Το πιο πετυχημένο χιουμοριστικό σχόλιο την επομένη των εκλογών στα social media αφορούσε το ΠΑΣΟΚ και έλεγε: Οι Πασόκοι του ΣΥΡΙΖΑ πήγαν σπίτι τους. Οι Πασόκοι του ΠΑΣΟΚ έμειναν στάσιμοι. Και οι Πασόκοι της ΝΔ έγιναν υπουργοί!
Στη ΝΔ μπορεί να δυσαρεστούνται κάποιοι που έχουν αίσθηση ιδιοκτησίας του κόμματος, και θεωρούν ότι δικά τους στελέχη παραγκωνίζονται χάριν των εκείνων που στην κουτσογιώργεια περίοδο (την περίοδο του «φωτός και του σκότους») ανήκαν στο στρατόπεδο των αδυσώπητων εχθρών.
Ωστόσο η ενέργεια Μητσοτάκη δεν εντάσσεται μόνο στο άνοιγμα προς τον χώρο του Κέντρου, στον οποίο έχει ήδη κατισχύσει. Αν αποσκοπούσε μόνο σε αυτό, θα αρκούσε μια συμβολική απεικόνιση εξάπλωσης προς το Κέντρο, αναθέτοντας υπουργεία που δεν αποτελούν αιχμή του κυβερνητικού έργου.
Αντιθέτως έδωσε τρία υπουργεία, στα οποία υπάρχει διαχρονική υστέρηση του ελληνικού κράτους. Τα υπουργεία Δικαιοσύνης, όπου ανέλαβε ο νεοεισελθείς Γιώργος Φλωρίδης, Υγείας που βρίσκεται στο μάτι των καταγγελιών με τον Χρυσοχοΐδη να προσπαθήσει να ανασυγκροτήσει ένα σύστημα που καταγγέλλεται ως μισοερειπωμένο, και το Παιδείας που ανέλαβε ο Πιερρακάκης.
Οι πρώτοι δύο έχουν πείρα διοίκησης και γνώση των αντιστάσεων που θα αντιμετωπίσουν. Συνήθως η αντίσταση των συντεχνιών δεν απορρέει μόνο από στενό ατομικό συμφέρον, αλλά από εθισμό στην καθήλωση και τον φόβο αλλαγών.
Μαζί τους συστρατεύεται η αντιπολίτευση, με την Αριστερά του «όχι σε όλα» να πρωταγωνιστεί, και παλιότερα με ευήκοον το ούς μιας κοινωνίας, που εάν κάτι προέρχεται από τη Δεξιά, είναι εξ ορισμού ύποπτο και υποψήφιο παράδοσης στα «κοράκια του ιδιωτικού τομέα». Ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ με ανακοίνωσή του καταγγέλλει ότι η κυβέρνηση ετοιμάζει είσοδο ιδιωτών στο ΕΚΑΒ.
Ε και; Δεν έχουν καταλάβει ότι ο Μητσοτάκης θα κριθεί εάν το ΕΚΑΒ έρχεται στην ώρα του, εάν δεν θα υπάρχουν τέσσερα οχήματα διαθέσιμα και ουδείς οδηγός να παραλάβει τον ασθενή, όπως συνέβη πρόσφατα, και όχι ποιος θα τον παραλάβει και με ποια εργασιακή σχέση; Παρόλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει στεντορείως ότι θα σταθεί εμπόδιο στα σχέδια ιδιωτικοποίησης της Υγείας «μέσα και έξω από τη Βουλή».
Περί κορακιών του ιδιωτικού τομέα ζήσαμε άλλωστε προσφάτως και με την υπόθεση των νερών. Κάποιοι τροβαδούροι με ευαίσθητο καλλιτεχνικό έργο, ανέλαβαν ως μη όφειλαν τον ρόλο του… προστάτη των νερών. Μέχρι και συναυλίες διοργάνωσαν εκ του μη όντος. Επιστρατεύτηκαν οικειοθελώς υπέρ του ψευδούς αφηγήματος του ΣΥΡΙΖΑ. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ παραχώρησε τα νερά στο Υπερταμείο, μάλλον ήταν σε συναυλίες και δεν είχαν λάβει γνώση.
Σε κάθε περίπτωση οι δύο, Φλωρίδης και Χρυσοχοΐδης δεν ανήκουν στη ΝΔ, και είναι διαπιστωμένο ότι ουδείς κομματικός μηχανισμός ενσωματώνει ψυχικά τους ξενομερίτες. Παραμένουν εκτός οικογενείας, άρα είναι ευκόλως αναλώσιμοι (κάτι ξέρουν γι’ αυτό ο Βαγγέλης Βενιζέλος για το ΠΑΣΟΚ, όπως και οι Πασόκοι που πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ).
Τέλος, ο Πιερρακάκης για πρώτη φορά θα μπει στα δύσκολα. Δεν θα έχει να κάνει με συνεργάτες - μύστες της νέας εποχής, των υπολογιστών και των πλατφορμών, αλλά με σκληρές συντεχνίες και κατεστημένες νοοτροπίες. Έχει υπέρ του βεβαίως ανοιχτό δρόμο από το έργο της Νίκης Κεραμέως, η οποία επέδειξε χαλύβδινη θέληση. Δεν υποχώρησε στις επιθέσεις, με αποτέλεσμα να μετασχηματισθεί αρκετά μέρος της κοινής γνώμης και να επιδοκιμάσει το έργο της.
Πέρα των τριών, επανερχόμενοι στους Πασόκους της κυβέρνησης ή σε αυτούς που είχαν μια κάποια ώσμωση με το ΠΑΣΟΚ (π.χ. Γεραπετρίτης, Μενδώνη, Θεοδωρικάκος, Θεοχάρης, Σκέρτσος, Λιβάνιος, Τσακλόγλου, και άλλοι που ίσως μας διαφεύγουν), επιβεβαιώνεται μια υποκειμενική μας άποψη (την οποία δεν είναι απαραίτητο να συμμερίζεται ο αναγνώστης):
Σαφώς η ΝΔ έχει στελέχη και το έχουν αποδείξει κατά την υπουργία τους. Όμως υπάρχει μια διαφορά. Η ΝΔ είχε κομματικά στελέχη που τα έστελνε στη δημόσια διοίκηση όταν κατακτούσε την εξουσία. Το ΠΑΣΟΚ διαχρονικά δημιουργούσε αυτό που θα λέγαμε «Στελέχη Διοίκησης». Η όπως έχει πει ένα παλιό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, ο Γιάννης Δατσέρης, όταν ένα πρόγραμμα κολλήσει, πάντα θα υπάρχει εκεί ένας Πασόκος να το προχωρήσει.
Η ερμηνεία δεν αφορά το παρόν κείμενο, αλλά θα το αποτολμήσουμε: Όταν πέρασε η πρώτη φουρνιά (με τα μουστάκια, τα ζιβάγκο, τα ανοιχτά πουκάμισα), πλήθος νέων επιστημόνων, εκπαιδευμένων σε πανεπιστήμια του εξωτερικού (ως αποτέλεσμα της κοινωνικής κινητικότητας που είχε επιφέρει το ΠΑΣΟΚ), προσέγγισαν την εκσυγχρονιστική εκδοχή του επί Σημίτη, και στελέχωσαν τη δημόσια διοίκηση.
Και αυτή την κουλτούρα διοίκησης ενός σύγχρονου κράτους, εξακολουθούν να φέρουν και να μεταγγίζουν.
