Κακό χωριό τα λίγα σπίτια. Η δημοσκοπική καχεξία του ΠΑΣΟΚ μεταφέρεται στο εσωτερικό του, δημιουργεί άσχημο κλίμα, και αυτό με τη σειρά του προβλήματα που προβάλλουν προς τα έξω επιτείνοντας τη φθοροποιό εικόνα.
Τελευταίο κρούσμα χθες με την παραίτηση ενός ακόμη υποψηφίου βουλευτή. Το γεγονός δεν θα μας απασχολούσε αν δεν ήταν ο τελευταίος κρίκος μιας αλυσίδας παραιτήσεων. Ο Παντελής Περιβολάρης ήταν εργαζόμενος στο γραφείο Τύπου του ΠΑΣΟΚ και υποψήφιος βουλευτής, πρώην στενός συνεργάτης του Ανδρέα Λοβέρδου κατά τη θητεία το στο υπουργείο Παιδείας.
Ο ίδιος γράφει στην ανακοίνωση για την απόσυρση της υποψηφιότητάς του ότι ο υπεύθυνος για τη συγκρότηση των ψηφοδελτίων Βαγγέλης Αργύρη, του έκανε «την τιμητική πρόταση».
Φυσικά, ήταν δικαίωμα του κόμματος ως εργοδότης, να τον απολύσει. Άλλωστε εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ υποστηρίζεται ότι είχε ενημερωθεί από τον περασμένο Οκτώβριο, και δεν είναι δίωξη αλλά απομάκρυνση για λόγους επαγγελματικής επάρκειας (Ανεπαρκής για υπάλληλος αλλά επαρκής για βουλευτής! Και επίσης πολύ έξυπνο: Απολύεις από το Γραφείο Τύπου ως ανεπαρκή, δυόμισι μήνες πριν τις εκλογές, υπάλληλο που του έχεις προτείνει να είναι υποψήφιος βουλευτής!).
Ο ίδιος στη δήλωσή του μιλάει για «λίστες απολύσεων υπαλλήλων που δεν στήριξαν τον Νίκο Ανδρουλάκη στις εσωκομματικές εκλογές», και κάνει λόγο για «μαθητευόμενους μάγους που έχουν αναλάβει τις τύχες του κινήματος».
Πριν είχε δηλώσει παραίτηση από την υποψηφιότητα ο πρώην αντιπεριφερειάρχης και νυν περιφερειακός σύμβουλος Πειραιά Δημήτρης Κατσικάρης. Ο ίδιος, παλιό παραδοσιακό μέλος του ΠΑΣΟΚ, αφήνει να εννοηθεί ότι παραιτείται της υποψηφιότητας για να συνεχίσει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση «με όλες τις δυνάμεις του». Το ερώτημα είναι γιατί εδέχθη και στη συνέχεια αναίρεσε, συμβάλλοντας στην εικόνα ενός κόμματος που (ναι μεν ακόμη δε σπαράσσεται όπως θέλουν κάποιοι, αλλά) λειτουργεί εν μέσω δυσαρμονιών.
Προηγουμένως είχε αποσύρει την υποψηφιότητά του ο πολιτευτής και υποψήφιος βουλευτής Α’ Πειραιά το 2019 Λευτέρης Χρυσοφάκης. Στη δήλωσή του έγραφε «ήρθα για να δώσω όχι για να πάρω. Έμαθα να ζω για την πολιτική όχι από την πολιτική».
Είχαν προηγηθεί ο Γιώργος Πετρουλάκης, στέλεχος της Γραμματείας Ενημέρωσης επί πρωθυπουργίας Γιώργου Παπανδρέου, ενώ πιο πριν με καταγγελτικό αιχμηρό λόγο απέσυρε την υποψηφιότητά του ο ορθοπεδικός-χειρουργός Βαγγέλης Γάκης, χαρακτηρίζοντας «εμπαιγμό» τη διαδικασία ανακοινώσεως των ψηφοδελτίων.
Τι δηλούν τα ανωτέρω; Κατ΄ αρχάς μια γενική πεποίθηση (δηλαδή κάτι πάνω από καχυποψία) εκ μέρους τους, ότι οι εκλεκτοί του Ανδρουλάκη, αλλά και κάποιοι επιφανείς εσωκομματικοί του αντίπαλοι, έχουν ενημερωθεί για τη βουλευτική υποψηφιότητά τους, και ήδη από την Άνοιξη έχουν αρχίσει την προεκλογική εκστρατεία τους. Κάποιοι μάλιστα έχουν νοικιάσει και γραφεία, ενώ άλλοι είναι στο περίμενε, υφιστάμενοι αθέμιτο ανταγωνισμό.
Κατά δεύτερον δηλούν ότι στο ΠΑΣΟΚ κυοφορείται μια αίσθηση δυσαρέσκειας, ότι όσοι δεν στήριξαν Ανδρουλάκη στις εσωκομματικές βρίσκονται υπό «αποξένωση», και φοβούνται ότι μελλοντικά θα βρεθούν υπό διωγμό. Δεν έχει σημασία αν συμβαίνει (και προσώρας δεν μπορούμε να το διαπιστώσουμε από τις σποραδικές περιπτώσεις εκδηλούμενης δυσαρέσκειας). Έχει σημασία όμως ότι η εντύπωση αυτή διαχέεται οριζόντια στον κομματικό κορμό, δημιουργεί αντιπαλότητες έως και εχθρότητες.
Και αν τα ποσοστά ήταν ανθηρά, θα λέγαμε «οκ» αυτά συμβαίνουν σε όλα τα κόμματα. Έχουμε επαρκείς δημοσιεύσεις και για τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Συχνά ισχύει το ουαί τοις ηττημένοις. Άλλωστε τα κομματικά στελέχη μπορεί να είναι στρατευμένα στον ίδιο αγώνα, αλλά δεν παύουν να μάχονται από διαφορετικά μετερίζια και να αλληλοϋποβλέπονται.
Απλώς το ΠΑΣΟΚ δεν έχει την πολυτέλεια να εκπέμπει τέτοιες εντυπώσεις γιατί βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Άλλωστε τις όποιες αντιθέσεις της ΝΔ (ξεθυμασμένος καραμανλισμός) τις εξαφανίζει το ενοποιητικό στοιχείο της εξουσίας. Του ΣΥΡΙΖΑ είναι ιδεολογικές (Ομπρέλα).
Του ΠΑΣΟΚ αφορούν αφενός την εδραίωση του αρχηγού στο κόμμα, που όμως δεν θα την πετύχει αν δεν έχει καλά εκλογικά αποτελέσματα. Αφετέρου αφορούν τη στρατηγική του. Όπως έγραψε ο τελευταίος παραιτηθείς, τη μια μέρα «αυτόνομη πορεία». Την άλλη μέρα «κυβέρνηση συνεργασίας από την πρώτη Κυριακή». Την επομένη «ταύτιση του πολιτικού μας λόγου με τον ΣΥΡΙΖΑ και πάει λέγοντας».
Ως γνωστόν το κάθε κόμμα διαμορφώνει την τύχη του. Θα ήταν αδιάφορη η τύχη του ΠΑΣΟΚ στον κόσμο της Κεντροαριστεράς εάν υπήρχε ως επιλογή κάποιο άλλο κόμμα, και όχι το λαϊκίστικο μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ.
