Στο προεδρικό μέγαρο λάμβανε χώρα η δεξίωση - γιορτή της δημοκρατίας, που μετά από τόσα χρόνια αναρωτιέται κανείς τι νόημα έχει, αφού έχει πάρει τη μορφή κοσμικού event.
Στην πλατεία Συντάγματος το πλήθος του μεσαιωνικού ανορθολογισμού, με το πρόσχημα της αντίθεσης στον εμβολιασμό, τραγουδούσε «τη Υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια», αναμένοντας την «Νύμφη Ανύμφευτο» να εμφανιστεί και να κατατροπώσει τους Αβάρους, της ΝΔ, και τους Πέρσες των υπολοίπων κομμάτων της Βουλής. Εκείνων τουλάχιστον που τάσσονται υπέρ του εμβολιασμού.
Φευ γι’ αυτούς, «άγγελος πρωτοστάτης ουρανόθεν»… δεν – επέμφθη. Αντιθέτως ενεφανίσθησαν μαυροντυμένες φιγούρες αντιδημοκρατικού σκότους, φυλλάδια του κόμματος του Κασιδιάρη, και πανό που κατήγγειλαν τη «χούντα Κούλη», παρουσιάζοντας τον πρωθυπουργό με χαρακτηριστικά του Χίτλερ.
Το πλήθος δεν ζητούσε μόνο την παραίτηση της «χουντικής κυβέρνησης». Έβριζε εν χορώ όλο το δημοκρατικό τόξο, αφού όλοι οι πολιτικοί είναι «προδότες και μασόνοι». Βεβαίως και οι δημοσιογράφοι που παρακολουθούσαν την εκδήλωση δεν καλοπέρασαν.
Οι αντιεμβολιαστές είχαν κλέψει το σύνθημα των αναρχικών «Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι». Αλλά και οι αναρχικοί εισέπραξαν το διαμορφωμένο γι’ αυτούς: «Αναρχικοί και μπολσεβίκοι, αυτή η γη δεν σας ανήκει»!
Το σουρεαλιστικό ήταν πως στις συζητήσεις τους μπλέκονταν ταυτόχρονα κουβάρι οι φράσεις για ελευθερία και ανθρώπινα δικαιώματα, με φράσεις που είχαν τις κωδικές λέξεις «αντίχριστος», «χούντα», «μασόνοι», «πείραμα». Και φυσικά ωρύονταν με το διαχρονικό ρεφρέν «να καεί το μπ...ο η Βουλή».
Συνθήματα δηλαδή που πολύ απέχουν από μια αθώα σύναξη ατόφιων αντιεμβολιαστών που ανησυχούν για τις επιπτώσεις των εμβολίων. Ούτε τα λίγα μαύρα ράσα, οι κάποιες εικόνες, οι ξύλινοι σταυροί και τα κομποσκίνια του θρησκευτικού ζηλωτισμού, αλλοίωναν το έντονο πολιτικό προφίλ της συγκέντρωσης.
Αντιθέτως η σύναξη των περίπου 5.000 ατόμων, παρέπεμπε σε καθαρόαιμη πολιτική συγκέντρωση. Ίσως εκτιμηθεί ότι αριθμητικά ήταν λίγοι. Οι οργανωτές σίγουρα περίμεναν περισσότερους. Όμως θα πρέπει να συνυπολογισθούν δύο δεδομένα. Είναι βαθύς Ιούλης, εποχή διακοπών. Πολύς κόσμος, και δη συνταξιούχοι, βρίσκονται εκτός Αθηνών. Δεύτερον στην εποχή του ίντερνετ είναι δύσκολο να προσμετρηθεί η διασύνδεση αυτού του «κινήματος» με την επαρχία και η απήχησή του εκεί.
Ως εκ τούτου η οργανωμένη παρουσία των αποφασισμένων αντιεμβολιαστών (που είναι άσχετοι με τους πολίτες οι οποίοι απλώς έχουν επιφυλάξεις για το εμβόλιο), αποτελεί ένα πολιτικό μέγεθος απροσδιόριστης έκτασης.
Η πανδημία αποτέλεσε το ευθαλές τοπίο ανασυγκρότησης του δεξιού «αντισυστημισμού». Στον χώρο αυτό άρχισαν να φυτρώνουν επίδοξοι αρχηγοί, πλάι στους «παραδοσιακούς».
Δύο από αυτούς, ο Γιώργος Τράγκας, που εμπλουτίστηκε με τους αοιδούς του ψεκασμού Γρηγόρη Πετράκο και Βαλάντη, και ο Φαίδων Βόβολης, καρδιολόγος, ιδρυτής του κόμματος «Ελεύθεροι Ξανά», με πολιτικές φιλοδοξίες.
Αυτοί θα κονταροχτυπηθούν στα αλώνια του αντιεμβολιαστικού χώρου. Τον προσδιορίζουμε μόνο έτσι αφού δεν έχουν δημοσιοποιήσει το πολιτικό τους στίγμα. Συνάμα και οι «Έλληνες» του φυλακισμένου Ηλία Κασιδιάρη.
Δεν έχει σημασία εάν, δεδομένης και της απλής αναλογικής, θα εισέλθει κάποιο από αυτά στη Βουλή, όση έχει ότι θα αποκόψουν ποσοστά από άλλους χώρους. Και δεν είναι δεδομένο ότι θα αποκόψουν από τη ΝΔ επειδή ως κόμματα κείνται δεξιά.
Ο αντισυστημισμός αυθόρμητα βρίσκει όμορους χώρους, συνδιαλέγεται και συντάσσεται. Μας το έδειξε και επισήμως η σύμπλευση ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ, καθώς και η αγαστή συνύπαρξη όλων των αντιμνημονιακών στις πλατείες.
Ίσως γι’ αυτό ο Τσίπρας κάνει πως δεν ακούει τον Πολάκη και τις αντιεμβολιαστικές του ιερεμιάδες. Με αυτές ο «αψύς» κρατάει κάποιους που θα έφευγαν γι’ αλλού.
