην δεξί χέρι του Αλέξη Τσίπρα επανήλθε στο προσκήνιο, εντασσόμενος στην ομάδα που αποχώρησε από τον Σύριζα.
Με δυο λόγια, ο Στέφανος Κασσελάκης παλεύει για ένα άδειο πουκάμισο, ενώ την ίδια ώρα ο Αλέξης Τσίπρας κινεί τα νήματα ώστε να επιστρέψει σαν Μεσσίας της κατακερματισμένης και ιδεολογικά διαπομπευμένης Κεντροαριστεράς.
