Ποιοι δείχνουν «κατανόηση» και δεν καταδικάζουν την επίθεση Πούτιν;

Ποιοι δείχνουν «κατανόηση» και δεν καταδικάζουν την επίθεση Πούτιν;

Τα καλά και συμφέροντα για μας τους Έλληνες. Το 60% μόνο θεωρεί «απαράδεκτη» τη ρωσική εισβολή, σύμφωνα με δημοσκόπηση σε έξι ευρωπαϊκές χώρες (Ιταλία 71%, Γαλλία 78%, Γερμανία 82%, Ισπανία 86% και Ολλανδία 88%). Την ίδια στιγμή το 63% τάσσεται υπέρ του Ευρωστρατού!

Παράλληλα είμαστε «πρωτοπόροι» με το 34% των συμπατριωτών μας να δείχνει κατανόηση στην επίθεση, με δεύτερη την Ιταλία να πέφτει στο 19%, και τις υπόλοιπες χώρες πολύ χαμηλότερα.

Δε θα δαιμονολογήσουμε κατά των συμπατριωτών μας αλλά δεν παραγνωρίζουμε ότι αυτή η ανοχή δεν είναι αποτέλεσμα ενημέρωσης περί της πρόσφατης ιστορίας της Ουκρανίας.

Δεν οφείλεται ας πούμε στη γνώση περί των διαμαχών μεταξύ Ρωσόφωνων και Ουκρανών. Η σε γνώση περί του ρόλου των ναζιστικών ομάδων, που σε καμιά περίπτωση η όποια αποτρόπαια αλλά σποραδική δράση τους, δε θα δικαιολογούσε την ασύμμετρη πολεμική επέμβαση μιας υπερδύναμης που μακελεύει κόσμο, ισοπεδώνει πόλεις και καταλαμβάνει εδάφη μιας ανεξάρτητης χώρας.

Στην Ελλάδα το μικρό ποσοστό καταδίκης οφείλεται σε ποικίλους και αλλότριους λόγους:

Στον εγγενή ας πούμε κληρονομημένο βυζαντινό βαλκανικό αντιδυτικισμό («Κάλλιο σαρίκι τούρκικο παρά τιάρα παπική στην Πόλη»). Και φυσικά στη φαντασιακή αδελφότητα με το ξανθό γένος («ακόμα τουτ΄ η Ανοιξη, ραγιάδες, όσο να ΄ρθει ο Μόσκοβος να φέρει το σεφέρι»).

Στη συνέχεια η φαντασιακή σύνδεση έγινε από άλλα λαϊκά τμήματα, καθώς η βόρεια χώρα έγινε «η μεγάλη σοσιαλιστική πατρίδα». Και παρά τη στάχτη της αποτυχίας μετά την κατάρρευσή της, έχει παραμείνει η νοσταλγία αφού εκεί σαρκώθηκε το μεγάλο όνειρο, αλλά η υπονομευτική δράση του δυτικού αντιδραστικού ιμπεριαλισμού το υπονόμευσε και το κονιορτοποίησε.

Το πιστεύει μεν το ΚΚΕ, αλλά τουλάχιστον είναι και το πλέον ρεαλιστικό. Μνημειώδης έμεινε η ειρωνεία Κουτσούμπα για τον Λαφαζάνη: «Νομίζει ότι στη Ρωσία έχουν ακόμη κομμουνισμό» - όταν ο τελευταίος ζητούσε τα 4 δις προκαταβολή για τον αγωγό για αποφύγουμε τα μνημόνια, και ο Τσίπρας έψαχνε μηχανές να τυπώσει δραχμούλες (οι παλιές αγάπες βλέπετε δεν ξεχνιούνται ακόμη κι όταν έχουν αφήσει τη γεύση της αποτυχίας στα χείλη).

Ακόμη και στον αριστερίστικο και αναρχικό χώρο αποτελούμε ιδιαιτερότητα α λα ελληνικά. Στην καλύτερη περίπτωση ο χώρος είναι «με τον άνθρωπο», «με τους λαούς», θέση που αποβαίνει υπέρ του μακελάρη.

Την ίδια ώρα αναρχικές ομάδες στην Ευρώπη συγκεντρώνουν υλικό υπέρ των Ουκρανών, ενώ αναρχικός λογαριασμός στο Twitter παρουσιάζει φωτογραφία με στρατιωτική στολή και αρματωμένο με πολεμική εξάρτηση τον σύντροφό τους Igor Volohov (που πριν συμμετείχε στην οργάνωση αναρχικών συνδικάτων στο πανεπιστήμιό του), και ο οποίος σκοτώθηκε από τις δυνάμεις του Πούτιν υπερασπιζόμενος το Χάρκοβο (και εδώ δυο κόσμοι: Οι δικοί μας αναρχικοί και οι άλλοι, που σκοτώνονται για μια πατρίδα!).

Και φυσικά υπάρχουν και φρούτα νέας εποχής: Οι φανατικοί Συριζαίοι οπαδοί που δεν αποθαρρύνθηκαν καθώς η αρχική αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν τουλάχιστον αμήχανη. Βρήκαν μαζί με τους αριστεριστές νομιμοποιητική αιτία της εισβολής την ύπαρξη των ναζιστικών ομάδων. Οι οποίοι ναζί στις εκλογές πήραν 2% όταν εμείς δίναμε στη Χ.Α. 7%.

Και οι οποίες ομάδες των ενόπλων ναζί, σαφώς έκαναν φρικαλεότητες κατά των Ρωσόφωνων, αλλά η δράση τους ήταν εσωτερικό θέμα, και σε κάθε περίπτωση επουδενί θα μπορούσε να δικαιολογήσει την πολεμική επέμβαση μιας στρατιωτικής υπερδύναμης εναντίον ανεξάρτητης χώρας που τη σκοτώνει και τη διαμελίζει.

Και τέλος έχουμε τους καθαρόαιμους Πουτινιστές. Κύκλοι Ελλήνων ναζί που είδαν στο πρόσωπο του Πούτιν τη σιδηρά χείρα του αρχηγού που θα τιμωρούσε τη «εκφυλισμένη και εκθυλισμένη» Δύση. Δίπλα τους τα χρηματοδοτούμενα δίκτυα των θρησκόληπτων, των ποδοσφαιρικών οπαδών, των ειρηνιστών κατ’ εντολήν. Ένας κόσμος χωρίς κοινές αφετηρίες και διαδρομές αλλά συναντώμενος σε κοινό σταυροδρόμι: Στη στήριξη του Πούτιν και των στόχων του. Τη δημιουργία της τσαρικής Ρωσίας.

Γι’ αυτό ακόμη και σε έναν πόλεμο, ενώ η Ευρώπη παρουσιάζεται ομόθυμη, εκδηλώνεται η ελληνική ιδιαιτερότητα. Η οποία παράλληλα παραμένει και συμφεροντολόγα. Είναι η μόνη με τόσο μεγάλο ποσοστό υπέρ της δημιουργίας Ευρωστρατού. Προφανώς, για να μας προστατέψει από την Τουρκία! Πάλι κορόιδα θα τους πιάσουμε τους κουτόφραγκους!