Η συζήτηση στη Βουλή για το δυστύχημα των Τεμπών θα μπορούσε να είχε αποδειχθεί ιδιαίτερα χρήσιμη, αφού μετά από πολύ καιρό δόθηκε μια ευκαιρία να υπάρξει μια διείσδυση στα γεγονότα και να αφεθεί στην άκρη ο εντυπωσιασμός.
Η αλήθεια είναι ότι η ανθρώπινη φύση κινητοποιείται περισσότερο μέσω των εντυπώσεων, των εικόνων και των επικοινωνιακών πολιτικών και λιγότερο μέσω της μελέτης των γεγονότων, των δεδομένων και την αναζήτηση των αιτιών και των λύσεων. Ωστόσο η απόσταση του χρόνου που μας χωρίζει από το δυστύχημα των Τεμπών και η ανάγκη να υπάρξει ένας ουσιαστικός καταλογισμός ευθυνών, θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον σοβαρής ανταλλαγής επιχειρημάτων πάνω στα δεδομένα. Ώστε να εξαχθούν κάποια γόνιμα συμπεράσματα.
Έτσι ενώ αναμέναμε η συζήτηση να εστιάσει στα γεγονότα, οι ομιλητές της αντιπολίτευσης που είχαν υποστηρίξει την πρόταση δυσπιστίας αναλώθηκαν σε κοινοτοπίες και σε αφορισμούς. Έτσι ακούσαμε βουλευτές του ΚΚΕ να καταδικάζουν τον καπιταλισμό, βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να αναφέρονται στην φθαρμένη συνωμοσιολογία της «Μαξίμου ΑΕ» και τους βουλευτές του Σύριζα να ομιλούν για χούντες και καταπάτηση συνταγματικών δικαιωμάτων.
Δεν γνωρίζουμε εάν η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας κατάφερε αυτές τις ημέρες να ανατρέψει το βαρύ σε επίπεδο συναισθημάτων κλίμα και να μαγνητίσει την προσοχή των πολιτών στα γεγονότα. Αφού το κλίμα αυτό είχε επιβαρυνθεί τόσο από τον άτσαλο χειρισμό των εμπλεκομένων λόγω αρμοδιότητας υπουργών, όσο και από την κακοδιαχείριση των διαδικασιών της επιτροπής της Βουλής.
Δεν γνωρίζουμε επίσης ποιο από τα κόμματα της αντιπολίτευσης βγήκε κερδισμένο μέσα από αυτό το τριήμερο. Διότι ας μην γελιόμαστε, η πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης είχε να κάνει με τις διαμάχες των κομμάτων της αντιπολίτευσης, σχετικά με την κατάταξη που θα λάβουν τα κόμματα αυτά στις προσεχείς ευρωεκλογές. Θα παραμείνει δεύτερος ο Σύριζα που ζητά διπλές εκλογές; Ή μήπως ΠΑΣΟΚ που περιμένει να ξαναγίνει αξιωματική αντιπολίτευση; Το κόμμα Βελόπουλου που επιθυμεί να αποτελέσει τον πόλο της ακροδεξιάς; Η το ΚΚΕ που ευελπιστεί να εμφανίσει διψήφια ποσοστά στις εκλογές;
Μέσα από αυτήν την οπτική, δεν αποτέλεσε κοινό τόπο, ούτε καν η ακριβής αιτία του δυστυχήματος. Που ήταν η μη χρησιμοποίηση της αυτόματης χάραξης της διαδρομής και η μη παρακολούθηση της λάθος πορείας που θα οδηγούσε στην αποτροπή τη σύγκρουσης των δύο τρένων. Διότι εάν ο σταθμάρχης είχε χρησιμοποιήσει το αυτόματο σύστημα, όπως είχε πράξει δεκάδες άλλες φορές κατά τη διάρκεια της βάρδιας του, η αμαξοστοιχία θα είχε κινηθεί στη γραμμή ανόδου και δεν θα είχε μπει στη γραμμή καθόδου, όπου εκινείτο η εμπορική αμαξοστοιχία. Και αυτή η απλή αλήθεια, δεν συζητήθηκε καν από τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Πού εστίασαν την προσοχή τους; Στις γνωστές, τετριμμένες και έωλες καταγγελίες Βελόπουλου, περί παράνομου φορτίου της εμπορικής αμαξοστοιχίας. Λες και η σύγκρουση θα είχε αποφευχθεί αν δεν υπήρχε το «παράνομο φορτίο». Περί ύποπτης απομάκρυνσης τριακοσίων κυβικών μέτρων χώματος, για να μην ανιχνευθούν οι «παράνομοι διαλύτες», οι οποίοι ωστόσο θα είχαν αφήσει τα ίχνη τους στα συντρίμμια των αμαξοστοιχιών. Περί μπαζώματος στον «χώρο του εγκλήματος» για να εξαφανιστούν στοιχεία, ενώ αποδείχθηκε ότι είχε γίνει η απαραίτητη χαλικόστρωση για να στηριχθούν τα γερανοφόρα οχήματα.
Πού εστίασαν ακόμα την προσοχή τους; Στη δημιουργία της εντύπωσης ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει καταλογίσει ποινικές ευθύνες στον πρώην υπουργό Κώστα Καραμανλή σε σχέση με το δυστύχημα των Τεμπών. Ενώ η αλήθεια είναι ότι η επιτροπή έχει εγκαλέσει τον πρώην υπουργό για την μη κήρυξη ως έκπτωτου του εργολάβου που εκτελούσε το έργο της περίφημης σύμβασης 717 και μόνο.
Η αντιπολίτευση έχει καταφέρει να θέσει υψηλά στην προεκλογική ατζέντα τις εντυπώσεις από το ψευδέστατο αφήγημα Βελόπουλου για το δυστύχημα των Τεμπών. Η κυβέρνηση έχει παρουσιάσει όλα τα πραγματικά δεδομένα και στοιχεία. Θα πρέπει να τα επικοινωνήσει με εξαντλητικό τρόπο προς στους πολίτες. Και να τους πείσει.
