Μια κουβέντα, διερευνητική ή με στόχο την προετοιμασία της κοινής γνώμης, είπε ο πρωθυπουργός περί αναγκαίων υποχωρήσεων και η προϋπάρχουσα ανησυχία κάποιων κύκλων, εξ αυτών που οι αντιφρονούντες ονομάζουν «Ελληναράδες», γιγαντώθηκε…
Οι πιο έντονες αντιδράσεις μπορούν να αναχθούν σε δύο κατηγορίες…
Πρώτον, υπάρχουν όσοι τονίζουν πως η αναζήτηση μιας συμβιβαστικής λύσης με την εξ ανατολών γείτονα - πιθανότατα προσανατολισμένη στη λογική της συνεκμετάλλευσης του υποθαλάσσιου πλούτου του Αιγαίου και της ανατολικής Μεσογείου πριν οι τεχνολογικές εξελίξεις καταστήσουν την εξόρυξή του οικονομικά ασύμφορη, αχρηστεύοντας έτσι τον πλούτο αυτό και για τους δύο λαούς- είναι μεν επιθυμητή στις ελίτ, έστω κάποιες ελίτ, αλλά πρόκειται να συναντήσει τεράστια κοινωνική αντίδραση…
Δεύτερον, δε, είναι όσοι αποκλείουν απόλυτα κάθε κίνηση προς την κατεύθυνση αυτή της κυβέρνησης Μητσοτάκη…
Τι σκέψεις γεννούν οι αντιδράσεις αυτές; (Απαντώ, αφού βέβαια προσωπικά διαβεβαιώσω πως δε θεωρώ πως υπάρχει ελληνική κυβέρνηση -και πάντως όχι η παρούσα- που θα θελήσει να προδώσει ή να απεμπολήσει τα καλώς εννοούμενα εθνικά συμφέροντα, όπως βέβαια η ίδια τα αντιλαμβάνεται…)
Ως προς τους πρώτους, ουδεμία αμφιβολία έχω πως η πλειοψηφική μερίδα της ελληνικής κοινωνίας θα αντιδρούσε μανιασμένα σε οποιαδήποτε - υποκινούμενη από τους «εθνομειοδότες κουλτουριάρηδες» - πρόταση συνεκμετάλλευσης, άρα σε κάθε ιδέα έστω και ελάχιστης υποχώρησης από θέσεις που το ελληνικό ΥΠΕΞ μάλλον ως διαπραγματευτική αφετηρία επεξεργάστηκε τα τελευταία χρόνια… Έτσι πάντα γίνεται… Όσοι όμως βλέπουν με αυτόν τον τρόπο τα πράγματα, ας αναλογιστούν πόσο και πως αντέδρασε στη δεκαετία του 1950 η τεράστια πλειοψηφία της γαλλικής κοινωνίας και κοινής γνώμης - ακόμη και το …ΚΚΓ !!!- στην πρόταση 80 Γάλλων διανοούμενων να παραχωρηθεί δικαίωμα αυτοδιάθεσης, άρα ανεξαρτησία, στην Αλγερία…
Συγκεφαλαιώνοντας λοιπόν, εν προκειμένω. Συχνά κάνουν λάθη οι διανοούμενοι. Ωστόσο, το πιο συχνό λάθος τους είναι να έχουν πολύ νωρίς δίκαιο…
Ως προς τους δεύτερους, τώρα, με τις απόλυτες βεβαιότητες και τις ασφάλειες, οι οποίοι - μολονότι σκληροπυρηνικοί δεξιοί οι περισσότεροι εξ αυτών - δείχνουν ως προς την κατηγορηματικότητα των προβλέψεών τους να έχουν υιοθετήσει τη δομή της σκέψης του Τσίπρα: «ούτε μια στο εκατομμύριο»… Μου φέρνουν στο νου τη φράση του Ασημάκη Πανσέληνου που έλεγε: «απολύτως ευτυχισμένοι είναι μόνο οι απολύτως κουτοί»…
Απλώς υπάρχει ανάγκη η λέξη «ευτυχισμένοι» να αντικατασταθεί από τις λέξεις «ασφαλείς και βέβαιοι»… Αν και, εφόσον θεωρήσουμε πως η απόλυτη βεβαιότητα και ασφάλεια διασφαλίζουν στους ούτω σκεπτόμενους ευτυχία, τότε οι σχετικές έννοιες καθίστανται λειτουργικά ισοδύναμες ή, όπως λέμε σε σύγχρονα ελληνικά, mutually -όχι exclusive, αλλά- interchangeable…
Κατά τα λοιπά -υποστηρίζεται πως- με τις Πρέσπες ο Τσίπρας προσπάθησε να διαιρέσει τη ΝΔ… Με τις λεγόμενες «Πρέσπες του Αιγαίου» δεν αποκλείεται ο Μητσοτάκης να διαιρέσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Ίσως, όμως και το δικό του κόμμα…
